Toυ Νίκου Κολίτση (Metrosport.gr)
«Πέταξε» στην Α’ κατηγορία ο Αετός (Καταλωνίων), για πρώτη φορά στην ιστορία του, μετά
το μπαράζ ανόδου-«τελικό της χρονιάς» με την 25η Μαρτίου (3-2), σε μία viral μάχη... των Θερμοπυλών,... ταινία μικρού μήκους, που θα μείνει για πάντα στο χρονοντούλαπο της ποδοσφαιρικής και όχι μόνο ιστορίας της ΕΠΣ Πιερίας, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του κινηματογράφου!
Οι γηπεδούχοι, στο πιο sold out παιχνίδι της χρονιάς στο Katalonia...FC Arena, έζησαν το τέλος του πιο ονειρικού τους ταξιδιού... στην ποδοσφαιρική τους Ιθάκη, με συγκλονιστική εμφάνιση καρδιάς απέναντι σ’ έναν αντίπαλο, με άγνοια κινδύνου, που έπαιξε τα ρέστα του, κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά, για να γυρίσει μπούμερανγκ το μειονέκτημα των δύο αποτελεσμάτων που είχαν οι Καταλωνίτες.
Η ομάδα του Χρ. Παπαγιάννη άνοιξε το σκορ, με κεκτημένη ταχύτητα από τη δυναμική της εξέδρας, με σκόρερ το Σκούφα, με κεραυνό... αετού έξω από την περιοχή, από ασίστ... του προπονητή του, με το γήπεδο να παίρνει φωτιά και να θυμίζει... Τούμπα, για να δεχτούν την ισοφάριση από την ομάδα της 25ης Μαρτίου, με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Ν. Βαρμάζη, σε χέρι αμυντικού. Οι φιλοξενούμενοι είχαν το momentum του παιχνιδιού για να κάνουν την ολική ανατροπή, απώλεσαν όμως τις ευκαιρίες και έτσι οι γηπεδούχοι πέτυχαν το καθοριστικό δεύτερο γκολ και πάλι με το Σκούφα, με εκτέλεση πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος. Ο Παπαγιάννης σκόραρε για τρίτη φορά, με υπέροχο πλασέ και διαμόρφωσε το 3-1. Στη συνέχεια χάθηκαν ευκαιρίες εκατέρωθεν για ν’ αλλάξει το σκορ, με τους παίκτες της 25ης Μαρτίου να μην παρατούν, σε καμία περίπτωση το παιχνίδι και να διεκδικούν μέχρι τέλους τη μείωση του σκορ, που πέτυχαν τελικά με το Δημητρίου, αποτέλεσμα που παρέμεινε μέχρι τέλους και σφράγισε το εισιτήριο ανόδου στην Α’ κατηγορία για την ομάδα του Αετού Καταλωνίων.
Highlights: η είσοδος των ομάδων στο καταπράσινο γήπεδο... της Ακτής Ελεφαντοστού, με hard rock μουσική, κόρνες, κροτίδες και καπνογόνα, οι οπαδοί των γηπεδούχων, σ’ όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία του γηπέδου, από... μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους και των δύο φύλων, σε μία γιορτή... κρασιού του ορεινού χωριού της Πιερίας, που ζούσε και ανέπνεε για το συγκεκριμένο παιχνίδι, οι εκδρομείς... ακόμα και από περιοχές πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά!, ο όρκος νίκης των παικτών και των δύο ομάδων, οι επίμαχες φάσεις και οι διαμαρτυρίες των παικτών και στις υποδείξεις των δύο πέναλτι, οι επικοί διάλογοι των παικτών, οι προκλήσεις και οι διενέξεις, «τι να το κάνει το χέρι, να το κόψει;» (ατάκα αμυντικού, μετά την υπόδειξη του πέναλτι υπέρ της 25ης Μαρτίου), «δεν τον ακούς τώρα; δεν τον ακούς τώρα; δεν τον άκουσες, @@@ώ το σπίτι; άρα και εγώ μπορώ να πω ό, τι θέλω, καλά δεν ντρέπεσαι; @@@ώ το σπίτι σου; βγάλτου κόκκινη...», «έχεις @@@ια, ρε μ@@@α» (ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων σε συμπαίκτη και σκόρερ της ομάδας του για την επίτευξη του γκολ!), «μέχρι τα πενήντα θα σας @@@ω», «Γ’ τοπικό έπρεπε να είσαι δύο χρόνια», «ρέφερι, φάουλ έδωσες; σε μιλάω, πες ρε, φάουλ έδωσες;», «ρε μ@@@α, Superleague παίζεις;», «με σένα γελάνε όλοι», «μία εβδομάδα παίζουμε, άντε να προλάβουμε» (ποδοσφαιριστής απευθυνόμενος στο διαιτητή, για να σφυρίξει τη λήξη!), οι ατάκες των φιλάθλων, «το πήρες το φάουλ, σήκω», «μπαλαρίνες είναι, βρε μ@@@α, ε, μ@@@α», (μετά το «ανοιχτά χέρια θέλω, ε;» του διαιτητή, πριν την εκτέλεση ενός φάουλ), «άναψε τα φώτα, πιο νωρίς δε φεύγουν από εδώ», οι γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές... λεκτικές συμμετοχές, η αλά Πανέκα εκτέλεση πέναλτι του Δ. Σκούφα, με την μπάλα να καίει στο 1-1, οι χαμένες ευκαιρίες της 25ης Μαρτίου στην ισοπαλία, ο τραυματισμός παίκτη των φιλοξενούμενων και η μεταφορά του στο νοσοκομείο, τη στιγμή που διέκοψε την επαγγελματική, τουριστικού αντικειμένου, δραστηριότητά του στη Μύκονο, για να ενισχύσει την ομάδα του, επιβεβαιώνοντας το ρητό «όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή», οι έξαλλοι πανηγυρισμοί των γηπεδούχων στα γκολ, οι μπυροποσίες και οι «βρεγμένοι» πανηγυρισμοί παικτών, προπονητών και φιλάθλων στο τέλος, το fair play των αντιπάλων, οι άνθρωποι του μόχθου, φίλαθλοι των Καταλωνίων, που άφησαν ακόμα και τα ζωντανά να περιμένουν... για το άρμεγμα, επειδή «αγαπάμε τα Καταλώνια», οι άνθρωποι όλων των τάξεων και των διαστρωματώσεων της ελληνικής κοινωνίας σ’ έναν ορεινό μικρόκοσμο, που αποτυπώνει τη δύναμη του ποδοσφαίρου και την προσφορά του στην ισότητα όλων και την ανοχή στη διαφορετικότητα, το υπόγειο parking που θα χρειαστεί του χρόνου... για τα αυτοκίνητα, οι κατευναστικές παρεμβάσεις του διαιτητή, το standing ovation του Παπα-John στην αλλαγή του και το «πέταγμα» στον αέρα των παικτών του, τα συλλεκτικά t-shirts «Είμαστε φτιαγμένοι» και τα συνθήματα, οι πανηγυρισμοί αλά Champions League, παικτών και φιλάθλων, οι ατάκες του προπονητή-έκπληξη της 25ης Μαρτίου, νεαρού Ζαλίκα («άνετοι και ωραίοι», στην αρχή, «συγχαρητήρια, κοιτάμε αλλού, τους κάνατε να @@@ούν στο 3-2», στο τέλος)
«Πέταξε» στην Α’ κατηγορία ο Αετός (Καταλωνίων), για πρώτη φορά στην ιστορία του, μετά
το μπαράζ ανόδου-«τελικό της χρονιάς» με την 25η Μαρτίου (3-2), σε μία viral μάχη... των Θερμοπυλών,... ταινία μικρού μήκους, που θα μείνει για πάντα στο χρονοντούλαπο της ποδοσφαιρικής και όχι μόνο ιστορίας της ΕΠΣ Πιερίας, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του κινηματογράφου!
Οι γηπεδούχοι, στο πιο sold out παιχνίδι της χρονιάς στο Katalonia...FC Arena, έζησαν το τέλος του πιο ονειρικού τους ταξιδιού... στην ποδοσφαιρική τους Ιθάκη, με συγκλονιστική εμφάνιση καρδιάς απέναντι σ’ έναν αντίπαλο, με άγνοια κινδύνου, που έπαιξε τα ρέστα του, κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά, για να γυρίσει μπούμερανγκ το μειονέκτημα των δύο αποτελεσμάτων που είχαν οι Καταλωνίτες.
Η ομάδα του Χρ. Παπαγιάννη άνοιξε το σκορ, με κεκτημένη ταχύτητα από τη δυναμική της εξέδρας, με σκόρερ το Σκούφα, με κεραυνό... αετού έξω από την περιοχή, από ασίστ... του προπονητή του, με το γήπεδο να παίρνει φωτιά και να θυμίζει... Τούμπα, για να δεχτούν την ισοφάριση από την ομάδα της 25ης Μαρτίου, με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Ν. Βαρμάζη, σε χέρι αμυντικού. Οι φιλοξενούμενοι είχαν το momentum του παιχνιδιού για να κάνουν την ολική ανατροπή, απώλεσαν όμως τις ευκαιρίες και έτσι οι γηπεδούχοι πέτυχαν το καθοριστικό δεύτερο γκολ και πάλι με το Σκούφα, με εκτέλεση πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος. Ο Παπαγιάννης σκόραρε για τρίτη φορά, με υπέροχο πλασέ και διαμόρφωσε το 3-1. Στη συνέχεια χάθηκαν ευκαιρίες εκατέρωθεν για ν’ αλλάξει το σκορ, με τους παίκτες της 25ης Μαρτίου να μην παρατούν, σε καμία περίπτωση το παιχνίδι και να διεκδικούν μέχρι τέλους τη μείωση του σκορ, που πέτυχαν τελικά με το Δημητρίου, αποτέλεσμα που παρέμεινε μέχρι τέλους και σφράγισε το εισιτήριο ανόδου στην Α’ κατηγορία για την ομάδα του Αετού Καταλωνίων.
Highlights: η είσοδος των ομάδων στο καταπράσινο γήπεδο... της Ακτής Ελεφαντοστού, με hard rock μουσική, κόρνες, κροτίδες και καπνογόνα, οι οπαδοί των γηπεδούχων, σ’ όλα τα πιθανά και απίθανα σημεία του γηπέδου, από... μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένους και των δύο φύλων, σε μία γιορτή... κρασιού του ορεινού χωριού της Πιερίας, που ζούσε και ανέπνεε για το συγκεκριμένο παιχνίδι, οι εκδρομείς... ακόμα και από περιοχές πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά!, ο όρκος νίκης των παικτών και των δύο ομάδων, οι επίμαχες φάσεις και οι διαμαρτυρίες των παικτών και στις υποδείξεις των δύο πέναλτι, οι επικοί διάλογοι των παικτών, οι προκλήσεις και οι διενέξεις, «τι να το κάνει το χέρι, να το κόψει;» (ατάκα αμυντικού, μετά την υπόδειξη του πέναλτι υπέρ της 25ης Μαρτίου), «δεν τον ακούς τώρα; δεν τον ακούς τώρα; δεν τον άκουσες, @@@ώ το σπίτι; άρα και εγώ μπορώ να πω ό, τι θέλω, καλά δεν ντρέπεσαι; @@@ώ το σπίτι σου; βγάλτου κόκκινη...», «έχεις @@@ια, ρε μ@@@α» (ποδοσφαιριστής των γηπεδούχων σε συμπαίκτη και σκόρερ της ομάδας του για την επίτευξη του γκολ!), «μέχρι τα πενήντα θα σας @@@ω», «Γ’ τοπικό έπρεπε να είσαι δύο χρόνια», «ρέφερι, φάουλ έδωσες; σε μιλάω, πες ρε, φάουλ έδωσες;», «ρε μ@@@α, Superleague παίζεις;», «με σένα γελάνε όλοι», «μία εβδομάδα παίζουμε, άντε να προλάβουμε» (ποδοσφαιριστής απευθυνόμενος στο διαιτητή, για να σφυρίξει τη λήξη!), οι ατάκες των φιλάθλων, «το πήρες το φάουλ, σήκω», «μπαλαρίνες είναι, βρε μ@@@α, ε, μ@@@α», (μετά το «ανοιχτά χέρια θέλω, ε;» του διαιτητή, πριν την εκτέλεση ενός φάουλ), «άναψε τα φώτα, πιο νωρίς δε φεύγουν από εδώ», οι γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές... λεκτικές συμμετοχές, η αλά Πανέκα εκτέλεση πέναλτι του Δ. Σκούφα, με την μπάλα να καίει στο 1-1, οι χαμένες ευκαιρίες της 25ης Μαρτίου στην ισοπαλία, ο τραυματισμός παίκτη των φιλοξενούμενων και η μεταφορά του στο νοσοκομείο, τη στιγμή που διέκοψε την επαγγελματική, τουριστικού αντικειμένου, δραστηριότητά του στη Μύκονο, για να ενισχύσει την ομάδα του, επιβεβαιώνοντας το ρητό «όσα δε φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η στιγμή», οι έξαλλοι πανηγυρισμοί των γηπεδούχων στα γκολ, οι μπυροποσίες και οι «βρεγμένοι» πανηγυρισμοί παικτών, προπονητών και φιλάθλων στο τέλος, το fair play των αντιπάλων, οι άνθρωποι του μόχθου, φίλαθλοι των Καταλωνίων, που άφησαν ακόμα και τα ζωντανά να περιμένουν... για το άρμεγμα, επειδή «αγαπάμε τα Καταλώνια», οι άνθρωποι όλων των τάξεων και των διαστρωματώσεων της ελληνικής κοινωνίας σ’ έναν ορεινό μικρόκοσμο, που αποτυπώνει τη δύναμη του ποδοσφαίρου και την προσφορά του στην ισότητα όλων και την ανοχή στη διαφορετικότητα, το υπόγειο parking που θα χρειαστεί του χρόνου... για τα αυτοκίνητα, οι κατευναστικές παρεμβάσεις του διαιτητή, το standing ovation του Παπα-John στην αλλαγή του και το «πέταγμα» στον αέρα των παικτών του, τα συλλεκτικά t-shirts «Είμαστε φτιαγμένοι» και τα συνθήματα, οι πανηγυρισμοί αλά Champions League, παικτών και φιλάθλων, οι ατάκες του προπονητή-έκπληξη της 25ης Μαρτίου, νεαρού Ζαλίκα («άνετοι και ωραίοι», στην αρχή, «συγχαρητήρια, κοιτάμε αλλού, τους κάνατε να @@@ούν στο 3-2», στο τέλος)
Man of the match: Θ' αστειεύεστε φυσικά...
