Αποσκοπώντας
ο «τραβηγμένος» παραλληλισμός του Α΄ Μέρους, στη διόγκωση της πραγματικής
εικόνας της Νέας Δημοκρατίας, μπορούμε να επιχειρήσουμε, μια επίσης
ενδεικτική προσέγγιση,
σωστή ή όχι, μερικής και γενικής απαρίθμησης, μειονεκτημάτων και πλεονεκτημάτων
που διαθέτουν, ώστε, ίσως γίνει αντιληπτή η δυσχέρεια, στην οποία βρίσκονται.
Ξεκινώντας
με τα μειονεκτήματα και με γενική χρονολογική σειρά:
-
Επικρατεί η εικόνα, ότι έχουν «συμμαχήσει» με
την «κατ΄ επανάληψη» ιστορικά, ΓΕΝΕΣΙΟΥΡΓΟ ΠΟΛΕΜΩΝ και ΠΑΝΤΑ ΗΤΤΗΜΕΝΗ χώρα
ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, ξέρουν, τουλάχιστον οι «κεφαλές»
της Συγγρού, (αμφιβάλλω για τους υπόλοιπους, εννοώντας αν ξέρουν ή όχι, τη
συγκεκριμένη γενική και στρατηγικής σημασίας στο γεωπολιτικό «παιχνίδι» θέση,
που τίθενται μάλιστα ή όχι και ως υποψήφιοι), ότι οι τρείς Μεγάλες Δυνάμεις (
ΗΠΑ – Μ. Βρετανία – Ρωσία ), που χώρισαν τον πλανήτη στα δύο, μετά το τέλος του
Β΄ Παγκ. Πολέμου, ΠΟΤΕ ΔΕΝ θα επέτρεπαν αυτή τη Χώρα, να επικρατήσει ξανά στην
Ευρώπη. Αν το έπραξαν αυτό, το έπραξαν, διότι τα ευμετάβλητα γεωστρατηγικά και
γεωπολιτικά συμφέροντα, επέβαλλαν μια φαινομενική εικόνα επικράτησης. Αλλά όχι
μεγέθους, που θα επαναλάμβανε τις τραγικές συνέπειες των Α΄και Β΄ Παγκ. Πολέμων.
-
Τη τελευταία 5ετία κυρίως, εξαρχής
χρησιμοποιήθηκε στην επικοινωνιακή πολιτική, αποκλειστικά και απροκάλυπτα, η
αρχή της προπαγάνδας, χάνοντας έτσι την επαφή με τον ψηφοφόρο, με συνέπεια και
την εμπιστοσύνη. Θα έλεγε κάποιος, μάλλον το επιτελείο τους αγνοεί, ότι η
επικοινωνιακή πολιτική, διέπεται από αρχές. Αρχή όπως, πρώτα «κρατάς» ή
«αποκτάς» επαφή, στη συνέχεια «κερδίζεις» την εμπιστοσύνη και τέλος,
χρησιμοποιείς την «προπαγάνδα» και εφόσον είναι απαραίτητο.
-
Έχοντας έλλειψη λόγου, αλλά κυρίως αντίλογου,
διαφαίνεται, ότι δεν υπάρχει η ανάγκη πολιτικής ύπαρξης ως πολιτικό κόμμα. Αυτό
διότι, έχουν αποδεχτεί και συνυπογράψει, ότι έχει προσκομίσει σε συμφωνίες, η
Κυβέρνηση. Μάλιστα, παρακαλούσαν τη Κυβέρνηση να φέρει, «ότι να είναι, αρκεί να
είναι συμφωνία».
-
Σχηματίστηκε η εντύπωση, σε μεγάλο κομμάτι
της κοινωνίας, ότι μετά από 40 χρόνια παρουσίας στη πολιτική σκηνή, το πολιτικό
προσωπικό «σκιαγραφείται» ως ελεγχόμενο από ξένα συμφέροντα αλλά και ντόπιους
«δοσίλογους».
-
Για τους νεώτερους και αυτούς, που θέτουν τον
εαυτό τους, ως υποψήφιους για την αρχηγία, παρά την αντίθετη, μερική ή ολική,
θέση των ΜΜΕ, κυοφορείται λανθασμένα ή όχι, ότι είναι «πολιτικοί φελλοί» και
«τυχάρπαστοι». Δηλαδή, ως προσωπικότητες, που στιγμιαία ή περιστασιακά αναδύονται
στον «αφρό της πολιτικής», επιδιώκοντας την άνοδο μέσα στη πολιτική ζωή, με
σκοπό το πλουτισμό τους και μόνον, μέσα από τα Ταμεία του Δημοσίου (από τα δικά
μου χρήματα που γράφω και τα δικά σου χρήματα που διαβάζεις), ανεξαρτήτως
περιόδου και συνθηκών.
Πάντα
καλοπροαίρετα προσεγγίζοντας, τη δυσχέρεια της Νέας Δημοκρατίας σταματώ την
απαρίθμηση, γιατί κακοπροαίρετα, θα μπορούσε κάποιος να γράψει βιβλίο .
Θεωρώντας
ότι τα προαναφερόμενα αρκούν για το σχηματισμό εικόνας ως προς τα
μειονεκτήματα, ας προσπαθήσουμε στη συνέχεια, να διακρίνουμε τα πλεονεκτήματα
που διαθέτει σήμερα.
Συνεχίζεται…..
Ευάγγελος Αθανασιάδης
Συνταγματάρχης ε.α.
