Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μπορεί οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έφεραν το τρίτο μνημόνιο και να έχουν δεσμευτεί εγγράφως ότι η Ελλάς θα αποπληρώσει πλήρως και εγκαίρως τα χρέη της έναντι όλων των πιστωτών της.
Μπορεί να έχουν δεσμευτεί έναντι όλων – που έχουν την ίδια ακριβώς άποψη, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΝΤ – ότι η συζήτηση για το χρέος θα ξεκινήσει μετά την αξιολόγηση (και επομένως την εφαρμογή όλων των μέτρων του νέου μνημονίου).
Ωστόσο, επιμένουν στην περί χρέους προπαγάνδα – την αναδιάρθρωση του οποίου μάλιστα εσχάτως συνδέουν και με την… εξεύρεση ισοδυνάμων!
Και, κυρίως, επιμένουν ότι… ανήκομεν στη Λατινική Αμερική.
Πού τους χάνεις, πού τους βρίσκεις, αγκαλιά με την Αργεντινή, τη Βραζιλία, τη Βενεζουέλα (είδαμε τον κ. Τσίπρα σε θερμή συνάντηση με τον Μαδούρο).
Βρίσκονται συνεχώς με το βλέμμα στραμμένο στη Λατινική Αμερική!
Θέλουν να αλλάξουμε ήπειρο!
Έτσι, πληροφορηθήκαμε ότι ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη και στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Κοτζιάς διαβεβαίωσε τον Αργεντινό ομόλογό του Τίμερμαν ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει λάβει την πολιτική απόφαση να υποστηρίξει το νέο σχέδιο απόφασης για το χρέος των χωρών και θα συμμετάσχει στην σχετική συνάντηση του Δεκεμβρίου.
Ο κ. Τίμερμαν είχε αναφερθεί στο ζήτημα του χρέους και του σχετικού σχεδίου απόφασης που υπεβλήθη πρόσφατα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και ιδιαίτερα στο ζήτημα των «vulture funds» που διακατέχουν το 6% του χρέους της Αργεντινής εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα θα δώσει μάχη ανάλογη με αυτή της Αργεντινής για την αντιμετώπιση του ζητήματος του χρέους, συμμετέχοντας σε προγραμματιζόμενη συνάντηση, τον προσεχή Δεκέμβριο, όπου θα συζητηθεί η προετοιμασία της επόμενης απόφασης.
Οπότε, γιατί να του χαλάσουμε το χατίρι; Γιατί να μην πάμε κόντρα σ’ αυτούς στους οποίους χρωστάμε – και από τους οποίους αναμένουμε τη διευθέτηση του χρέους μας;
Το ζήτημα είναι παλιό: 77 χώρες του ΟΗΕ πήραν πέρσι τέτοιον καιρό την πρωτοβουλία να υπογράψουν ένα ψήφισμα με κάποιους βασικούς κανόνες αναδιάρθρωσης δημοσίου χρέους, με βάση την εμπειρία της Αργεντινής.
Βάσει του ψηφίσματος, πιστωτές και οφειλέτες οφείλουν να συμπράττουν με καλή πίστη και συνεργασία, προκειμένου να φθάσουν σε μία αμοιβαία συμφωνία για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους.
Πρόκειται για ένα ασαφές κείμενο, χωρίς νομική ισχύ, μη δεσμευτικό, ένα ευχολόγιο δηλαδή, που επιπλέον αφορά και θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο στις αναπτυσσόμενες – και όχι στις ανεπτυγμένες χώρες.
Από την ψηφοφορία απείχαν οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες και το ίδιο συνέβη και φέτος, επί υπηρεσιακής κυβέρνησης, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εκδηλώνει την διαφωνία του και αυτή τη φορά και με τον σημερινό υπουργό των Εξωτερικών να εγκαλεί τον υπηρεσιακό κ. Μολυβιάτη.
Στο θέμα είχε παρέμβει και το υπουργείο των Οικονομικών (ως γνωστόν δεν υπήρξαν μεγάλες αλλαγές επί υπηρεσιακής κυβέρνησης), λέγοντας ξεκάθαρα ότι «η διαπραγμάτευση για το δημόσιο χρέος θα ακολουθήσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης πριν από το τέλος του 2015» και ότι «το υπουργείο θεωρεί την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους θέμα στρατηγικής σημασίας για τη σταθεροποίηση της οικονομίας και την επιστροφή της χώρας στη βιώσιμη ανάκαμψη και έχει εργασθεί εντατικά ώστε να διαμορφωθούν οι ευρωπαϊκές και διεθνείς οικονομικές και πολιτικές προϋποθέσεις για μία επιτυχή διευθέτηση» και ότι «το υπουργείο Οικονομικών έχει ήδη αναλάβει την πρωτοβουλία για την έγκαιρη και άρτια προετοιμασία της ελληνικής πλευράς ενόψει της δύσκολης διαπραγμάτευσης του χρέους που θα ακολουθήσει αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης πριν το τέλος του 2015».
Και αυτή είναι η πραγματικότητα: Το ελληνικό δημόσιο χρέος οφείλεται κατά 87% στην ευρωζώνη και το ΔΝΤ.
Και επομένως η Ελλάδα από εκεί αναμένει την αναδιάρθρωση του χρέους της. Και όχι μέσω… Λατινικής Αμερικής!
Το λογικό, λοιπόν, είναι να συντασσόμαστε με την συντριπτική πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ (μεταξύ των οποίων και τα άλλα κράτη-μέλη που είναι εντεταγμένα σε προγράμματα στήριξης), η οποία απείχε από την ψηφοφορία για την υιοθέτηση ενός απλού ευχολογίου, χωρίς καμία νομική αξία, που βρίθει ασαφειών και το οποίο πέρσι κατατέθηκε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εσπευσμένα και πρόχειρα.
Είναι δε γνωστό πως όσα ψηφίσματα και αν υπογράψουμε, μας το έχουν πει όλοι ξεκάθαρα – και ο κ. Ντράγκι την περασμένη εβδομάδα: Το χρέος προς την ΕΚΤ είναι αδύνατον να αναδιαρθρωθεί, διότι κάτι τέτοιο θα συνιστούσε νομισματική χρηματοδότηση της χώρας μας, πράγμα που απαγορεύεται από το Καταστατικό της ΕΚΤ.
Η δε επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, έχει επανειλημμένα δηλώσει πως η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις πριν οι ευρωπαίοι εταίροι της χώρας εξετάσουν την απομείωση του δημοσίου χρέους της.
Όλα τα άλλα είναι προπαγανδιστικά φληναφήματα για να στηριχθεί το νέο αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο θα βρεθεί τρόπος να μας χαριστεί το χρέος, ώστε να μπορούμε άνετα να δημιουργήσουμε ένα… νέο χρέος.
Διότι με τα μυαλά που κουβαλάνε κάποιοι, πράγματι ακόμη και αν μας χαρίσουν το χρέος, αυτό θα δημιουργηθεί ξανά από την αρχή!
