ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΖΑΡΚΑΝΕΛΑ

Κάποιοι δεν μπορούν να ξεφύγουν από μια στερεότυπη παλιάς κοπής αντικομουνιστική φρασεολογία, η οποία βρήκε έδαφος και

καλλιεργήθηκε στην εποχή της μετεμφυλιακής Ελλάδας, που οι κομμουνιστικές ιδέες και το κόμμα που τις ζύμωνε στο λαό, το ΚΚΕ, διωκόταν ποινικά, όπου τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του, φυλακιζόταν , εξοριζόταν, τουφεκιζόταν, από τους αστικούς  κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους.

Βέβαια το ΚΚΕ γνώρισε τις διώξεις από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του. Σε πολλές των περιπτώσεων δρούσε σε συνθήκες ημιπαρανομίας ( βλ. ιδιώνυμο Βενιζέλου )  και αργότερα με την δικτατορία Μεταξά σε βαθιά παρανομία, αφού απαγορεύτηκε η δράση του από το δικτατορικό καθεστώς.

Αποτελεί ένας  δογματισμός ο αντικομουνισμός, ως κυρίαρχο στοιχείο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, για να υπονομεύσει,  για λογαριασμό των δυνάμεων του κεφαλαίου, της ολιγαρχίας του πλούτου, της αστικής τάξης, την πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το κομμουνιστικό κόμμα και να παρεμποδίσει στην ωρίμανση  των υποκειμενικών προϋποθέσεων, για την επαναστατική κοινωνική αλλαγή, για την νομοτελειακή κοινωνική προοπτική, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.

 Εξάλλου ο αντικομουνισμός είναι επίσημη ιδεολογία της Ε.Ε. Η οποία προάγει την αντιεπιστημονική και ανιστόρητη   θεωρία των 2 άκρων. Την προωθεί στοχευόμενα και επεξεργασμένα από το 2006 συνεχώς και αποτελεί την βάση για τον κατάπτυστο  συμψηφισμό φασισμού – κομμουνισμού.

Όχι κύριε Αντώνη Ζαρκανελα, για εσάς είναι τίτλος τιμής να σας λένε αντικομουνιστή και το πιστεύω αυτό, δεν σας χαρακτηρίζω από ύβρη έτσι, που το είδατε αυτό ?

 Απλά ο αντικομουνιστής έχει κάποια χαρακτηριστικά.  Και δεν είναι τόσο να κάτσει να συζητήσει, να εξηγήσει,  να αναλύσει για παράδειγμα  τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής οικονομίας, έναντι της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής και να αντιπαρατεθεί σε αυτό με όρους πολιτικοιδεολογικούς , για να πείσει και αυτό είναι κάτι θεμιτό.

 Όσο να συκοφαντεί, να διαστρεβλώνει την ιστορική - πολιτική πραγματικότητα, για να σπιλώνει την κομμουνιστική ιδεολογία, τους χιλιάδες ανθρώπους που την ασπάζονται και αγωνίζονται για αυτή την προοπτική, με καθαρό πρόσωπο, χωρίς ήξεις, αφήξεις, περιστολές, με προσωπικό κόπο, ανιδιοτέλεια  και θυσίες.

Μια λαϊκή παροιμία λέει << ότι θέλει η γριά το βλέπει στον ύπνο της >>. Έτσι και ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλας, θέλοντας  να χαρακτηρίσει κείμενο μου,  προσπαθεί να προσδώσει χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν. 

Ότι το κείμενο μου ήθελε να τον εξουδετερώσει πολιτικοιδεολογικά και επειδή δεν το κατάφερε αυτό, πέρασε στην προσωπική προσβολή, στην συκοφάντηση , την τρομοκράτηση και επιχειρήθηκε να τον μειώσει σαν άνθρωπο, βάζοντας και την γνωστή  γαρνιτούρα, ότι πρόκειται για <<σταλινικές>>  μεθόδους αυτά.

Σε μια προσπάθεια χυλοποίησης, ο κύριος Αντώνης Ζαρκανέλας ανακατεύει  μαζί ανόμοια  πράματα, μέσα από μια ασύνδετη αλληλουχία πολιτικοκιστορικών πραγμάτων ( μέχρι και τον Πόλ Πότ νεκρανάστησε, που πολεμήθηκε από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, χτυπήθηκε στρατιωτικά από τις επαναστατικές – κομμουνιστικές δυνάμεις του Βόρειου Βιετνάμ ),  για να προσδώσει στην κομμουνιστική ιδεολογία χαρακτηριστικά <<ολοκληρωτισμού>> και << ανελευθερίας >>. 

Η αστική αυτή προσέγγιση πέρα από προπαγανδιστικό πυροτέχνημα,  θέλει να αποκόψει την ελευθερία, την δημοκρατία, από το ταξικό της περιεχόμενο.

Προφανώς για τον κύριο Αντώνη Ζαρκανέλα, ο εργάτης στο εργοστάσιο, ο υπάλληλος σε πολυκατάστημα, ο υπάλληλος δημόσιας υπηρεσίας, ο άνεργος, ο μικρομεσαίος αγρότης, κτηνοτρόφος, ο αυτοαπασχολούμενος, μικρός έμπορος, απολαμβάνει με τον ίδιο τρόπο την <<ελευθερία>> και <<δημοκρατία>>,  όπως οι κεφαλαιοκράτες στην Ελλάδα, ας πούμε οι Λάτσηδες, Βαρδηνογιάννηδες, Μποδοσάκηδες κ.α.

Ας το αφήσουμε  αυτό στην κρίση των αναγνωστών.

Εκεί που πραγματικά ο εξυπνακισμός αξιοποιείται για την ιστορική καταγραφή πραγμάτων, αρχίζεις και κατανοείς ότι δεν είναι η έλλειψη ένδειας επιχειρημάτων που υπάρχει, αλλά η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι αυτοσκοπός  και  γίνεται συνειδητά,  για να υποβαθμιστεί, να απαξιωθεί,  ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα στην πολιτικοκοινωνική και ιστορική παρέμβαση και η συμβολή των κομμουνιστών σε αυτό.

Γιατί και εσείς κύριε Αντώνη Ζαρκανέλα δεν γίνεται να μην ξέρετε ότι όταν η μπότα της φασιστικής Ιταλίας χτύπησε την χώρα μας, οι έγκλειστοι στην φυλακή κομμουνιστές, στελέχη και μελή του, από το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά, ζήτησαν να αποφυλακιστούν και να σταλούν στο μέτωπο  να πολεμήσουν τον Ιταλικό φασισμό μαζί με όλο τον  λαό.

Κάτι που δεν τους επιτράπηκε από το καθεστώς Μεταξά με αποτέλεσμα να μείνουν στις φυλακές και έπειτα να παραληφθούν από τους ναζί Γερμανούς κατακτητές.

Εξού και ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης βρέθηκε φυλακισμένος στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως στο Νταχάου, από τις φύλακες της Ελλάδας τον μετέφεραν εκεί . Για αυτό αφήστε το τι γνωρίζουμε και τι δεν γνωρίζαμε κύριε Ζαρκανέλα.

Θα μπορούσε να ήταν μια παιδαριώδη προσέγγιση η αναφορά του κυρίου  Ζαρκανέλα, ότι οι κομμουνιστές που δρούσαν οργανωμένα μέσα από το ΚΚΕ, απέφευγαν εντέχνως να αποτελούν <<βιτρίνα>>  του ΕΑΜ και ότι βρισκόταν πίσω από αυτήν για να κινούν τα νήματα υπογείως.

Εδώ η λεγόμενη σχολή  << νέας σκέψης >> Μαρατζίδη Νίκο – Καλύβα Στάθη, που σαν νέοι τυμβωρύχοι αναθεωρούν την ήδη στρεβλή ιστορία, φαίνεται ότι  έχει επηρεάσει  τον κύριο  Ζαρακανέλα.

Για την ιστορία μόνο να πούμε, ότι  Μαρατζίδης – Καλύβας  στα πλαίσια αναθεώρησης της σύγχρονης ιστορίας, τις δοσίλογες οργανώσεις που συνεργάστηκαν με τους ναζί και φασίστες κατακτητές, τις ανάγουν σε << εθνικές >> οργανώσεις.

Σε αυτή την κατεύθυνση παραχαράσσουν, διαστρεβλώνουν το πολιτικό περιεχόμενο  του ΕΑΜ, σαν πολιτική συμμαχία πολιτικών – κομματικών  δυνάμεων  και την συμβολή των κομμουνιστών σε αυτό, κάτι που κάνετε και εσείς κύριε  Ζαρκανέλα.

Τον  λίπασμα  για το ΕΑΜ, ήταν η συγκρότηση του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΕΑΜ που έγινε  στις 16 Ιουλίου του 1941.  Η 6^η και 7^η ολομέλεια του ΚΚΕ, Ιούλη και Σεπτέμβριος του 1941, καθόριζε την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ  στην συγκεκριμένη χρονική- ιστορική περίοδο και τον σκοπό αυτής.

Στην παραπάνω κατεύθυνση στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941, δημιουργήθηκε το ΕΑΜ.

 Προηγήθηκαν συναντήσεις του ΚΚΕ με κόμματα, οργανώσεις και ομάδες, για την συγκρότηση του μετώπου, για να εκφραστεί μαζικά και οργανωμένα η αντίσταση του λαού, απέναντι στους ναζί και φασίστες κατακτητές.   

Για την συγκρότηση του ΜΕΤΩΠΟΥ συμφωνήσαν το Αγροτικό κόμμα, το νεοσύστατο κόμμα <<Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας >>, το Σοσιαλιστικό κόμμα Ελλάδας και το ΚΚΕ.

 Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις συνυπέγραψαν την διακήρυξη για την δημιουργία και τους σκοπούς  του ΕΑΜ.

Βασικοί άξονες της διακήρυξης του ΕΑΜ ήταν, η απελευθέρωση της πατρίδας από τους ναζί και φασίστες κατακτητές, ο σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης μετά την απελευθέρωση που θα διεξήγαγε εκλογές μέσο Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και κατοχύρωση  του δικαιώματος του λαού να αποφανθεί αυτός ελεύθερα πως θέλει να διακυβερνηθεί.  

Αυτό ήταν το ΕΑΜ που διαστρεβλώνεται σε κείμενο σας κύριε Ζαρκανέλα, όπου νους και ψυχή ήταν το ΚΚΕ σε αυτό και με αυτή την ιδιότητας τους πάλευαν μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ για τους παραπίνω σκοπούς.

 Το ΕΑΜ κατάφερε να οργανώσει 1. 500.000 λάου, να οργανώσει ένοπλο τμήμα τον ΕΛΑΣ με 120.000 μαχητές και χιλιάδες εφεδρείες, να συγκροτήσει την οργάνωση νέων την ΕΠΟΝ με 600.000 μέλη, τα Αετόπουλα και πολλές ακόμα οργανώσεις  και έδωσε πίσω στο λαό την χαμένη αξιοπρέπεια και περηφάνια που τους αφαίρεσαν οι κατακτητές και οι Έλληνες συνεργάτες με αυτούς.

Ο λαός πάλεψε μαζί με τους κομμουνιστές και δεν ταυτίζουμε τον λαό με το ΚΚΕ, όπως κακέντρεχα λέτε στο κείμενο σας, για να διαρρήξετε αυτή την ενότητα, να την μειώσετε, να αποσβήσετε.

Η αναθεώρηση της ιστορίας του Β παγκοσμίου πολέμου, το Εαμικό αντιστασιακό κίνημα, η εποποιία του ΔΣΕ ( Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ) και ο ρόλος των κομμουνιστών, αποτελεί βασική αιχμή του αντικομουνισμού.

Πάνω σε αυτό το νήμα παραχαράσσεται ιστορικά γεγονότα, για να απαξιώσετε την στάση, την πρόσφορα του ΚΚΕ, των κομμουνιστών, εκείνα τα χρόνια, όταν οι δικοί σας πολιτικοί επίγονοι ( αστοί πολιτικοί) , δραπέτευαν από την χώρα, πηγαίνοντας στις Αιγυπτίους και στα Παρίσια, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό στις τύχες του,  κύριε Ζαρκανέλα.

Είναι αυτοί που καθοδηγηθήκαν από τον Εγγλέζικο ιμπεριαλισμό από το 1943, που  μεθόδευσαν την επιστροφή τους, για να υφαρπάξουν την εξουσία κόντρα στις διαθέσεις του λαού.

Γιατί αυτοί που έχασαν την επιρροή τους στο λαό ήταν τα αστικά κόμματα, που απαξιώθηκαν κυρίως για την στάση  τους στα χρόνια της κατοχής 1941 – 1944 και όχι το ΚΚΕ κύριε  Ζαρκανέλα.

Ο εκλογικός συσχετισμός δύναμης δεν καθορίζει πόσο μεγάλη και δυνατή πολιτική δύναμη είσαι, αλλά το περιεχόμενο της πάλης από την ταξική σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων το καθορίζει αυτό.

Το ΚΚΕ τίμησε τις υπόγραφες που έβαλε αν και αυτές αποδείχτηκαν εναντίον του.  Συμφωνίες  (Καζέρτας, Λιβάνου ).

Το ΚΚΕ  δεν μπόρεσε να εντάξει στην τακτική του το θέμα της εξουσίας, αυτό το έκανε παραχωρητικό, μη εκτιμώντας σωστά τις διαθέσεις των αστικών δυνάμεων, που ήδη με την βοήθεια των Άγγλων ιμπεριαλιστών σχεδίαζαν την επιστροφή τους, ανακτώντας την εξουσία για λογαριασμό των αστών και των ιμπεριαλιστών. 

Σε αυτή την κατεύθυνση συμμετείχε στην κυβέρνηση << εθνικής >> ενότητας με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου.

 Όλα τα συμφωνηθέντα αποτελέσαν κενό γράμμα για τους αστούς με το ΚΚΕ, οι οποίοι άρχισαν να υλοποιούν το σχέδιο τους με σκοπό να περιθωριοποιήσουν το ΚΚΕ.

Τους συνεργάτες των Γερμανών, τους δοσίλογους προδότες, όχι μόνο δεν τους δίκασαν όπως είχε συμφωνηθεί, αλλά αντιθέτως τους εξόπλισαν και αποτελέσαν την πρώτη αστική κατασταλτική δύναμη.

 Σε ολόκληρη την χώρα κυνηγιούνται αγωνιστές της Εαμικής Εθνικής αντίστασης και ένα όργιο τρομοκρατίας ξεδιπλώνεται εναντίον τους. Εναντίον αυτών, που πολέμησαν για να φύγουν οι κατακτητές από την χώρα. Αυτή η τρομοκρατική  δράση ονομάστηκε << Λεύκη Τρομοκρατία >>.

Αυτό ήταν το προζύμι για να φτάσουμε στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944, που το λαϊκό κίνημα βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για το όργιο τρομοκρατίας, από τις παρακρατικές ομάδες των πρώην δοσίλογων και δέχτηκε την φονική επίθεση των δυνάμεων της βασιλικής χωροφυλακής.

Σε αυτή την χρονική στιγμή επεμβαίνει ο Εγγλέζικος στρατός με βαριά όπλα μέσα στην  Αθήνα, που για 33 μέρες το επαναστατικό λαϊκό κίνημα της χώρας μας, γράφει άλλη μια λαμπρή ιστορία πολεμώντας σε άνισο αγώνα τους Άγγλους ιμπεριαλιστές μέσα στην πρωτεύουσα.

 Τα γεγονότα οδηγούν στην συμφωνία της << Βάρκιζας >> που αποδείχτηκε επώδυνη για το κίνημα και τους κομμουνιστές, που κυνηγηθήκαν λυσσαλέα έπειτα από το αστικό κράτος, οξύνοντας την ταξική επίθεση απέναντι στους αγωνιστές της Εαμικής Εθνικής Αντίστασης.

Αυτή την αλήθεια και πραγματικότητα θέλετε να παραχαράξετε κύριε Ζαρκανέλα, να αποκρύψετε την μεγάλη συμβολή του  ΚΚΕ 1941 – 1944 για την συγκρότηση αυτού του μεγάλου λαϊκού κινήματος.

Να αποκρύψετε ότι κάτω από προϋποθέσεις ο λαός μπορεί να μεγαλουργήσει και να μετουσιώσει κάθε αγανάκτηση και κάθε θυμό σε συγκροτημένη, οργανωμένη, δύναμη αντίστασης και αμφισβήτησης, σε δύναμη πάλης και αγώνα και όχι υποταγής και συμβιβασμού.

 Η παραχάραξη της ιστορίας έχει στόχο το σήμερα.

Σήμερα που  γίνονται αντιληπτά τα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και οι πολιτικές διαχείρισης του, δυσκολεύουν  την  κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή.

Τότε το σύστημα για να διαιωνιστεί   γίνεται πιο επιθετικό σε λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, δημιουργεί συνθήκες σχετικής η απόλυτης φτώχειας, δυστυχίες, ανασφάλειας, για να προστατεύουν τα κέρδη των λίγων και να βρουν την ανοδική πορεία που αναζητούν.

Φοβούνται την ριζοσπαστική αφύπνιση των λαϊκών μαζών, των καταπιεζόμενων κοινωνικών στρωμάτων, την χειραφέτηση τους από την αστική πολιτική  , αστική ιδεολογία.

Για αυτό για άλλη μια φορά χτυπιέται η πολιτική πρωτοπορία  της εργατικής τάξης, το κομμουνιστικό κόμμα, το ΚΚΕ, που είναι ικανό να δείξει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης στο λαό, όπου τα κέρδη, τα υπερκέρδη των λίγων δεν θα αποτελούν κριτήριο ανάπτυξης, αλλά κριτήριο ανάπτυξης θα αποτελεί η ικανοποίηση  όλων των  διευρυνόμενων λαϊκών  - κοινωνικών αναγκών.

Σαββίδης Παναγιώτης