26 χρόνια μετά από της
ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών και το <<φάντασμα του
κομμουνισμού>> ακόμα τρομάζει
τους θεματοφύλακες της εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης.
τους θεματοφύλακες της εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης.
Συνεχίζουν να σπιλώνουν
και να συκοφαντούν την πρώτη απόπειρα
στην ιστορία της ανθρωπότητας να οργανωθεί ένα ανώτερο οικονομικοκοινωνικό
σύστημα, που στόχο είχε - έχει την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από
άνθρωπο, αλλάζοντας τον σκοπό της παραγωγής και της εργασίας, καταργώντας την
ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παράγωγης σαν πηγή της εκμετάλλευσης.
Μη αναγνωρίζοντας τους νόμους
της κοινωνικής και ιστορικής εξέλιξης, κάποιοι εσκεμμένα διαφημίζουν το <<τέλος
της ιστορίας>> στο βάρβαρο σύστημα του ιμπεριαλισμού, ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού,
στο μονοπωλιακό του στάδιο, που η σήψη και η παρακμή του σε όλα τα επίπεδα, αν
μη τι άλλο, υποδηλώνει το παρωχημένο της ιστορικής οικονομικοπολιτικής εξέλιξης του και δείχνει ότι τίποτα άλλο θετικό δεν έχει να προσφέρει στους λαούς του κόσμου, πέρα από πολέμους,
δυστυχίες, πείνες, καταστροφές, εξαθλίωση, για να συντηρούνται τα κέρδη – υπερκέρδη
μιας κοινωνικής μειοψηφίας καπιταλιστών.
Της μελλοντικές προλεταριακές επαναστάσεις τρέχουν
να προλάβουν οι κήρυκες του <<τέλους της ιστορίας>> και της
υπονόμευσης - απαξίωσης της ταξικής
πάλης, όπως έκανε η κυρία Νικολάου Ναταλία,
σε εκδήλωση της << σχολής γονέων ανοιχτό πανεπιστήμιο Κατερίνης
>> ( άλλη πονεμένη ιστορία αυτή )
στο συνεδριακό κέντρο << ΕΚΑΒΗ >>, την Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου.
Έκανε κατήχηση
αντικομουνισμού από έδρας, ισοπεδώνοντας – εκμηδενίζοντας με μεταφυσικές
προσεγγίσεις τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, την πρόσφορα που είχε, κυρίως στα
δικαιώματα και της κατακτήσεις των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, όπως και στην
συντριβή του φασισμού – ναζισμού.
Αποθεώνουν το βάρβαρο
σύστημα του καπιταλισμού, σαν ένα σύστημα αιώνιο, εκχυδαΐζοντας τον σοσιαλισμό, το αντίπαλο δέος του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Μάλιστα στον πεπαλαιωμένο αντικομουνισμό τους προσπαθούν
να προσδώσουν επιστημονικοφανή χαρακτηριστικά,
για αυτό καλούν ομιλητές όπως την καθηγήτρια πανεπιστημίου της Μόσχας, Νικολάου
Ναταλία, που εκφράζει ακραίους συντηρητικούς
κύκλους, όπως και την άρχουσα αστική τάξη της Ρωσίας, για αυτό παραβρέθηκε στην
συγκεκριμένη εκδήλωση και ο ακόλουθος
του Ρώσου πρόξενου.
Η πρεμούρα τους είναι
το μέλλον, οι μελλοντικές σοσιαλιστικές επαναστάσεις, αυτό τρέχουν να καθυστερήσουν,
να εμποδίσουν, προς όφελος της ολιγαρχίας του πλούτου, σε κάθε χώρα ξεχωριστά
και σε όλο τον κόσμο μαζί. Ένας πλούτος που μαζεύεται σε όλο και λιγότερα
χέρια, μέσα από την αυξανόμενη φτώχεια, ανασφάλεια, αβεβαιότητα, εξαθλίωση, που
όλο ευρύτερα λαϊκά στρώματα, εργαζόμενοι, οδηγούνται εκεί, σε μια γενική τάση
για το σύστημα της καπιταλιστικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο, που οξύνει
αντιθέσεις και αντιφάσεις που πλέον δεν μπορεί να διαχειριστεί.
Η οχτωβριανή επανάσταση
δεν ήταν ατύχημα της ιστορίας, ούτε πραξικόπημα των μπολσεβίκικων, που
αναπάραξε παλιά αντικομουνιστικά
μυθεύματα από τον μηχανισμό της αστικής
προπαγάνδας η κυρία Νικολάου Ναταλία.
Αλήθεια, γιατί δεν
αναγνωρίζει και σαν πραξικόπημα την αστική επανάσταση της Γαλλίας το 1789, την
γνωστή και ως Γαλλική επανάσταση, που σηματοδότησε το πέρασμα της Γαλλίας από το ξεπερασμένο
ιστορικά φεουδαρχικό σύστημα, στο καπιταλιστικό, η κυρία Νικολάου Ναταλία ?
Η οχτωβριανή επανάσταση
υπήρξε κορυφαίο κοσμοϊστορικό γεγονός του 20ου αιώνα, η οποία σηματοδοτούσε
μια νέα ιστορική εποχή – φάση , στην οποία η εργατική τάξη γίνεται πρωταγωνιστής
των εξελίξεων και συνεπής με την ιστορική της αποστολή, παίρνει την εξουσία, οργανώνοντας
της νέες σοσιαλιστικές – κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής.
Η ταξική πάλη σαν
κινητήρια δύναμη της κοινωνικής και ιστορικής εξέλιξης φέρνει πάντα στο
προσκήνιο την ανερχόμενη τάξη σε επίπεδο εξουσίας. Η ταξική πάλη ποτέ δεν
σταματά, όσο οι παραγωγικές σχέσεις έχουν εκμεταλλευτικό χαρακτήρα. Έτσι λοιπόν η καπιταλιστική ανάπτυξη που
πέρασε γρήγορα στην αντίδραση από τα χρόνια της αποικιοκρατίας και μετέπειτα
στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, έχει ήδη γεννήσει και φέρει στο προσκήνιο της ιστορίας την εργατική τάξη,
που αποτελεί την κινητήρια δύναμη ενός νέου, ανώτερου κοινωνικοοικονομικού
μετασχηματισμού.
Αυτή την κοινωνική
νομοτελειακή διαδικασία θέλουν να καθυστερήσουν, να ακυρώσουν οι πάτρωνες του αντικομουνισμού
και να υποδουλώσουν την λαϊκή σκέψη και κατά επέκταση την συνείδηση, με
ανορθολογικές και μεταφυσικές ερμηνείες των
πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων, με τελικό σκοπό να αποδεχτούν την
αιωνιότητα του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος, του καπιταλισμού, την
ταξική εκμετάλλευση και κοινωνική καταπίεση σαν κάτι δεδομένο, που πάντα υπήρχε
και θα υπάρχει και που δεν αλλάζει.
Προφανώς για την κυρία Νικολάου η
εξασφαλισμένη σε όλους εργασία, η κατάργηση της ανεργίας από το 1931, η δημόσια
δωρεάν ιατρική περίθαλψη και παιδείας, η παροχή φθηνών υπηρεσιών από το κράτος
( τηλέφωνο, νερό, ρεύμα, φυσικό αέριο, μέσα μαζικής μεταφοράς), η παροχή
κατοικίας σε όλους ( για αυτό ποτέ δεν υπήρχε άστεγος στην Ρωσία επί
σοσιαλισμού και όχι μόνο), πρόσβαση στην πνευματική και πολιτιστική δημιουργία,
αποτελούν στοιχεία ανελευθερίας και
καταπίεσης, γιατί έτσι χαρακτήρισε το σοσιαλιστικό σύστημα στην Ρωσία και
αποτελεί διαχρονική προπαγάνδα αυτή, από τους ταγούς του καπιταλιστικού
συστήματος.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε
πολλά ακόμα παραδείγματα, από την προσφορά στους λαούς, από την πρώτη απόπειρα οικοδόμησης της σοσιαλιστικής –
κομμουνιστικής κοινωνίας, αλλά η ουσία τέτοιων αντικομουνιστικών εκδηλώσεων
όπως έλαβε χώρα στο Πνευματικό κέντρο Κατερίνης, στην << ΕΚΑΒΗ
>>, στοχεύουν στο μέλλον, γιατί
αυτό φοβούνται οι εκμεταλλευτές και τα φερέφωνα τους.
Σήμερα το πραγματικά
σύγχρονο και νέο είναι να απολαμβάνει ο λαός τον πλούτο που παράγει και όχι να
ζει σε καθεστώς σχετικής η απόλυτης φτώχιας, ανασφάλειας, αβεβαιότητας και
μιζέριας, σύγχρονο και νέο είναι τα επιτεύγματα της επιστήμης και τεχνολογίας
να διευκολύνουν την λαϊκή καθημερινότητα, με λιγότερο γενικό εργάσιμο χρόνο, με
εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που να φροντίζουν για την ποιότητα του βιοτικού
επιπέδου του λαού.
Σήμερα υπάρχουν όλες οι
δυνατότητες σε σχέση με άλλες εποχές να ζήσει ο άνθρωπος καλά και να
απολαμβάνει τους καρπούς του μόχθου και της εργασίας του και αντί αυτού η ζωή δυσκολεύει, γίνεται
χειρότερη, δικαιώματα και κατακτήσεις καταργούνται, η φτώχεια γενικεύεται, οι
κοινωνικές ανισότητες οξύνονται.
Αυτό
που χρειάζεται είναι, να ξεμπλοκαριστούν
οι παραγωγικές δυνάμεις, να στοιχηθούν
με νέες παραγωγικές σχέσεις, που στόχο θα έχουν να υπηρετούν της διευρυνόμενες
κοινωνικές – λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Αυτό θα γίνει με την κατάκτηση της εργατικής τάξης
στην εξουσία, με την κοινωνικοποίηση των
μέσων παραγωγής, όπου μέσα από τον κεντρικό σχεδιασμό θα απελευθερωθούν παραγωγικές δυνάμεις και με της νέες σοσιαλιστικές
– κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής που θα αντικαταστήσουν της παλιές
εκμεταλλευτικές, καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η υπεραξία της εργασίας, θα επιστέφεται στην κοινωνία, για να υπηρετούνται οι ανάγκες
της, για την λαϊκή ευημερία και πρόοδο.
Για αυτό το σύγχρονο
και νέο είναι η νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός, που όσα λάθη και να έγιναν, από παρεκκλίσεις
και ανεπάρκειες, οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις του μέλλοντος μπαίνουν στην
ημερησία διάταξη. Γενικεύουμε την όποια θετική και αρνητική πείρα και
προετοιμαζόμαστε για της νέες << εφόδους >>.
Το μέλλον μας δεν
μπορεί να είναι ο καπιταλισμός είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός. Και αυτή η
πορεία δεν ακυρώνεται όσες αντικομουνιστικές εκδηλώσεις και φιέστες κάνουνε.
Σαββίδης
Παναγιώτης
