Παλιότερα, όλο το χωριό παραβρίσκονταν στην πρωινή λειτουργία και αμέσως μετά όλες οι οικογένειες (οι οποίες είχαν το δικό τους μέρος κάτω από τις αιωνόβιες βελανιδιές στον περίβολο της εκκλησίας) έστρωναν καταγής και έτρωγαν όλοι μαζί σε κλίμα χαράς.
Τα παιδιά έτρεχαν να φέρουν νερό από το πηγάδι κάτω στον Ντβολιώτικο τον λάκκο και να μαζέψουν "βούρλα", οι μεγάλοι συζητούσαν, η μία οικογένεια κερνούσε την άλλη και τα πρώτα σταφύλια της χρονιάς μαζί με καρπούζια, πεπόνια και ζαρζαβατικά έρχονταν μαζί με τα δημοτικά τραγούδια από το μεγάφωνο του συχωρεμένου κυρ Βασίλη Τσιλώνη.
Σήμερα, έμεινε ο πανηγυρικός χαρακτήρας καθώς οι χωριανοί εκκλησιάζονται το πρωί στο ναό (ο οποίος χρονολογείται από το 1872) , μέρα "χρονιάρα", αργία, ιδανική για ξεκούραση μακρυά από τη δύσκολη αγροτική καθημερινότητα.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
