Συμφωνώ με τον Τσακαλώτο: Αποτελεσματικό μέτρο δεν είναι η μείωση του ΦΠΑ στα νησιά αλλά η αναπτυξιακή πολιτική.
«Δεν θα χρυσώσω το χάπι θα πω την προσωπική μου άποψη. Δεν είναι αποτελεσματικό μέτρο να βοηθήσεις τους φτωχούς στα νησιά κάνοντας έκπτωση στο ΦΠΑ στα νησιά. Ο τρόπος είναι κάνοντας μια σοβαρή αναπτυξιακή πολιτική»
Μόνο που :
1. Ως μέλος της ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ εξουσίας η δουλειά του υπουργού είναι να εφαρμόσει τον νόμο και το σύνταγμα ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ή να “φροντίσει” τους φτωχούς των νησιών εις βάρος των υπόλοιπων φτωχών που η κυβερνητική πολίτικη δημιούργησε μέσω υφεσιακών και άλλων απαράδεκτων μέτρων λιτότητας σε όλη την επικράτεια.
2. Αναπτυξιακή πολίτικη πετυχαίνεις με την γενική μείωση του ΦΠΑ και της φορολογίας ΠΑΝΤΟΥ, την κατάργηση της γραφειοκρατίας (που στοιχίζει στους φορολογούμενους 14 δις ετησίως και αποτρέπει τους όποιους υποψήφιους επενδυτές να δραστηριοποιηθούν στην Ελλάδα), ανοίγοντας τις τράπεζες που λόγω των capital controls είναι ουσιαστικά κλειστές και δεν είναι εφικτό το άνοιγμα νέων λογαριασμών κλπ
3. Όσο για τα νησιά και τις ορεινές περιοχές λέει το σύνταγμα ότι “Η διοικητική διαίρεση της Χώρας διαμορφώνεται με βάση τις γεωοικονομικές, κοινωνικές και συγκοινωνιακές συνθήκες.” και ότι Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους.” (αρ. 101)
Σας παραθέτω στην συνέχεια ένα παράδειγμα θεμιτής προσωπικής άποψης που εκφράστηκε δημόσια, η οποία άποψη/ συμβουλή σας αφορά κιόλας:
Ανοικτή επιστολή του Steve Forbes προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδας και τον υπουργό οικονομικών
Αγαπητέ πρωθυπουργέ Τσίπρα και υπουργέ Οικονομικών Βαρουφάκη:
….
Αν εννοείτε σοβαρά να σώσετε τη χώρα σας και να σώσετε τους ανθρώπους της από μια πιο φοβερή οικονομική καταστροφή, υπάρχουν βασικά βήματα που θα πρέπει να κάνετε που θα προωθούσαν άμεσα την οικονομική ανάπτυξη, δίνοντάς σας ταυτόχρονα την ανεκτίμητη πολιτική ευκαιρία να πείτε στην τρόικα -το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Ε.Ε. (δηλαδή τους Γερμανούς)- πού… μπορεί να κατέβει.
Ορίστε πώς θα μπορούσατε να βάλετε μια για πάντα στην άκρη το πιατάκι του ζητιάνου:
-Φορολογία: Η Βουλγαρία και η ΠΓΔΜ έχουν ενιαίο φορολογικό σύστημα με φορολόγηση του 10% επί των προσωπικών εισοδημάτων. Υιοθετήστε τον δικό σας ενιαίο φόρο 10%. Στη συνέχεια κάντε κάτι καλύτερο και μειώστε τον εταιρικό σας φόρο στο 10%. Και μειώστε τον ΦΠΑ στο 15%, που θα δείξει την προσήλωσή σας στους καταπιεσμένους. Σε ό,τι αφορά τον γελοία υψηλό φόρο μισθωτών υπηρεσιών του 45%, ρίξτε τον και αυτόν στο 10%.
Βέβαια, η τρόικα και όλοι οι άλλοι θα φωνάζουν ότι δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να το κάνετε αυτό. Η απάντησή σας θα είναι ότι δεν έχετε την οικονομική δυνατότητα να μην το κάνετε αυτό. Η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα είναι ενδημική. Το φρικιαστικό φορολογικό σας σύστημα είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ελλάδα έχει μια μεγάλη μαύρη οικονομία.
Για να ενοχλήσετε τους Γερμανούς, επικαλεστείτε το παράδειγμα της Ρωσίας. Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Πούτιν το 2000, το φορολογικό σύστημα της Ρωσίας ήταν ακόμα πιο περίπλοκο και διεφθαρμένο από αυτό της Ελλάδας. Ο Πούτιν το ξεκαθάρισε θεσμοθετώντας ενιαίο φόρο 13% στα προσωπικά εισοδήματα και μειώνοντας άλλους συντελεστές φορολόγησης. Τα έσοδα εκτινάχθηκαν αμέσως λόγω της ευκολίας της επιβολής και της μεγαλύτερης οικονομικής ανάπτυξης.
Οι φόροι είναι ένα τίμημα και ένα βάρος. Όταν αυξάνεις την τιμή για τέτοια καλά πράγματα όπως η παραγωγική εργασία, η επιτυχία και η ανάληψη ρίσκου, το βάρος γίνεται μεγαλύτερο και τόσο λιγότερο θα πάρεις από τα προαναφερθέντα. Δεν δημιουργούν οι κυβερνήσεις τους πόρους, αλλά οι άνθρωποι.
-Ιδιωτικοποιήσεις: Να μια εύκολη πηγή αξιοσημείωτου χρήματος που θα οδηγούσε σε τεράστια ελάφρυνση των πιέσεων στον προϋπολογισμό σας. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έσερναν τα πόδια τους και ήταν ακόμα και απρόθυμες να ολοκληρώσουν μια απογραφή αυτών που έχει στην πραγματικότητα στην κατοχή της η κυβέρνηση και όσων εργάζονται για τις οντότητες αυτές. Αυτό είναι άκρως ανεύθυνο. Και η κυβέρνησή σας έχει περιορίσει δραματικά αυτό που με απροθυμία θα έκαναν οι προκάτοχοί της.
Το 2011 συμμετείχα σε συνέδριο στην Αθήνα, σκοπός του οποίου ήταν να συζητήσουμε το οικονομικό μέλλον της Ελλάδας. Μεταξύ των συμμετεχόντων ήταν αξιωματούχοι από την Πολωνία, που είχαν προχωρήσει σε αρκετές πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων και εταιρειών, ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι αξιωματούχοι αυτοί, εκνευρισμένοι, σημείωναν πως η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν ήθελε καν να συναντηθεί μαζί τους για να συζητήσει τα μαθήματα που πήρε η Πολωνία αναφορικά με τον σωστό τρόπο για να κάνει κανείς ιδιωτικοποιήσεις. Οι πιστωτές σας μπορούν δικαίως να ισχυριστούν πως το να συνεχίσουν να σας σώζουν όταν αρνείστε να επιδιώξετε ζωηρά μια τέτοια προφανή πορεία μεταρρυθμίσεων είναι γελοίο.
-Σταματήστε να απορρίπτετε τους πρώην κατοίκους της Ελλάδας ή τους Έλληνες από καταγωγή που θέλουν να βοηθήσουν επενδύοντας στη χώρα. Η κυβέρνηση θα πρέπει να καλωσορίζει τέτοιους επενδυτές με ανοιχτές αγκάλες και όχι με καχυποψία. Επίσης, θα πρέπει να καλέσετε τους ίδιους τους πολίτες σας να μην τους θεωρούν ανεπιθύμητους παρείσακτους.
-Κάντε εύκολη τη διαδικασία δημιουργίας μιας επιχείρησης στην Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει κάνει κάποια πρόοδο σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα των ανθρώπων να δημιουργήσουν νόμιμες επιχειρήσεις, όμως η διαδικασία εξακολουθεί να είναι χρονοβόρα και προσφέρει ευκαιρίες στους γραφειοκράτες να απαιτήσουν λάδωμα. Χρησιμοποιείστε τη Νέα Ζηλανδία για μοντέλο: χρειάζονται μόνο να πατήσουν μερικά πλήκτρα στο πληκτρολόγιο για να υποβάλουν αίτηση online για το άνοιγμα μιας νέας επιχείρησης εκεί.
Στο ίδιο θέμα, κάτι που είναι κρίσιμο για μια οικονομία που θα λειτουργεί σωστά, είναι η επιβολή συμβάσεων. Στην κατηγορία αυτή η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει την Ελλάδα ως μία από τις χειρότερες χώρες του κόσμου.
Αλλάξτε τους εργασιακούς νόμους που σκοτώνουν τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Οι αποπνικτικοί νόμοι που διατηρούν φαινομενικά θέσεις εργασίας με τον να καθιστούν δύσκολη και ακριβή την απόλυση υπαλλήλων, καταλήγουν στο να κάνουν τις επιχειρήσεις επιφυλακτικές να προσλάβουν ή τις ωθούν να καταφύγουν στη μαύρη εργασία. Έχει γίνει κάποια πρόοδος σε αυτό το θέμα, την οποία όμως, παραδόξως, θέλετε να αντιστρέψετε. Τα συνδικάτα θα φωνάζουν, αλλά μία οικονομία σε κατάρρευση με μία εκρηκτική ανεργία δεν είναι καθόλου ευχάριστη προοπτική.
Ούτε να σκεφτείτε να εγκαταλείψετε το ευρώ. Οι δραχμές σας, όπως λέει ένα γνωστό κλισέ, δε θα αξίζουν ούτε το χαρτί στο οποίο θα τυπώνονται. Οι ίδιοι οι Έλληνες θα τις σνομπάρουν κι έτσι το ευρώ (ή το δολάριο) θα παραμείνει de facto νόμισμα της χώρας. Μία τέτοια κίνηση θα ισοπέδωνε άλλωστε ό,τι έχει απομείνει από το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας και η οικονομία θα γκρεμιζόταν, έτσι που οι πρόσφατοι δύσκολοι καιροί θα έμοιαζαν με παράδεισο. Και, για όνομα του Θεού, μην το κάνετε σαν την Κύπρο, κι αρχίσετε να κατάσχετε τραπεζικές καταθέσεις.
Όσο για ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων: εάν κάνετε τις παραπάνω πραγματικά αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, το κεφάλαιο θα εισρεύσει στην υφεσιακή οικονομία σας.
Αλίμονο, δεν είναι και πολύ πιθανό να λάβετε αυτά τα μέτρα, τα οποία θα σώσουν την οικονομία σας δίνοντάς της πραγματικά μία νέα ώθηση, ειδικά μάλιστα όσα μέτρα αφορούν τους φόρους. Ούτε εσείς ούτε και οι πιστωτές σας φαίνεται να καταλαβαίνετε τι είναι αυτό που κάνει μια οικονομία να ευημερεί. Δεν είστε άλλωστε οι μόνοι. Η σύγχυση είναι παγκόσμια. Όταν οι Η.Π.Α. εκλέξουν έναν νέο πρόεδρο σε δύο χρόνια, αυτό θα αλλάξει, αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για να γλιτώσει η Ελλάδα περισσότερο αχρείαστο πόνο.
Σας παρακαλούμε όμως: διαψεύσετε όλους εμάς τους αμφισβητίες με το να μετατρέψετε αποφασιστικά τη χώρα σας σε Χονγκ-Κονγκ/Σιγκαπούρη/Ελβετία της Μεσογείου.
Η επιτυχία θα είναι η καλύτερής σας εκδίκηση.
Με εκτίμηση,
Steve Forbes
MAR 3, 2015 @ 10:00 AM 98,450 VIEWS The Little Black Book of Billionaire Secrets
Greece Can Teach The World A Needed Lesson
Steve Forbes , FORBES STAFF
This story appears in the March 23, 2015 issue of Forbes.
DEAR PRIME MINISTER Tsipras and Finance Minister Varoufakis:
You may have won a four-month reprieve of sorts from your creditors, but your situation is desperate, and everyone knows it, most particularly Europe’s paymasters, the Germans. As you just painfully learned, your ability to blackmail your creditors is a fraction of what it once was. Businesses, banks and others have had plenty of time to prepare for the worst-case scenario: Greece’s exit from the euro zone. Your own citizens have no faith in you, as evidenced by the massive cash withdrawals from Greek banks and the exodus of capital from Greece to supposedly safer havens.
Χριστίνα Σαλεμή
