Συνεδρίαση ‘sold out’ είχαμε το βράδυ της Τετάρτης 23 Μαρτίου, κύριο θέμα της οποίας ήταν η εγκατάσταση Κέντρου Φιλοξενίας στο στρατόπεδο «Αρματολού Κόκκινου», στην Αγία Βαρβάρα
Βέροιας. Βέβαια, εσύ ξέρεις ήδη πως ό, τι και να ειπώθηκε τότε, όσο όμορφα κι αν ειπώθηκε κι όσο ενθαρρυντικό κι αν ήταν το κλίμα της συνεδρίασης, η πραγματικότητα των λίγων μας έβγαλε πάλι σέντρα στο πανελλήνιο. Κάποιες δεκάδες συνανθρώπων μας πρόλαβε και μας πήρε στις πλάτες της, καθόρισε τη διαμόρφωση της έξωθεν μαρτυρίας μας και μας πλήγωσε πολύ.
Παπάδες, γουρουνοκεφαλές, καλόγριες και τοποθετήσεις που ξεχείλιζαν μίσος πρόλαβαν να κάνουν το γύρο της Ελλάδας και η πλειοψηφία –όπως εξάλλου αποδείχτηκε και στην συνεδρίαση- των λογικών και πιο ψύχραιμων τσουβαλιάστηκε μαζί με τη μικρή μειοψηφία, που ευτυχώς έχει πλέον όνομα και επίθετο. Προφανώς και δεν αναφέρομαι στον κάτοικο της περιοχής που μπορεί να έχει στο μυαλό και στην ψυχή του χίλια δίκια, μετά από δεκαετίες γνήσιου τηλεοπτικού φόβου που μεσολάβησαν. Φοβάται για τα παιδιά του με την ίδια λογική που θα φοβόταν αν δίπλα του στο χωριό, μετακόμιζε ένας -και μόνο ένας αρκεί- άγνωστος άνθρωπος, από την Αθήνα φερ’ ειπείν. Αναφέρομαι σε όσους συνειδητά λαΐκισαν και όξυναν τα πνεύματα την πιο ακατάλληλη στιγμή για 50 ψηφαλάκια.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
