Δημοψήφισμα 5 Ιουλίου-Νίκη της Δημοκρατίας
Έχουν περάσει περίπου πέντε χρόνια
από εκείνη την μαύρη ημέρα του Καστελόριζου
και την άμεση εφαρμογή του 1ου
Μνημονίου, το οποίο διαδέχθηκαν το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας καθώς
και το 2ο Μνημόνιο του οποίου
η λήξη του θα πραγματοποιηθεί στις 30 Ιουνίου 2015, δλδ σε μια μόλις μέρα.
Προσπαθώντας να θυμηθώ τι έγινε όλα
αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν, και ήρθαμε στην σημερινή κατάσταση, μου
ήρθαν αμέσως στο μυαλό εικόνες ανθρώπων
απογοητευμένων, ανθρώπων που αποχωρούσαν από την πατρίδα μας στην οποία δεν
έβλεπαν κανένα μέλλον μέσα στο success story ορισμένων και προσπαθούσαν να βρουν
την Ιθάκη τους για μια υγιή καθημερινότητα ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν
κάπου αλλού. Ανθρώπους στους οποίους η αγανάκτηση σε συνάρτηση με την απελπισία
φαινόταν όλο και πιο πολύ μέσα στα μάτια τους και ότι δεν μπορεί να αλλάξει η
κατάσταση για την χώρα αλλά και για τους ίδιους.
Σε αυτά τα πέντε χρόνια που πέρασαν, με
την συνεχή εφαρμογή των μνημονίων σε συνδυασμό με τις συνεχείς πιέσεις των
δανειστών για λιτότητα και φόρους, υπήρξε ισοπέδωση οποιασδήποτε έννοιας
κοινωνικού κράτους που με τόσο μόχθο είχε δημιουργηθεί με αγώνες δεκαετιών,
κατάρρευση της υγείας, ξεπούλημα οποιουδήποτε καλού περιουσιακού στοιχείου της
χώρας, στο βωμό πάντοτε της μη διατάραξης της Ενωμένης Ευρώπης και του Ευρώ.
