Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τώρα πια όλοι έχουν καταλάβει πως με τα ψέματα δεν πας πουθενά.
Ωστόσο, τα ψέματα συνεχίζονται από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – κυρίως στην προσπάθεια να ωραιοποιηθεί η κατάσταση, να φανεί ότι δόθηκε μια μεγάλη μάχη ανάμεσα στον Δαβίδ και στον Γολιάθ.
Όπως ήταν αναμενόμενο (και όπως πολλοί είχαν προειδοποιήσει) ο Γολιάθ κέρδισε.
Και τώρα, ακούμε ότι κέρδισε μεν ο Γολιάθ, απέδειξε ότι είναι ισχυρός, αλλά… δεν είναι πανίσχυρος.
Και ακούμε κι’ άλλα.
Όπως ότι ο κ. Τσίπρας κατάλαβε ότι υπήρχε «κόμμα μέσα στο κόμμα» πριν από το Πάσχα.
Δηλαδή αρκετά εγκαίρως σε σχέση με την προθεσμία της 30ής Ιουνίου, οπότε η χώρα έμενε απροστάτευτη.
Και τι έκανε;
Τίποτε!
Είναι πραγματικά αδιανόητο.
Τον ακούσαμε να λέει στη συνέντευξή του στο «Κόντρα» και στον Μ. Κουρή ότι «όλοι γνωρίζουμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε μια οργανωμένη μειοψηφία που υποστήριζε σθεναρά την άποψη της εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ήταν μια μειοψηφία της τάξης του 30%».
Και τι έκανε;
Τους έβαλε στα καλύτερα υπουργεία!
Μα αν είναι έτσι, τότε γιατί να μην σκεφθούμε πως την επαύριο, αν βρεθεί στην αντιπολίτευση, θα ενωθεί και πάλι μαζί τους, θα ξαναφορέσει το αντιμνημονιακό του προσωπείο και θα ξαναξεκινήσει την… επανάσταση;
Εδώ βρίσκεται και η απάντηση στο ερώτημα του κ. Τσίπρα «για ποιο λόγο με έχει αγαπήσει ξαφνικά ο κ. Μεϊμαράκης;».
Και η απάντηση είναι: Δεν χρειάζεται να αγαπιόμαστε, χρειάζεται να μην στρίβουμε δια του αρραβώνος!
Όποιος διαπραγματεύτηκε και έφερε τη συμφωνία, είναι υποχρεωμένος να είναι εκεί κατά την εφαρμογή της.
