Ποίημα του Άγγελου Αγγελίδη για τη γιορτή της μητέρας

        χρόνια πολλά 

        γλυκιά μορφή….

Ξεπέρασες τα όρια στις δύσκολες στιγμές μου.
τα χέρια σου ατσάλινα δε δείλιασαν στο μόχθο.
στέριωναν όλοι οι κόποι σου που έστρωνες για μένα.
άνοιγες δρόμους να περνώ κι εμπόδια μη βρω.

Φαντάστηκες το κίνδυνο κι έτρεξες να με σώσεις.
στο πόνο μου αλόγιστα ήρθες να με λυτρώσεις.
αγρίευες σα το θεριό όταν με αδικούσαν.
ξύπνησες και ξενύχτησες να σ΄ έχω συντροφιά.

Μάνα !!!…
που είσαι αρχόντισσα με τόση υπερηφάνεια
σ΄ αυτά τα παρακάλια μου… τώρα μην αρνηθείς.
δε ξέχασα τη σκέψη σου ούτε τον χαρακτήρα

μα πάλι σα μικρό παιδί θέλω για να με δεις.

Πολλά θα ήθελα να πω για να σ΄ ευχαριστήσω
όμως τα λόγια χάνονται σαν της αυγής στιγμή.
γι αυτό το δάκρυ με φιλί που αφήνω στη μορφή σου
για μένα θείος λυτρωμός θα είναι στη ψυχή.

Φοβάμαι εκείνη τη στιγμή κοντά μου αν δεν είσαι.
φοβάμαι σα θα στερηθώ τον πιο ζεστό ουρανό.
κι αν τότε μείνω μόνος μου…, ας έχω την ευχή σου.
τις προσευχές μη σταματάς, εκεί προς το Θεό.