Από το ανέκδοτο βιβλίο μου (2008)
΄΄Χορεύοντας με τη βία΄΄
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο
Ο 3ος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
Ο ακήρυχτος Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος
Πριν από μισό αιώνα τέλειωσε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και ίσως από τότε να σηματοδοτείται ο επόμενος, ο 3ος (δες στη συνέχεια). Το αιματοκύλισμα στα πεδία των μαχών, συμπλήρωσε η διαστροφή στα μετόπισθεν, με την εξόντωση πληθυσμών (γενοκτονία) κατά πρωτόγνωρα μαζικό – «βιομηχανικό» τρόπο (εκτελέσεις, θάλαμοι αερίων – φούρνοι) και την ισοπέδωση περιοχών. Η Ανθρωπότητα αποσβολωμένη καταμετρούσε εκατομμύρια νεκρών και διαπίστωνε την καταρράκωση της ηθικής, το κενό του ανθρωπισμού και την καταβαράθρωση του ανθρώπινου Πολιτισμού.
Με το τέλος του Πολέμου, σ’ όλο τον κόσμο άρχισε η ανασυγκρότηση, ήρθαν στο φώς θαυμάσιοι Οργανισμοί λχ Ουνέσκο (1945 - 1946), ανασύρθηκαν από τη λήθη και είδαν το φως υπέροχες διακηρύξεις για τον άνθρωπο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισοτιμία, την διαρκή ειρήνη … τον Πολιτισμό. Εκτός από την Ελλάδα, που ο συνολικός στρατός της και ο πληθυσμός, χωρίστηκε στα κατ’ ουσίαν συστατικά του μέρη, τον Εθνικό και τον Δημοκρατικό στρατό - πληθυσμό, ουσιαστικά σ’ έναν αγώνα αυτοεξόντωσης της χώρας.
Όμως, αν δεν λάμβαναν χώρα όλα τα γνωστά και άγνωστα παρασκήνια (φεύ) και αν ο ελληνικός στρατός ήταν ενωμένος σε μια ενότητα (εθνικός δημοκρατικός στρατός), μόνον οφέλη θα υπήρχαν. Ίσως αυτή η τελευταία διατύπωση να φαντάζει αφελής. Είναι όμως προφανές ότι πρόκειται για ένα υποθετικό σχήμα. Είναι ακόμα ένα ευχολόγιο αναδρομικά, για να τονισθεί το μέγεθος της ζημιάς που προκλήθηκε, σε ανθρώπινο δυναμικό, σε υλική υποδομή, σε ανάπτυξη – προοπτική στην γενική ανασυγκρότηση, στην παιδεία και στο ηθικό μέρος, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό, μέχρι και σήμερα. Πάντως αδιαφιλονίκητα, ήταν ένας φριχτός αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος.
Η ιστορία βέβαια μπορεί να επαναλαμβάνεται, αλλά δεν γυρίζει πίσω. Όμως για κάθε άνθρωπο και κάθε λαό, χρειάζεται ―πάση θυσία― να μην ξεχνιέται, αλλά αντίθετα να αποτελεί πεδίο μελέτης το παρελθόν, γιατί αυτό αποτελεί τον βασικότερο τρόπο αποφυγής επανάληψης λαθών ... Σε τελική ανάλυση είναι απείρως προτιμότερη η πρόληψη, παρά η διόρθωση και η θεραπεία.
Τα βαθιά αίτια και τα γεγονότα που σημάδεψαν τον τόπο και τον οδήγησαν στην καταστροφή, είναι εκτός του πλαισίου του παρόντος βιβλίου.
Ο πόλεμος αποτελεί έκφραση της Επιθετικότητας. Αυτή με τη σειρά της, αποτελεί μια στάση, ενώ το πέρασμά της στην πράξη, αποτελεί μια συμπεριφορά σαφώς αμυντική, ή αντίθετα κατακτητική - καταστροφική και τελικά έμμεσα αμυντική, με την έννοια ότι εν προκειμένω, προστατεύονται όχι υπάρχοντα απτά δεδομένα, αλλά προσδοκίες, επιθυμίες, φιλοδοξίες, σχέδια, που πιθανόν με την επιθετικότητα, να προστατεύονταν και να υλοποιούνταν στο μέλλον (δες σελ. ) .
Μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανία (ως κράτος) ήταν ντροπιασμένη και γενικά σε πολύ άσχημη κατάσταση. Χρειαζόταν θετικό ψυχολογικό κλίμα, άμυνα για προστασία, ασφάλεια, άρση της εθνικής ταπείνωσης, ανεξαρτησία και ανάπτυξη. Σημειώνεται πάντως ότι ο γερμανικός λαός γονιδιακά ξέρει να δουλεύει συστηματικά. Ακόμα, εκείνη την εποχή, η επιστημονική έρευνα ήταν σε οργασμό, με μεγάλα ονόματα στο επιστημονικό στερέωμα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αδόλφος Χίτλερ με τους οπαδούς του, κατά πραξικοπηματικό τρόπο και γενικά με ίντριγκες, προπαγάνδα (ψευδείς επί σκοπόν ειδήσεις), οργάνωση, ισχυρή θέληση, οπαδούς και άφθονο αίμα, πέτυχε το κατ’ αρχήν φαινόμενο θαύμα.
Ίσως εκείνα τα σκοτεινά και μαύρα γεγονότα, ο Γερμανικός λαός στην αρχή, σε μεγάλο μέρος, να τα αγνοούσε, να τα παρέβλεψε ή να τα υποβάθμισε, γιατί προφανώς βρήκε την αυτοεκτίμησή του. Πολλοί διαφωνούν με αυτό, γιατί προφανώς στην μελέτη τους, επικεντρώνονται στα άτομα και όχι στην ιδιότυπη ομάδα ή την αγέλη με τους κανόνες της (αρχηγός και υπήκοοι). Δεν μπορεί κανείς όμως να αγνοήσει τις αυθόρμητες (δες κινηματογραφικά ντοκουμέντα) εκδηλώσεις της λαοθάλασσας των Γερμανών, όταν χαιρετούσε τον ηγέτη. Είναι απαραίτητο βέβαια να τονισθεί ότι υπήρχαν και όλοι εκείνοι που έβλεπαν και αντιδρούσαν ή περίμεναν την κατάλληλη στιγμή να αντιδράσουν, απέναντι στην φοβερή αρρώστεια του μαύρου κακού, με τη στέρηση έκφρασης του ατομικού και την επιβολή και αναγκαστική αποδοχή του αγελαίου.
Σημείωση: Είναι γνωστό ότι στη δύναμη - εξουσία, προστρέχουν πάντα και άτομα για προστασία τους, ακριβώς από αυτές τις δυνάμεις – εξουσίες (δες κατασκευή υπηκόων σελ. ). Είναι ακόμα χαρακτηριστικό το ότι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου με ανθρωποκτονίες, λαμβάνουν στη φυλακή από άγνωστα πρόσωπα, πολλά ερωτικά γράμματα, όπου εκφράζεται αγάπη και αφοσίωση. Η απλή εξήγηση είναι ότι τα ανασφαλή άτομα εκφράζοντας την αφοσίωσή τους, νοιώθουν ενδόμυχα ότι θα αποφύγουν να συγκαταλεγούν στα μελλοντικά θύματα
Πάντως, στο πρόσωπο του Χίτλερ η Γερμανία κατ΄αρχήν ένοιωσε να πατά στα πόδια της. Όμως στη συνέχεια, η πορεία των γεγονότων ήταν δραματικά διαψευστική και απογοητευτική. Η αποκάλυψη τελικά του αληθινού προσώπου των αρχηγών και των Οργανώσεών της, τα οράματά τους, δηλαδή το πραγματικό πρόσωπο του Ναζισμού, έδειξαν τι γινόταν κάτω από την επιφάνεια, με τελική κατάληξη τις εκατόμβες των ίδιων των γερμανών και την ισοπέδωση των περιοχών τους, το ολοκαύτωμα για την ανθρωπότητα και ευτυχώς την ήττα τους. Όμως το ισχυρό κακό δεν είναι δυνατόν να εξολοθρεύτηκε, όπως αφελώς φαινόταν και υπολογιζόταν στην αρχή. Μάλλον ο «Ιός του κακού» φυγαδεύτηκε, μετεξελίχτηκε και μπολιάστηκε σε επιδεκτικούς «κορμούς» για τέτοιες καταστάσεις, με συνεχιζόμενες συνέπειες με άλλα πρόσωπα, καταστάσεις και γενικότερα πραγματικότητες. Η μετεξέλιξη, η μετάλλαξη και η εδραίωση σε νέους τόπους, θα ήταν ανέφικτη, αν βέβαια δεν υπήρχε οπωσδήποτε η συνδρομή, προστασία και ασφαλής φυγάδευση των φορέων του κακού, με τη συνδρομή επί μέρους εμφανών εξουσιών.
(δεν εξετάζουμε εδώ τους λόγους, ούτε τις μορφές εμφανούς έκφρασης ή αφανούς δράσης του κακού, ούτε τις πιθανολογούμενες, ένοχες για τον κοινό νου, σχετικές εξουσίες ).
Πάντως για να γινόταν ο επόμενος, ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος, χρειάζονταν μια άσχημη κατάσταση (απειλή) παγκόσμια, λαοί επιδεκτικοί χειραγώγησης κατόπιν ιδίως προκλητής εξουθένωσης, κάποιοι με το κατάλληλο πολεμικό σχέδιο, Οργάνωσή τους, πίστωση και αξιοποίηση χρόνου και άτεγκτη οργανωτική εφαρμογή σχεδίων επί στόχων, οπωσδήποτε προβαλλόμενα ‘ιδανικά‘ (δες σελ. Εξουσία), προκλητές κατ΄ ουσίαν αφορμές και ισχυρότατη πολεμική μηχανή.
Τα ίδια στοιχεία που ουσιαστικά απαιτούνται για κάθε παγκόσμιο πόλεμο.
Σήμερα, με την προηγμένη τεχνολογία, ένας τέτοιος πόλεμος, πολύ πιθανόν να κατέληγε στο πυρηνικό ολοκαύτωμα του πλανήτη. Σ’ αυτόν τον πλανήτη δεν θα μπορούσε βέβαια να ζήσει καμιά εξουσία και ακόμη δεν θα ήταν εξουσία χωρίς να υπάρχουν εξουσιαζόμενοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν οι διεστραμμένοι που μπορεί να μην λογαριάζουν ούτε και αυτό. Υποθέτουμε όμως ότι οι εξουσίες βρήκαν έναν καλύτερο τρόπο για την δράση τους. Εκτός των τοπικών πολέμων, που τους χρειάζονται για τα προϊόντα τους, υπάρχει σήμερα και ένα κατάλληλο πεδίο, για φαινομενικά αναίμακτες πολεμικές συρράξεις, αφανισμούς και κατοχή. Είναι το πεδίο της αστραπιαίας επικοινωνίας (τηλέφωνο, τηλεόραση, ιντερνετ, συλλογή προσωπικών δεδομένων) και το ηλεκτρονικό – «πλαστικό» χρήμα (δες σελ. ), στο πλαίσιο της λεγόμενης νεοφιλελεύθερης οικονομίας.
Τα τελευταία χρόνια, γίνονται παγκόσμια τοπικές οικονομικές επιθέσεις, με στόχο –όπως φαίνεται- τη συγκέντρωση του χρήματος σε ορισμένες Οργανώσεις, με αποτέλεσμα το παράλληλο «στέγνωμα» ατόμων και κρατών.
Οι επίσημες ανακοινώσεις μιλούν αόριστα για τους κερδοσκόπους, ή ονοματίζουν κάποιους οικονομικοπιστωτικούς οργανισμούς. Τα χρυσά αγόρια, που παίζοντας με τους υπολογιστές, καταστρέφουν ολόκληρες οικονομίες κρατών. Ίσως αυτό να είναι η πραγματικότητα. Όμως μπορεί αυτά στην πραγματικότητα να είναι επί μέρους φαινόμενο και ταυτόχρονα μια πολύ προσεκτική επί σκοπόν προσέγγιση (διάδοση φήμης), ή ακόμα μια αφελής τοποθέτηση. Να ξανασημειωθεί ότι όταν ο Χίτλερ οργανονώταν, οι περισσότεροι φερόντουσαν ως τυφλοί. Σήμερα πόσοι βλέπουν , πόσοι παραβλέπουν και πόσοι είναι χωρίς όραση; Αυτοί που τυχόν βλέπουν, τι αντιμετώπιση μπορεί να υφίστανται αλήθεια και γιατί άραγε;
Πάντως, όπως φαίνεται και είναι ουσιαστικά ηλίου φαεινότερο γι΄αυτούς που δεν έχουν τυφλωθεί, η επίθεση γίνεται στα άτομα και στα κράτη, με τέχνασμα, ως δούρειος ίππος. Έμμεσα κατ’ αρχήν με τεχνητή αύξηση των αναγκών, με παροχή δανείων (επίθεση αγάπης), για απόκτηση των αγαθών (τεχνητή παροδική ευημερία) και εφ’ όσον πράγματι πρόκειται για ενορχηστρωμένη επίθεση, με ταυτόχρονη προσπάθεια αποβλάκωσης του πληθυσμού.
Πώς μπορεί να γίνεται αυτό; Ο λαός λέει «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Η προαγωγή της διαφθοράς ανάμεσα στα άτομα των θεσμισμένων αποδεκτών εξουσιών στη Δημοκρατία μιας χώρας (Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαστική εξουσία, τύπος, τηλεόραση), αστυνομία―στρατός, αλλά και τη θρησκεία, είναι το προαπαιτούμενο. Ο μαζικός χρηματισμός σε πολλαπλά επίπεδα και άτομα, επιδεκτικά βέβαια χρηματισμού, με αμβλεία, μειωμένη ηθική και κατάλληλη νομοθεσία, ώστε το νόμιμο να είναι και ηθικό, συντελούν σε παραβλέψεις, εκδουλεύσεις, εκχωρήσεις και ουσιαστικά ...καλυμμένη προδοσία (δες βόλεμα σελ. , εξουσία σελ. ). Τα άτομα αυτά που είναι βολεμένοι υπήκοοι, ακόμα και αν κάποια στιγμή βρεθούν μετανοιωμένα, είναι τελικά «δεμένα πισθάγκωνα», με ότι συνεπάγεται αυτό για τη χώρα τους. Ακόμα, προβάλλεται στην κοινωνία κατάλληλα μια ιδέα (δες θεωρεία των μιμιδίων) και με υποβοήθηση, γίνεται του συρμού και προστρέχουν ανυποψίαστοι να στελεχώσουν το εγχείρημα. λχ καταναλωτισμός, λαίλαπα χρηματιστηρίου, εορτοδάνεια, τραπεζική υπερχρηματοδότηση, κρατική επικροτούμενη κακοδιαχείρηση, μόδα διατροφής, σε πλαίσιο τελικά γενικευμένης διαφθοράς, παρακμής, σήψης, ιστορικής αμνησίας και «ύπνωσης».
Στη συνέχεια διακρίνουμε την καθαυτό Επίθεση, όταν εμφανίζονται η δυσχέρεια ή αδυναμία αποπληρωμής του συνεχώς διογκούμενου ατομικού ή κρατικού χρέους. Ως συνέπεια έρχονται οι απειλές για τους κινδύνους, ο φόβος, η παράλυση αντίδρασης και εν τέλει οι κατασχέσεις, η φτώχεια και η ποδηγέτηση των ατόμων, που βρίσκονται στην ανάγκη. Σε επίπεδο κράτους, έρχεται ο έλεγχος των κυβερνήσεων από υπεροργανισμούς και η απώλεια εν τέλει της εθνικής κυριαρχίας (αόρατη ή καλλίτερα καλυμμένη κατοχή).
.
Για να μιλάμε βέβαια για παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, αναφορικά με την κάθε κρατική (ουσιαστικά εθνική) επί μέρους επικράτεια, απαιτούνται
―επικίνδυνες καταστάσεις φυσικής ή προκλητής ισχυρής οικονομικής ανάγκης (σεισμοί, πλημμύρες, ξηρασία, επιδημικές αρρώστιες (φυσικές ή περίεργες), διάλυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, αδυναμία αποπληρωμής οικονομικού χρέους, συνέπεια πολέμων),
―ατομικός φόβος από έντονο φοβογόνο ερέθισμα (λχ κίνδυνος πολέμου, το φάσμα της πείνας, κίνδυνος θανάτου από επιδημίες ή φάσμα κινδύνου πτώχευσης και ένδειας),
―τελικά έκλυση γενικευμένου φόβου, συσπείρωση ατόμων στις τοπικές (ακόμα και στις κακές) εξουσίες για προστασία και έτσι τόνωσή τους, διάτρητα και Αίολα σε τελική ανάλυση ιδανικά, κατάλυση διατάξεων και νόμων ή αντίθετα τόνωση του νόμιμου που δεν είναι πάντα και ηθικό, εξελικτικά παράλυση και εσωστρέφεια των ατόμων, ενεργοποίηση του αγελαίου ενστίκτου, κατασκευή υπηκόων, συναισθηματική τόνωση σε πεδία όπως το ποδόσφαιρο, αλλά και εκτόνωση στο γήπεδο του (αμυντικού) καταστροφικού θυμού, υποκινούμενη κοινωνική αναταραχή κλπ. Ακόμα προαγωγή και βομβαρδισμός (με παράλυση της κριτικής ικανότητας) από εύπεπτες και γλυκανάλατες αποπροσανατολιστικές εκπομπές στην τηλεόραση, κατασκευασμένες ειδήσεις και έτσι αποπολιτικοποίηση του κόσμου, «ξέχασμα» ή γελοιοποίηση της τοπικής, ευρύτερης και παγκόσμιας ιστορικής μνήμης, «μοντερνισμός», δίωξη κάθε φωτισμένου ατόμου και κάθε αντίδρασης, με περιθωριοποίηση, γελοιοποίηση και γενικά με κάθε είδους εξόντωση.
Για όλα αυτά, αν όντως συνθέτουν το πάζλ του οικονομικού παγκοσμίου πολέμου και των παρελκόμενων, απαιτείται η συμμετοχή όλων των μεγάλων ιδίως οικονομικών δυνάμεων του πλανήτη και των επί μέρους ομοειδών ή άλλων εξουσιών. Πίσω από τις δυνάμεις αυτές, που συλλέγουν το χρήμα και που απαρτίζονται κλιμακωτά από εξουσιαστές και υπηκόους όλων των βαθμίδων, είναι πολύ πιθανόν να κρύβονται οι υποθετικοί (;) μαέστροι των ανώτερων (πυραμιδικών) εξουσιαστικών ορχηστρών, που διευθύνουν τη θανατερή πολεμική συμφωνία και που σαν ιδιαίτερη κάστα κινεί τελικά τα νήματα.
Ποια μπορεί να είναι η γενικότερη, ή καταληκτική συνέπεια του 3ου ακήρυχτου παγκόσμιου Πολέμου; Της ενορχηστρωμένης οικονομικής Επιθετικότητας σε Παγκόσμιο Επίπεδο; Προφανώς για άτομα, λαούς και κυβερνήσεις, θα εμφανισθούν στάσεις και συμπεριφορές αμυντικές (Απολογία, Φυγή, Επίθεση). Αν δεν υπάρξει αποτελεσματική αντίσταση, η τελική συνέπεια του παγκόσμιου αυτού πολέμου και χωρίς καμιά απολύτως επιφύλαξη, θα είναι η Παγκοσμιοποίηση – εξαθλίωση – πολτοποίηση. Αν συμβεί αυτό, τότε θα είναι το τέλος ενός (ακόμα) κύκλου για την ανθρωπότητα και βέβαια η αρχή ενός νέου ...
