Ένας τύπος σε μια ξένη πόλη, περαστικός, το βραδάκι μπαίνει σ” ένα καφέ να περάσει λίγο την ώρα του. Το καφέ είναι άδειο, εκτός από μια κοπέλα.
»Να της πιάσω κουβέντα, σκέφτεται…Να μην είμαι έτσι μόνος και χαμένος».
-Νίκος Χιόνης.
Η κοπέλα δε μιλάει. Αυτός εξακολουθεί να έχει απλωμένο το χέρι του και επιμένει:
-Νίκος Χιόνης, δεσποινίς. Δεν θα μου χαρίσετε το ονοματάκι σας?
-Άνοιξη, του λέει αυτή.
-Άνοιξη? Ω! Εμείς οι δυό ήταν γραφτό να βρεθούμε. Όλος ο κόσμος θα μιλάει για μας! Θα μας γράψουν οι εφημερίδες!
Η κοπέλα τον κοιτάζει απορημένη.
-Μα γιατί? ρωτάει.
Κι αυτός:
-Φανταστείτε το πρωτοσέλιδο:
»Είκοσι πόντοι χιόνι μέσα στην άνοιξη…!»