Δημοσιεύτηκαν πρόσφατα από την οργάνωση ΟΧFΑΜ στοιχεία για την παραγωγή και
κατανομή του παγκόσμιου πλούτου.
Τα στοιχεία λοιπόν δείχνουν ότι οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι
στη γη κατέχουν πλούτο που ισούται με τον πλούτο που έχει συνολικά ο μισός πληθυσμός
της, δηλαδή συνολικά 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι .
Παράλληλα, μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας κρίσης του
καπιταλισμού, οι 62 αυτοί μεγιστάνες του πλούτου αύξησαν την περιουσία τους
κατά 44% από το 2010, με παράλληλη μείωση κατά 41 % του πλούτου των 3,5 δισεκατομμυρίων
ανθρώπων. Στην Ελλάδα 500 οικογένειες κατέχουν συνολική περιουσία αξίας 70 δις
ευρώ, αυξημένης κατά 17% το 2014 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
Είναι φανερό ότι γίνεται μια τεράστια μεταφορά πλούτου από
τις φτωχότερες τάξεις (αυτούς που παράγουν τον πλούτο) στα χέρια της
οικονομικής ολιγαρχίας.
ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ
ΑΣΤΩΝ…
Το επιχείρημα της ολιγαρχίας , που καλλιεργείται μέσα από
τους ιδεολογικούς μηχανισμούς του συστήματος, ότι δηλαδή πρέπει όλη η
κοινωνία να παράξει περισσότερο πλούτο ώστε να ωφεληθούν και οι φτωχοί, οι
παραγωγοί του πλούτου δηλαδή, (που
σημαίνει να γίνουν λιγότερο φτωχοί , αλλά να παραμείνουν πάντα φτωχοί) μόνο σαν
παραμύθι για μικρά παιδιά μπορεί να σταθεί. Τα στοιχεία δείχνουν ακριβώς το
αντίθετο .
Ο παραγόμενος πλούτος, και όταν αυξάνει και όταν μειώνεται,
στη συντριπτική του πλειοψηφία , μεταφέρεται
στα θησαυροφυλάκια της άρχουσας τάξης , υπεξαιρείται
για λογαριασμό της .
Στο όνομα ποιας δικαιοσύνης και ποιας ηθικής και σκοπιμότητας
γίνεται αυτό το έγκλημα των εγκλημάτων , δημιουργείται αυτή η μήτρα των μεγάλων
κοινωνικών προβλημάτων? Αυτή η τεράστια κλοπή που ρίχνει στον πόλεμο και τη φτώχεια
τους πολλούς για να εξασφαλίσει τη χλιδή στους λίγους? Μα για «να λειτουργήσει
η οικονομία» λένε οι θιασώτες του καπιταλισμού (στη φασιστική-εθνικιστική ,
νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική εκδοχή του). «Ξεχνούν» να βάλουν τον επιθετικό
προσδιορισμό «καπιταλιστική» για να αθωώσουν
το ίδιο το σύστημα και τη λειτουργία του.
Όμως το πρόβλημα αυτής της τραγικής κατάστασης βρίσκεται στον
τρόπο λειτουργίας του συστήματος και την ίδια την ύπαρξη και λειτουργία του.
Όσοι λοιπόν αποδέχονται τον καπιταλισμό και τη λειτουργία του αποδέχονται αυτές τις εξωφρενικές ανθρωποκτόνες ανισότητες και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,
που παράγει αυτές τις ανισότητες.
ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ…
Βέβαια η οργάνωση ΟΧFΑΜ, παρά τις διαπιστώσεις της , δεν βγαίνει
έξω από τη λογική ύπαρξης του καπιταλιστικού συστήματος.
Εντοπίζει το πρόβλημα στο ότι 3,5 τρις. δολάρια λιμνάζουν αφορολόγητα σε εξωχωριες- (off shore) εταιρίες ενώ θα μπορούσαν να επενδυθούν στην οικονομία
ή να ενισχύσουν τα μεροκάματα, τις συντάξεις , την υγεία και την παιδεία.
Ονειρεύεται έναν καλό καπιταλισμό που θα έπειθε τους
καπιταλιστές να δώσουν μερικά ψίχουλα στους φτωχούς. Όμως τέτοιος καπιταλισμός
δεν μπορεί να υπάρξει στις μέρες μας, σε συνθήκες σκληρού ανταγωνισμού και
κρίσης. Τον καπιταλισμό ή τον αποδέχεσαι στη σύγχρονη μορφή του ή τον
απορρίπτεις.
Ξεχνά επίσης να μας πει ότι την ύπαρξη και λειτουργία
εξωχωριων εταιριών σε φορολογικούς παραδείσους την δημιουργεί και την
επιτρέπει το σύστημα, νόμιμα…..
Η OXFAM εντοπίζει το πρόβλημα των απίστευτων
αυτών ανισοτήτων στο γεγονός ότι οι εταιρίες δεν πληρώνουν φόρο για τα κεφάλαια
και την ακίνητη περιουσία που είναι σε φορολογικούς παραδείσους. «Καταπίνουν»
όμως την κύρια αίτια για τις κοινωνικές ανισότητες . Αυτή είναι η παραγωγή υπεραξίας,
κατά τη διαδικασία της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών, και η κλοπή της από
τους καπιταλιστές –εκμεταλλευτές.
Οι επιβαλλόμενοι φόροι γυρίζουν
στην κοινωνία μόνο ένα μέρος από την κλεμμένη υπεραξία που παράγει ο
εργαζόμενος λαός. Άσε που στις μέρες μας η φορολογία αποτελεί για τους
κεφαλαιοκράτες και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις αντικίνητρο για επενδύσεις.
Η OXFAM κάνει λόγο για μείωση της φτώχειας και της ανισότητας, όχι
για την εξάλειψή τους . Παρουσιάζει ως αιτία τους την «περιθωριοποίηση ομάδων» χωρίς να εξηγεί γιατί γίνεται αυτή
και ποιος φταίει .
Στόχος της είναι να μην βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα που θα
οδηγούσαν ένα φτωχό , λαϊκό άνθρωπο στη λογική σύγκρουσης και ανατροπής του
καπιταλιστικού συστήματος .
Τα δημοσιευμένα στοιχεία κάνουν στάχτη, περιττή και άχρηστη όλη αυτή
την πολιτική φιλολογία και τα πολιτικά επιχειρήματα, μπροστά στις διεκδικήσεις
των λαϊκών στρωμάτων για μια αξιοπρεπή ζωή, ότι δηλαδή «δεν υπάρχουν χρήματα».
Χρήματα υπάρχουν, παράγωγη υπάρχει, έστω περιορισμένη σε
περίοδο κρίσης, όμως το ζήτημα είναι σε τίνος χέρια βρίσκεται .
Όλα τα γιατροσόφια διαφόρων μάγων που έταζαν δίκαιη κατανομή
στο έδαφος του καπιταλισμού , με τους εκμεταλλευτές στη θέση τους , πετάχτηκαν
στα σκουπίδια.
Μόνο μια επιλογή έμεινε στην ανθρωπότητα που πρέπει να την
κάνει σημαία της.
Η επιλογή του
σοσιαλισμού –κομμουνισμού.
Ένας διαφορετικός τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας της
κοινωνίας. Χωρίς την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με τα μέσα παραγωγής
στα χέρια της εργατικής τάξης και των
άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Νίκος Σαλπιστής , μέλος
της ΤΕ Πιερίας του ΚΚΕ
