Βούλιαξαν οι «αξίες» τους … Στις λάσπες της Ειδομένης (εκεί που θα γραφτούν τα πιο τρανά ποιήματα, θα ζωγραφιστούν οι νέες Γκουέρνικες, θα σμιλευτεί η νέα
«κοιμωμένη» , θα γραφτεί το νέο «πένθιμο εμβατήριο» και η νέα Διεθνής).
«κοιμωμένη» , θα γραφτεί το νέο «πένθιμο εμβατήριο» και η νέα Διεθνής).
Βούλιαξαν οι «αξίες» τους…
Στα υγρά μάτια της μάνας,
στα βρεγμένα παπούτσια του έφηβου,
στο αδύναμο βλέμμα του παππού,
στον επίμονο βήχα του μωρού,
στους υγρούς τάφους του Αιγαίου,
στη χαμένη ελπίδα του πρόσφυγα,
στα συρμάτινα τείχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στα προσφυγικά στρατόπεδα στη Ελλάδα.
Κι έμεινε μόνο η λαϊκή Ελλάδα, φτωχή μα και περήφανη, η Ελλάδα της δουλειάς και του κάματου, της άδολης αλληλεγγύης και του μεγαλόψυχου πατριωτισμού, να εισπράττει τα χαμογέλα του μικρού παιδιού και την ευγνωμοσύνη της μάνας
…να κρατά ψηλά, με αυταπάρνηση, τη σημαία της ανθρωπιάς και του μίσους στην αδικία, κληρονόμος της αρχαιοελληνικής παράδοσης της φιλοξενίας, του Χριστιανισμού της πράξης και των αντιστασιακών αγωνιστικών παραδόσεων της κλεφτουριάς, της Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού
….να σώζει την τιμή της πολιτισμένης ανθρωπότητας κόντρα σε μια «Σκοτεινή Ευρώπη» και σ΄ ένα κομμάτι της Ελλάδας που γέννησαν το φασισμό και το ρατσισμό, μικρόψυχης και κοντόφθαλμης, εγωιστικής , χωρίς ταυτότητα και πυξίδα..
Αλλά αυτός είναι ο καπιταλισμός , είτε με την κοινοβουλευτική είτε με την φασιστική του μάσκα.
Ωμός , αδίστακτος, κυνικός, δόλιος, δολοφονικός.
Δεν υπάρχει ανθρώπινος καπιταλισμός.
Μπροστά στο κέρδος δεν υπάρχει έγκλημα που δεν μπορεί να το διαπράξει.
Για όσους έχουν αυταπάτες, ακόμη, για έναν ανθρώπινο καπιταλισμό ισχύουν τα όσα είπε ο Μπρεχτ για το φασισμό.
Παραφράζοντας το μεγάλο γερμανό διανοητή και κομμουνιστή μπορούμε να πούμε :
«Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού (του προσφυγικού προβλήματος) την αλήθεια για το φασισμό (προσφυγικό πρόβλημα), όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον (το) προκαλεί;
Αυτοί που είναι ενάντια στο φασισμό (προσφυγικό πρόβλημα) χωρίς να είναι ενάντια στον καπιταλισμό, μοιάζουν με εκείνους που θέλουν να έχουν μερίδιο στο μοσχάρι, είναι όμως ενάντια στη σφαγή του».
Νίκος Σαλπιστής