Το πρώτο μέρος εδώ
Μέρος δεύτερος:
Τίτλος: Απ: Παρανομίες Τραπεζών….
Αποστολή από: Rose στις Μάιος 06, 2011, 23:04:08
Οδυνηρό τέλος στην τραπεζική φούσκα!
Friday, 06 May 2011
Με ένα ποσό χαμηλότερο των 9,7 δισ. ευρώ (μιλάμε πλέον για μονοψήφιο αριθμό δισεκατομμυρίων…) τιμολογούσε χθες το Χρηματιστήριο την αξία των τεσσάρων μεγαλύτερων ελληνικών τραπεζών. Με τέτοιους θλιβερούς αριθμούς, που παραπέμπουν σε εποχές πριν την υποτίμηση της δραχμής για την ένταξη στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Ισοτιμιών το 1998, γράφεται το οδυνηρό τέλος της ελληνικής τραπεζικής «φούσκας» και στο μυαλό όλων των παραγόντων της τραπεζικής αγοράς έρχονται τρεις… κακές λέξεις: Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Σε αυτό το κλίμα, οι δηλώσεις του Απ. Ταμβακάκη χθες από τα Ιωάννινα μπορεί να κατέληξαν σε ένα αισιόδοξο μήνυμα («είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε»), δύσκολα όμως κρυβόταν η δραματική τους διάσταση:
n «Η αναδιάρθρωση του χρέους (haircut) δεν αποτελεί εναλλακτική, διότι συνεπάγεται την καταστροφή της χώρας, την επιστροφή της δεκαετίες πίσω».
n «Οι συγχωνεύσεις είναι μονόδρομος για την ανασύνταξη του πιστωτικού συστήματος. Η χώρα χρειάζεται ισχυρές τράπεζες που θα παραμείνουν ελληνικές», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Ταμβακάκης.
Παρά την αισιοδοξία των τραπεζιτών, ότι η κρίση μπορεί να ξεπερασθεί, η αγορά φαίνεται ότι θεωρεί το σενάριο της αποτυχίας του σταθεροποιητικού προγράμματος που θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε πρόωρη αναδιάρθρωση του χρέους αρκετά πιθανό.
Ακόμη, όμως, και αν επαληθευθεί το λιγότερο «μαύρο» σενάριο για τη χώρα, δύσκολα φαίνεται ότι θα αποφευχθεί η «προγραμματισμένη» από τους Γερμανούς αναδιάρθρωση του χρέους το 2013, ως απαράβατος όρος για τη χορήγηση ενός ακόμη διεθνούς δανείου, που θα αποτρέψει μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της Ελλάδας.
Στην αγορά δεν φαίνεται να υπάρχει σήμερα έστω και ένας αναλυτής, που περιμένει ότι το 2012 η Ελλάδα θα επανέλθει στις αγορές, το 2013 θα βγει από το μνημόνιο χωρίς νέο διεθνές δάνειο και η χώρα θα ζήσει καλά και… οι πιστωτές της ακόμη καλύτερα.
Αυτά τα σενάρια έχουν βαρύνει αποφασιστικά στη διαμόρφωση του χρηματιστηριακού κλίματος για τις τράπεζες, που αποτελεί μια σημαντική παράμετρο, αν και όχι αρκετά συζητημένη, των σημερινών προβλημάτων του τραπεζικού συστήματος και της επίδρασής τους στην πραγματική οικονομία και στις δυνατότητες της χώρας να επανέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά, ώστε να καταστεί βιώσιμο το χρέος:
– Με κεφαλαιοποίηση 9,68 δισ. ευρώ βάσει του χθεσινού κλεισίματος στο ΧΑ και ίδια κεφάλαια (λογιστική αξία) λίγο πάνω από τα 26 δισ. ευρώ το 2010, οι τέσσερις κορυφαίες ελληνικές τράπεζες βλέπουν πλέον την αγορά να τις αποτιμά αρκετά χαμηλότερα και από το 40% της λογιστικής τους αξίας.
– Δεν πρόκειται εν προκειμένω για αριθμούς με θεωρητική μόνο αξία, ή έστω με αξία μόνο για κάποιους αναλυτές και διαχειριστές χαρτοφυλακίων. Πρόκειται για αριθμούς που οδηγούν σε ένα εξαιρετικά σημαντικό συμπέρασμα: η αγορά λέει στις ελληνικές τράπεζες «κεφάλαια, τέλος», αφού με τη σημερινή σχέση κεφαλαιοποιήσεων και λογιστικής αξίας είναι αδιανόητη κάθε προσπάθεια νέας κεφαλαιακής τους ενίσχυσης από την αγορά, εκτός αν υπάρξει μια θεαματική αλλαγή στο κλίμα και τις κεφαλαιοποιήσεις. Ακόμη και η ισχυρότερη κατά τεκμήριο ελληνική τράπεζα, η Εθνική, διαπραγματεύεται σε τιμή χαμηλότερη και της ονομαστικής.
Το «κεφάλαια τέλος» που λέει το ΧΑ συμπίπτει με το «δανεικά τέλος» που έχει πει από καιρό η ΕΚΤ -η διατραπεζική αγορά έχει πει από καιρό το δικό της «όχι». Από όλες τις πλευρές διαφαίνεται «ασφυξία» του τραπεζικού συστήματος, που μεταδίδεται στην πραγματική οικονομία και καθιστά ακόμη δυσκολότερη την εφαρμογή του σταθεροποιητικού προγράμματος, δημιουργώντας έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο.
Οι τραπεζίτες εμφανίζονται δημόσια «άνετοι» κάθε φορά που μιλούν για την κεφαλαιακή επάρκεια των ιδρυμάτων τους, αλλά στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλά ότι αργά ή γρήγορα θα χρειασθούν σημαντικές ενέσεις νέων κεφαλαίων για να συνεχίσουν, ακόμη και αν η χώρα συνεχίσει να «σέρνεται» χωρίς να επαληθεύονται τα χειρότερα σενάρια πρόωρης αναδιάρθρωσης του χρέους.
Τι θα συμβεί, λοιπόν, στην επόμενη «στροφή», που δεν μοιάζει να βρίσκεται πολύ μακριά, όπου μία ή περισσότερες από τις μεγάλες τράπεζες της χώρας θα χρειασθούν νέα κεφάλαια; Το πρώτο σενάριο που θα εξετάσουν σε αυτή την περίπτωση οι τραπεζίτες θα είναι κάποιοι «γάμοι ανάγκης», που θα συγκαλύψουν το πρόβλημα με το «πάντρεμα» μιας ισχυρότερης και μιας ασθενέστερης τράπεζας.
Στο σημείο που οδηγήθηκε όμως η κατάσταση στο τραπεζικό σύστημα είναι πια αμφίβολο αν αυτή η λύση, που οι «υπερήφανοι και αυτόνομοι» μεγάλοι τραπεζίτες της χώρας ως τώρα πασχίζουν να αποφύγουν, θα αποδειχθεί επαρκής για να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα φερεγγυότητας που έχει πια το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Πολύ απλά, χωρίς μια γενναία ενίσχυση των κεφαλαίων οι ελληνικές τράπεζες σήμερα δεν είναι σε θέση ανακτήσουν την εμπιστοσύνη των αγορών, απλώς ανακυκλώνοντας με διαφορετικά εταιρικά σχήματα μια συνολικά ασθενή βάση κεφαλαίων.
Οι συντάκτες του μνημονίου είχαν προνοήσει για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος. Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, για το οποίο ουδείς ισχυρός τραπεζίτης θέλει να ακούει, έχει «προικισθεί» με 10 δισ. ευρώ από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ, προκειμένου να ενισχύσει τις τράπεζες σε ώρα ανάγκης. Η ενίσχυση αυτή θα δοθεί με προνομιούχες μετοχές και με αυστηρό καθεστώς εποπτείας, για την προώθηση βίαιων σχεδίων αναδιάρθρωσης των τραπεζών.
Ως τώρα οι τραπεζίτες έχουν αποφύγει με κάθε θυσία το Ταμείο, προσπαθώντας να μαζέψουν κεφάλαια από την αγορά και να συρρικνώσουν τους ισολογισμούς τους, για να ενισχυθεί και με αυτό τον τρόπο ο συντελεστής κεφαλαιακής επάρκειας. Όμως, όσο περνά ο καιρός χωρίς να βελτιώνεται η οικονομική κατάσταση της χώρας, όλα αυτά τα μέτρα εξαντλούν τα όριά τους. Οι περισσότεροι αναλυτές θεωρούν αναπόφευκτη την ενεργοποίηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ίσως και μέσα στο δεύτερο εξάμηνο του 2011, γι’ αυτό και ελάχιστοι επενδυτές ρισκάρουν να πλησιάσουν σήμερα τις τραπεζικές μετοχές, ακόμη και με τις τρέχουσες, εξευτελιστικές τους κεφαλαιοποιήσεις.
Αυτή είναι η θέαση του προβλήματος από τη σκοπιά των τραπεζιτών και της αγοράς. Για την πραγματική οικονομία της χώρας και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο ίσως τα πράγματα να είναι πολύ διαφορετικά: πολλοί επισημαίνουν -και από τις εξελίξεις φαίνεται ότι δικαιώνονται- ότι η κυβέρνηση, η Τράπεζα της Ελλάδος και η τρόικα φέρουν βαρύτατες ευθύνες, γιατί επέτρεψαν στις τράπεζες να προσπαθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους χωρίς να ενεργοποιηθεί νωρίτερα το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε να δοθεί μια γρήγορη λύση στο πρόβλημα κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών (έστω και επώδυνη για τους τραπεζίτες και τους μετόχους τους) και να αποκατασταθούν γρηγορότερα οι αναγκαίες ροές ρευστότητας προς τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Προς χάριν των τραπεζικών διοικήσεων και των μετόχων τους, η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει πολύ να δώσει τις λύσεις που το ίδιο το μνημόνιο προέβλεπε για τη σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος. Δυστυχώς, οι λύσεις αυτές φαίνεται ότι θα καταστούν επιβεβλημένες από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά όταν αποφασισθούν ίσως να είναι πολύ λίγες και πολύ αργά για τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας…
Τίτλος: Απ: Παρανομίες Τραπεζών….
Αποστολή από: Rose στις Ιούνιος 08, 2011, 16:57:42
«Να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση για συναλλαγές άνω των 3.000 € μέσω καρτών»
28/4/2011
Να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική, αντίθετη στο κοινοτικό δίκαιο και στις διεθνείς συμβάσεις η υπουργική απόφαση που υποχρεώνει για το τρέχον έτος να γίνονται όλες οι συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ (και από το 2012 άνω των 1.500 ευρώ) μέσω πιστωτικών καρτών, τραπεζικών λογαριασμών και επιταγών, επιδιώκει προσφυγή που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική, αντίθετη στο κοινοτικό δίκαιο και στις διεθνείς συμβάσεις η υπουργική απόφαση που υποχρεώνει για το τρέχον έτος να γίνονται όλες οι συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ (και από το 2012 άνω των 1.500 ευρώ) μέσω πιστωτικών καρτών, τραπεζικών λογαριασμών και επιταγών, επιδιώκει προσφυγή που κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Σύμφωνα με τους προσφεύγοντες Ελληνες υπηκόους, κατοίκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Βέλγιο), η νέα υπουργική απόφαση του υπουργείου Οικονομικών και ο σχετικός νόμος 3842/10, που επέβαλε το μέτρο πληρωμής μέσω τραπεζών ανάλογα με το ύψος των συναλλαγών, παραβιάζει τις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν την ελεύθερη συμμετοχή στην οικονομική ζωή και την ελευθερία των συμβάσεων.
Με το μέτρο αυτό περιορίζεται η συναλλακτική ελευθερία, καθώς το κράτος επιβάλλει στους πολίτες (κάτι που δεν ισχύει σε άλλες χώρες) σε μεγάλο πλήθος συναλλαγών την υποχρεωτική μεσολάβηση και συναλλαγή με τράπεζες.
Οι προσφεύγοντες τονίζουν ότι δεν είναι δυνατό να υποχρεώνονται να συνάπτουν συμβάσεις με τράπεζες, σημειώνοντας ότι η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση κατέδειξε ότι οι συναλλαγές με τράπεζες ενέχουν κινδύνους σε ενδεχόμενο υπερημερίας ή αδυναμίας εξόφλησης.
Αλ. Αυλωνίτης
Τίτλος: Απ: Παρανομίες Τραπεζών….
Αποστολή από: Rose στις Ιούνιος 08, 2011, 17:04:26
Απόφαση σταθμός για παράνομες τραπεζικές χρεώσεις
Ο Αρειος Πάγος έκρινε άκυρο ως καταχρηστικό έναν ΓΟΣ που πρόβλεπε τη σταδιακή καταβολή του στεγαστικού δανείου σε δόσεις, ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, ενώ την ίδια στιγμή ο χρηματοπιστωτικός φορέας κρατούσε το υπόλοιπο ποσό δεσμευμένο και άτοκο σε έναν λογαριασμό, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στον δανειολήπτη να καταβάλει κανονικά τους τόκους για το σύνολο της οφειλής.
“Η” Online 31/1 09:54
«Σαρώνει» η δικαιοσύνη τον ένα μετά τον άλλο τους καταχρηστικούς Γενικούς Ορους Συναλλαγών (ΓΟΣ), με τους οποίους οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί επιβαρύνουν τους καταναλωτές στα στεγαστικά δάνεια, στις εγγυήσεις, στους τραπεζικούς λογαριασμούς κ.λπ.
Ο Αρειος Πάγος έκρινε άκυρο ως καταχρηστικό έναν ΓΟΣ που πρόβλεπε τη σταδιακή καταβολή του στεγαστικού δανείου σε δόσεις, ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, ενώ την ίδια στιγμή ο χρηματοπιστωτικός φορέας κρατούσε το υπόλοιπο ποσό δεσμευμένο και άτοκο σε έναν λογαριασμό, επιβάλλοντας ταυτόχρονα στον δανειολήπτη να καταβάλει κανονικά τους τόκους για το σύνολο της οφειλής.
Το ανώτατο δικαστήριο δέχτηκε ότι με τον τρόπο αυτό οι δανειολήπτες υποχρεώνονται παράνομα να καταβάλουν τόκο για υπηρεσία (προϊόν δανείου) που δεν τους έχει ακόμα παρασχεθεί, με συνέπεια να διαταράσσεται σημαντικά η ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σε βάρος του καταναλωτή.
Γι’ αυτό και ο χρηματοπιστωτικός φορέας οφείλει να επιστρέψει στους δανειολήπτες τους τόκους αυτούς, πληρώνοντας μάλιστα τα συγκεκριμένα ποσά με την επιβάρυνση των νόμιμων τόκων.
Το Α’ Τμήμα ΑΠ «βάζοντας φρένο» σε παράνομες χρεώσεις διέταξε να επιστραφούν ποσά 6.500 ευρώ σε τρεις δημοσίους υπαλλήλους για τόκους που είχε εισπράξει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων καταχρηστικά, αξιοποιώντας τον παράνομο ΓΟΣ.
Πλασματική εκταμίευση
Στην αρεοπαγιτική απόφαση επισημαίνεται (7/11) ότι ο ΓΟΣ προβλέπει πλασματική εκταμίευση του δανείου (ενώ παραμένει στη διάθεση του χρηματοπιστωτικού οργανισμού) για να ενεργοποιηθεί η υποχρέωση καταβολής τόκων, χωρίς να συνυπολογίζει στην επιβάρυνση του καταναλωτή το διπλό όφελος του οργανισμού.
Και τούτο διότι με τον καταχρηστικό ΓΟΣ το ποσό του δανείου παραμένει στα χέρια του σε άτοκο λογαριασμό του δανειολήπτη, ενώ στην ουσία τοκίζονται για δεύτερη φορά τα καταβαλλόμενα ποσά του δανείου. Οι εξηγήσεις του οργανισμού ότι ο ΓΟΣ προστατεύει τον σκοπό του δανείου για απόκτηση α’ κατοικίας, αποκλείοντας τη χρησιμοποίησή του για άλλους σκοπούς, δεν έπεισαν τον ΑΠ που έκρινε ότι αυτό δικαιολογεί την τμηματική καταβολή, αλλά δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την πληρωμή τόκων για τμήμα του δανείου (70%) που δεν έχει ακόμα καταβληθεί.
Κατά τον ΑΠ έτσι μεταβάλλεται το επιτόκιο με τρόπο αδιαφανή και ανεπίτρεπτο, με συνέπεια να μη γνωρίζουν οι δανειολήπτες τι πράγματι πληρώνουν (λόγω του διπλού τοκισμού) και η καταχρηστικότητα ενισχύεται αν ληφθεί υπόψη ότι ο συγκεκριμένος φορέας έχει κοινωνικό χαρακτήρα, εποπτεύεται από το κράτος και αποβλέπει στη στήριξη της κρατικής στεγαστικής πολιτικής με τη χορήγηση χαμηλότοκων δανείων σε υπαλλήλους ή συνταξιούχους Δημοσίου, ΝΠΔΔ, ΟΤΑ για απόκτηση, ανέγερση, επισκευή α’ κατοικίας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ
Ακυρώνεται και άλλος καταχρηστικός όρος
Ο επίμαχος ΓΟΣ δίνει στην τράπεζα το δικαίωμα να διακόψει ουσιαστικά την παροχή πίστωσης αιφνιδιάζοντας τον καταναλωτή
Παράλληλα κρίνονται καταχρηστικοί και άκυροι και άλλοι τραπεζικοί ΓΟΣ. Συγκεκριμένα ακυρώνεται ΓΟΣ πίστωσης με ανοικτό λογαριασμό, όπου η τράπεζα σε περίπτωση οριστικού κλεισίματος του λογαριασμού επεφύλασσε στον εαυτό της το δικαίωμα να συμπεριλάβει στο υπόλοιπο του λογαριασμού και το ποσό εγγυητικής επιστολής ή ενέγγυας πίστωσης υπέρ του πιστούχου, ακόμα και αν αυτή δεν έχει καταπέσει, κατά τον χρόνο κλεισίματος του λογαριασμού. Ο επίμαχος ΓΟΣ δίνει στην τράπεζα το δικαίωμα να διακόψει ουσιαστικά την παροχή πίστωσης αιφνιδιάζοντας τον καταναλωτή, με συνέπεια να διαταράσσεται η συμβατική ισορροπία καταχρηστικά (1001/10), αφού η τράπεζα προστατεύει μονομερώς τα συμφέροντά της, ακόμα και όταν δεν διακινδυνεύουν εμφανώς, αφήνοντας ακάλυπτο τον καταναλωτή, που επιβαρύνεται με επιπλέον έξοδα, τόκους υπερημερίας, προμήθειες μετά την ενσωμάτωση του ποσού της εγγυητικής επιστολής στο υπόλοιπο του ανοικτού λογαριασμού.
Τίτλος: Απ: Παρανομίες Τραπεζών….
Αποστολή από: Rose στις Αύγουστος 07, 2011, 12:52:38
ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΜΙΣΘΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΑΠΕΡΑ
16/1/2011
Σύμφωνα με το άρθρο 982 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας οι μισθοί, οι συντάξεις και οι ασφαλιστικές παροχές εξαιρούνται από την κατάσχεση ακόμη και όταν η καταβολή τους γίνεται με κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό του οφειλέτη σε πιστωτικό ίδρυμα. Επομένως ακατάσχετες είναι και παραμένουν οι απαιτήσεις μισθών και συντάξεων και όταν καταβάλλονται με κατάθεση σε τραπεζικό λογαριασμό.
Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο 464 Αστικού Κώδικα, οι ακατάσχετες απαιτήσεις είναι και ανεκχώρητες και σύμφωνα με το άρθρο 451 Αστικού Κώδικα δεν επιτρέπεται συμψηφισμός κατά ακατάσχετης απαίτησης. Επομένως από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων τίθεται κανόνας σύμφωνα με τον οποίο είναι ακατάσχετοι, ανεκχώρητοι και ασυμψήφιστοι οι μισθοί και οι συντάξεις. Ο σκοπός του νομοθέτη που όρισε τις απαγορεύσεις ήταν να προστατευτεί ένα ελάχιστο εισόδημα των ανθρώπων που βιοπορίζονται από την εργασία τους και είναι αναγκαίο για τη συντήρηση των ίδιων και των οικογενειών τους. Ενόψει δε ότι ο ανωτέρω σκοπός εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, οι παραπάνω ρυθμίσεις είναι αναγκαστικού δικαίου και δεν επιτρέπεται αντίθετη συμφωνία των μερών. Επομένως η εκχώρηση που γίνεται κατά παράβαση αυτών είναι απολύτως άκυρη (174ΑΚ), τη δε ακυρότητα μπορεί να επικαλεστεί και ο οφειλέτης, ενώ η συναίνεση του οφειλέτη είναι χωρίς έννομα αποτελέσματα δεδομένου ότι η ακυρότητα εξετάζεται σε περίπτωση δικαστικής αμφισβήτησης και αυτεπαγγέλτως.
Περαιτέρω, η παραπάνω απαγόρευση ισχύει για κάθε δικαιοπραξία που έχει σαν σκοπό το ίδιο οικονομικό αποτέλεσμα, όπως η έκταξη που συμφωνείται αμετάκλητη, καθώς επίσης και η εξουσιοδότηση ή εντολή για είσπραξη της απαίτησης, καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα ματαιωνόταν ο σκοπός του νομοθέτη που συνίσταται στη διατήρηση της δυνατότητας είσπραξής του μισθού και της σύνταξης με σκοπό την ικανοποίηση των στοιχειωδών αναγκών του φορέα της.
Το δε ακατάσχετο, ανεκχώρητο και ασυμψήφιστο των μισθών, των συντάξεων και των ασφαλιστικών παροχών, καταλαμβάνει όλες τις αποδοχές των εργαζομένων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και το μισθό των δημοσίων υπαλλήλων με την ευρεία έννοια, καθώς και τα μερίσματα, εφάπαξ βοηθήματα και τυχόν επιστροφές κρατήσεων.
Από την ερμηνεία των παραπάνω διατάξεων καθώς και άλλων σχετικών διατάξεων, προκύπτει ότι δεν είναι από το νόμο επιτρεπτή, αντίθετα είναι αυτοδίκαια άκυρη κάθε συμφωνία ή κάθε όρος σε δανειακή σύμβαση, με τον οποίο οι τράπεζες αποκτούν (άκυρο) δικαίωμα να παρακρατούν από λογαριασμούς μισθοδοσίας ή συνταξιοδοτικούς, ποσά οφειλόμενα από δάνεια ή κάρτες, η δε παραπάνω παράνομη συμπεριφορά των τραπεζών στην πράξη, συνιστά και αξιόποινη πράξη, καθώς πληροί τις προϋποθέσεις του εγκλήματος της υπεξαίρεσης.
Επισημαίνεται πάλι ότι ακόμα και ο ίδιος ο εργαζόμενος ή ο συνταξιούχος να έχει δώσει την συγκατάθεσή του υπογράφοντας σχετικό όρο σε σύμβαση, είναι και παραμένει ΑΚΥΡΗ και ΠΑΡΑΝΟΜΗ κάθε παρακράτηση χρηματικού ποσού από τις τράπεζες. Η δε εμμονή των τραπεζών σε τέτοια παράνομη συμπεριφορά επισύρει σημαντικές έννομες συνέπειες σε βάρος τους, καθώς οι πληγέντες μισθωτοί ή συνταξιούχοι έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν κατά των τραπεζών την επανόρθωση κάθε ζημίας που υπέστησαν.
Επίσης οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που έχουν συνομολογήσει παρόμοιους άκυρους όρους στις συμβάσεις, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν δεσμεύονται από αυτούς και έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν από την τράπεζα να απέχει από την εφαρμογή αυτών των όρων στην πράξη.
Τίτλος: Απ: Παρανομίες Τραπεζών και Νομική Προστασία
Αποστολή από: Rose στις Αύγουστος 07, 2011, 13:01:48
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
