 |
| Το ζήτημα με το φυτοπαθογόνο βακτήριο Pseudomonas syringae pv. Actinidiae, το οποίο είναι όλεθρος για τις καλλιέργειες, είναι πολύ σοβαρό |
Με θησαυρό, το κλειδί του οποίου πάμε να πετάξουμε στο ποτάμι της αδιαφορίας, μοιάζει η καλλιέργεια του ακτινίδιου στην Ελλάδα. Την ώρα που ένα ακτινίδιο από την Κατερίνη
έφτασε να πουλιέται στη Νέα Υόρκη ένα δολάριο και στη χώρα εισρέει συνάλλαγμα γύρω στα 150 εκατομμύρια ευρώ, από τα οποία περί τα 30 αποδίδονται κατευθείαν στο κράτος ως ΦΠΑ, το Δημόσιο: α) αδυνατεί να ελέγξει και να επιβάλει τον ορισμένο χρόνο συγκομιδής και β) δεν λαμβάνει τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας από τον κίνδυνο μετάδοσης ενός φυτοπαθογόνου βακτηρίου -έρχεται κυρίως από την Ιταλία- το οποίο μπορεί να απειλήσει τις καλλιέργειες.
Με μια φωνή, παραγωγοί και εξαγωγείς ζητούν από την ελληνική πολιτεία να εφαρμοστούν οι νόμοι για να προστατευθεί η διεθνώς αναγνωρισμένη ποιότητα του φρούτου αλλά και να τύχουν της στοιχειώδους προστασίας τα γεννήματά τους.
Το ακτινίδιο, δυναμική και προσοδοφόρα καλλιέργεια, το 90% της οποίας εξάγεται σε άλλες χώρες -Κίνα, Ολλανδία, ΗΠΑ, Αγγλία-, μπορεί να αποθηκευτεί έως και 6 μήνες, πωλείται 80 λεπτά το κιλό, δίνει εισόδημα στους αγρότες που το δουλεύουν αλλά και θέσεις εργασίας στη συσκευασία.
Μόνο που έχει τα «χούγια» του, δεν ευδοκιμεί παντού, θέλει ειδικές κλιματικές και εδαφολογικές συνθήκες και, κυρίως, όπως ορίζει κοινοτική οδηγία, η περίοδος συγκομιδής του αρχίζει στις 15 Οκτωβρίου περίπου και κυρίως όταν το ζάχαρό του μετριέται σε ποσοστό 6,2%, αλλιώς θεωρείται (και είναι) υποβαθμισμένης ποιότητας.
Κι ενώ δαπανήθηκαν χρήματα και πολύς κόπος για να κατακτηθούν οι ξένες αγορές, κινδυνεύουμε να βγάλουμε κυριολεκτικά τα μάτια μας με τα χέρια μας αφού διάφοροι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται την οικονομική στενότητα ή την αβελτηρία κάποιων αγροτών και εξάγουν ακτινίδια από τα μέσα Αυγούστου, οπότε κάποιοι έμποροι μεν κερδίζουν, αλλά το προϊόν δυσφημίζεται αφού η ποιότητά του είναι κακή.
«Δεν ζητάμε λεφτά, δεν ζητάμε προνόμια, ζητάμε να εφαρμοστεί η νομοθεσία, οι παραβάτες, έμποροι και παραγωγοί, να κληθούν να πληρώσουν πρόστιμα για να μην επαναλαμβάνουν και αναπαράγουν την παρανομία για την οποία αυτοί πληρώνονται, αλλά χιλιάδες άλλοι ακτινιδοπαραγωγοί χάνουν», λέει ο Αγγελος Ξυλογιάννης, μέλος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Εκμετάλλευσης Ακτινίδιων Αρτας.
«Τριάντα πέντε χρόνια λέμε τα ίδια και τα ίδια στου κουφού την πόρτα, ας εισακουστούμε τώρα. Σε τρία χρόνια από σήμερα θα κατέχουμε την 3η θέση στην παραγωγή παγκοσμίως, μετά την Ιταλία και τη Νέα Ζηλανδία, λέει άραγε αυτό κάτι σε κάποιους στα υπουργεία;», τονίζει με ένταση και απογοήτευση ο Δημήτρης Μανούσης, παραγωγός και εξαγωγέας της οργάνωσης «Ζευς» Πιερίας η οποία έχει 250 αγρότες μέλη και θεωρείται μία από τις πιο εντυπωσιακά αναπτυσσόμενες συνεταιριστικού τύπου επιχειρήσεις.
«Δοξάζονται οι παράνομοι, αυτό είναι το συμπέρασμα», λέει ο ίδιος, σημειώνοντας ότι δεν ζητούν τίποτα παραπάνω από την «τήρηση των προδιαγραφών και να μην επιτρέπεται η δράση αφερέγγυων εμπόρων». Εν ολίγοις, ζητείται η τήρηση του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για σύσταση μητρώου εμπόρων, για να μην αλωνίζουν οι αετονύχηδες, κάποιοι από τους οποίους πληροφορίες λένε ότι φέσωσαν τους αγρότες 3 ή και παραπάνω εκατομμύρια μόνο πέρυσι και μόνο στον νομό Κατερίνης.
Το βακτήριο
Αλλά και το ζήτημα με το φυτοπαθογόνο βακτήριο Pseudomonas syringae pv. Actinidiae, το οποίο είναι όλεθρος για τις καλλιέργειες, δεν είναι μικρότερο.
Το κακό είναι ότι μεταφέρεται ακόμη και με παλετοκιβώτια που έρχονται κυρίως από Ιταλία. Η γνωμάτευση του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου δεν αφήνει κανένα περιθώριο για «παρερμηνείες» καθώς, απαντώντας σε ερώτηση των παραγωγών Αρτας, λέει καθαρά ότι «η τακτική αυτή (χρήσης παλετοκιβωτίων από μολυσμένους οπωρώνες της Ιταλίας) ενέχει σοβαρό κίνδυνο μετάδοσης και διασποράς του βακτηρίου από οπωρώνα σε οπωρώνα και μεταξύ των περιοχών», αν προηγουμένως δεν έχει προηγηθεί καθαρισμός και απολύμανση των συσκευασιών.
Παραπέμπει δε και σε όσα αυστηρότατα εφαρμόζονται ήδη στη Νέα Ζηλανδία και τη Χιλή.
Το Μπενάκειο, μάλιστα, ζητά επιπλέον να είναι καθαρισμένα ακόμη και τα φορτηγά εξωτερικού που προσεγγίζουν τις καλλιέργειες.
«Οσες καταγγελίες κάναμε έπεσαν στο κενό», σημειώνει ο κ. Ξυλογιάννης, «εφαρμογή των νόμων, δεν πάει άλλο, ένας αν τιμωρηθεί γι’ αυτές τις παρανομίες όλοι οι άλλοι θα σταματήσουν», τονίζει ο κ. Μανούσης.
Και γιατί δεν εφαρμόζονται τούτα τα φαινομενικά απλά πράγματα; Διότι είμαστε για άλλη μία φορά χαμένοι στη μεταφορά των νόμων στην πράξη, αφού το υπουργείο Γεωργίας έχει μεν τη διεύθυνση αλλά τους ελέγχους τούς κάνουν ο ΟΠΕΚΕΠΕ και ο ΕΛΓΑ, οι οποίοι δεν κόβουν πρόστιμα και παράλληλα οι διευθύνσεις Γεωργίας ανήκουν στις περιφέρειες κι ανάμεσά τους χάνονται οι αρμοδιότητες.
Και να σκεφτεί κανείς ότι μπορούμε να διπλασιάσουμε την παραγωγή από τους 180 χιλιάδες τόνους που είναι σήμερα -αν διαθέταμε όμως και ψυγεία- και δίνοντας δουλειά σε περίπου 2.000 εργάτες και επιπλέον εισόδημα στους αγρότες, όπως εκτιμούν γεωπόνοι που δραστηριοποιούνται στην παρακολούθηση της καλλιέργειας.
Με μια φωνή, οι ακτινιδοπαραγωγοί ζητούν να μπει φραγμός στην εξαγωγή «χύμα» προϊόντος, αφού συνεπάγεται φυτουγιειονομικούς κινδύνους, εντατικοποίηση των ελέγχων (ΔΑΟΚ, τελωνεία, οικονομική αστυνομία) και την επιβολή αυστηρών προστίμων στους παραβάτες.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
