Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Εδώ που φτάσαμε, η ευθύνη για ό,τι επακολουθήσει ανήκει στα δύο κόμματα που συγκυβερνούν και προσωπικά στους αρχηγούς τους, αλλά και σε όσους έχουν εμπλακεί ή εμπλέκονται στις διαπραγματεύσεις και σε όσους βουλευτές και στελέχη των δύο κομμάτων επιμένουν να μην αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι της χώρας και του λαού.
Οποιοσδήποτε διαθέτει ελάχιστο κοινό νου όφειλε να έχει αντιληφθεί ότι η απαράδεκτη καθυστέρηση των τεσσάρων μηνών θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε επιδείνωση της διαπραγματευτικής θέσης της χώρας, σε επιδείνωση της δημοσιονομικής κατάστασης και τελικά σε αχρείαστες εντάσεις που θα οδηγούσαν όχι μόνο σε χειρότερη συμφωνία, αλλά και σε μια μοιραία ρήξη.
Για την Ελλάδα και τους εταίρους της, η διαπραγμάτευση έχει ολοκληρωθεί με τη Συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.
Μια συμφωνία που περιλάμβανε τα πάντα και τα οποία η κυβέρνηση υπέγραψε:
Δεσμεύτηκε ότι αναγνωρίζει το χρέος και θα εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της πλήρως και
εγκαίρως.
Δεσμεύτηκε ότι η βιωσιμότητα του χρέους εξαρτάται από τα «κατάλληλα» πρωτογενή πλεονάσματα.
Δεσμεύτηκε ότι θα ολοκληρώσει την αξιολόγηση του τρέχοντος προγράμματος, για το οποίο ζήτησε παράταση ως το τέλος Ιουνίου.
Δεσμεύτηκε ότι μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης της επεκταθείσας σύμβασης θα επιτρέψει την όποια εκταμίευση
Δεσμεύτηκε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να έχει τον ρόλο του.
Δεσμεύτηκε σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Δεσμεύτηκε ότι θα τηρεί της δεσμεύσεις της εντός του συμφωνηθέντος πλαισίου.
Δεσμεύτηκε ότι θα απέχει από οποιαδήποτε ακύρωση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους.
Ενώ, λοιπόν, αυτοί οι κύριοι είχαν υπογράψει και δεσμευτεί από τις 20 Φεβρουαρίου, ενώ δηλαδή η διαπραγμάτευση είχε ουσιαστικά τελειώσει, άρχισαν - αμέσως μόλις έβαλαν την υπογραφή τους - να κάνουν ότι δεν συνέβη τίποτε, να θριαμβολογούν περί «δημιουργικής ασάφειας», να προβαίνουν σε πράξεις και δηλώσεις μονομερούς περιεχομένου, να πηγαινοέρχονται (με πρώτον τον κ. Τσίπρα) σε επαφές και συναντήσεις, αφήνοντας τη χώρα να καταρρακώνεται, στραγγίζοντας το τελευταίο ευρώ της και οδηγώντας τη στην απόλυτη καταστροφή.
Και όλα αυτά γιατί;
Μα επειδή δεν ήθελαν οι κύριοι αυτοί να παραδεχθούν στο εσωτερικό των κομμάτων τους ότι συμφώνησαν και υπέγραψαν όλα αυτά που προεκλογικά διακήρυσσαν ότι δεν θα πράξουν ποτέ – διότι θα βαρούσαν τα νταούλια και τα λοιπά και τα λοιπά.
Οδήγησαν στη χώρα στην ασφυξία και στο χείλος του γκρεμού επειδή, ενώ είχε λήξει η διαπραγμάτευση σε επίπεδο τρόικας, συνέχισαν να διαπραγματεύονται με τους εαυτούς τους!
Επιπλέον, την ώρα που οι μισοί συζητούσαν στο εξωτερικό, οι άλλοι μισοί, εντός συνόρων, καθύβριζαν τους εταίρους, αποκαλώντας τους «οικονομικούς δολοφόνους», «προβοκάτορες», «μαντρόσκυλα» και άλλα τέτοια.
Είναι προφανές ότι τέτοιες συμπεριφορές οδήγησαν στην απώλεια και της ελάχιστης εμπιστοσύνης που είχε απομείνει.
Και η άλλη πλευρά επέστρεφε κάθε φορά με πιο σκληρές θέσεις.
Στο μεταξύ, μέσα στον πανικό τους και στην προσπάθειά τους να πασπαλίσουν μια επώδυνη συμφωνία ήττας με κάποια στοιχεία «νίκης», ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ άρχισαν να θέτουν θέματα από το πουθενά.
Θέλοντας δηλαδή να δείξουν ότι κάτι πήραν κι’ αυτοί από την «διαπραγμάτευση», εμφάνισαν κάποιες νέες «κόκκινες γραμμές», όπως η αναδιάρθρωση του χρέους και ένα «αναπτυξιακό πακέτο».
Μετά τα προεκλογικά ψέματα, εμφανίστηκαν δηλαδή και τα μετεκλογικά.
Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή τη στιγμή αυτό που προέχει είναι η συμφωνία – και τίποτε άλλο.
Το θέμα του χρέους δεν παίζει κανένα ρόλο στην παρούσα φάση, αφού αυτό θα αρχίσουμε να το αποπληρώνουμε, όπως και τα ήδη χαμηλά επιτόκια, μετά το 2023.
Πολύ περισσότερο που αν χρεοκοπήσουμε, το χρέος μας θα συνεχίσει να υφίσταται και μάλιστα σε ευρώ.
Όσο για το «αναπτυξιακό πακέτο», αυτό είναι εκεί και μας περιμένει – αρκεί να κλείσει η συμφωνία.
Όλοι γνωρίζουν ότι στην Ευρώπη βρέχει λεφτά και οι μόνοι που δεν μπορούμε να επωφεληθούμε είμαστε εμείς.
Δεν έχουμε πρόσβαση στο πακέτο Γιουνκέρ, δεν έχουμε πρόσβαση στην ποσοτική χαλάρωση.
Και συγγνώμη, αλλά η Ελλάδα δεν έχει λαμβάνειν κονδύλια 34 δις ευρώ ως το 2022 μέσω των κοινοτικών διαρθρωτικών ταμείων – και μάλιστα με σχεδόν μηδενική εθνική συμμετοχή;
Αυτό δεν είναι αναπτυξιακό πακέτο, το οποίο θα στερηθούμε αν βρεθούμε εκτός;
Παραμύθια, κοροϊδία, ψέματα, εξαπάτηση.
Από ψέμα σε ψέμα ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε την Ελλάδα σε κατάσταση επιθανάτιου ρόγχου.
Και αν δεν συμμαζέψουν τα μυαλά τους και δεν εγκαταλείψουν την υποκρισία τους, η τιμωρία θα είναι σκληρή.
