Του Καλπακίδη Δαμιανού.
Υπ.Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Πιερίας
«Το δίλημμα που τίθεται στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ δεν είναι στα πρόσωπα που θα
κληθούν να υλοποιήσουν την εντολή που θα τους δώσει η παράταξη, αλλά ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της νέας παράταξης»
κληθούν να υλοποιήσουν την εντολή που θα τους δώσει η παράταξη, αλλά ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της νέας παράταξης»
Είμαστε περίπου 3 εβδομάδες πριν το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, στις 5-7 Ιουνίου στην Αθήνα και την εκλογή νέων οργάνων και προέδρου. Την Κυριακή τα μέλη και οι φίλοι της παράταξης θα κληθούν να επιλέξουν με την συμμετοχή στην διαδικασία εκλογής συνέδρων, τους εκπρόσωπους που επιθυμούν σε ένα ιστορικό συνέδριο για το ΠΑΣΟΚ.
Ένα συνέδριο που θα αποφασίσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της παράταξης τα επόμενα χρόνια. Καλούμαστε να λάβουμε αποφάσεις για την πιο ιστορική παράταξη στη χώρα. Βαρύ και δύσκολο φορτίο στο «μικρό εκλογικά» ΠΑΣΟΚ να διαχειριστεί την σαραντάχρονη ιστορία του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κυρίαρχο το ερώτημα για τον ρόλο που καλείται να παίξει το ΠΑΣΟΚ στην εποχή που και το ψευτοδίλημμα μνημόνιο-αντιμνημόνιο καταρρέει, αλλά και πανευρωπαϊκά ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας που έβαλε τα θεμέλια για την ενωμένη ευρώπη, υφίσταται μεγάλες πιέσεις.
Δεν ταιριάζει ο ρόλος στο ΠΑΣΟΚ να περιμένει την διάψευση της ελπίδας που καλλιέργησε εντέχνως στους πολίτες ο ΣΥΡΙΖΑ και στην λογική του ώριμου φρούτου, να προσκομίσει τα όποια οφέλη.
Δεν ταιριάζει ο ρόλος στο ΠΑΣΟΚ να συμμετέχει σε κυβερνήσεις με την λαϊκίστικη δεξιά που εκφράζεται είτε με τον Καρατζαφέρη, είτε με τον Βορίδη και τον Άδωνη.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει συντεταγμένα με τα όργανα του, τα μέλη του να πάρει την ευθύνη για ένα μεγάλο προσκλητήριο ανασύνταξης δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας. Όχι όμως ως «επαίτης» σε προσωποπαγή κόμματα, αλλά με σεβασμό σε όλους τους σχηματισμούς και αμοιβαία αναγνώριση από όλους του δύσκολου ρόλου που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ.
Το δίλημμα που τίθεται δεν είναι στα πρόσωπα που θα κληθούν να υλοποιήσουν την εντολή που θα τους δώσει η παράταξη αλλά ποιος θα είναι ο χαρακτήρας της νέας παράταξης.
Ποτέ στο ΠΑΣΟΚ δεν φοβηθήκαμε το νέο, το σύγχρονο, το μεταρρυθμιστικό.. Ποτέ δεν έκαναν πίσω τα μέλη του ΠΑΣΟΚ στο ραντεβού με την Ιστορία. Αυτή τη νέα πρόκληση-πρόσκληση πρέπει να την δούμε με πνεύμα ανοικτό και θετικό. Η μιζέρια, η συντήρηση και ο φόβος σε κάθε τι καινούριο δεν μας ταιριάζει.. Είναι άλλοι δεξιά και αριστερά που υιοθετούν την συντήρηση και τον φόβο στην εξέλιξη.
Η Δημοκρατική παράταξη είναι μεγάλη και είναι εκεί έξω. Στους χώρους εργασίας, στην κοινωνία. Πρέπει να ξαναεκφράσουμε το μεσαίο χώρο. Να μιλήσουμε με τον εργαζόμενο, τον νέο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο.
Δεν μπορεί να μιλάμε για σοσιαλδημοκρατία και να λείπουν από την παράταξη οι νέοι άνθρωποι. Δεν μπορεί να εκφραστεί το καινούριο χωρίς να συμμετέχει η νεολαία. Πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά με τον ιδιωτικό υπάλληλο, τον ελεύθερο επαγγελματία και να αναγνωρίσουμε την λανθασμένη πολιτική των περασμένων ετών. Να διδαχτούμε από τα λάθη που έγιναν στο παρελθόν. Να μιλήσουμε με τον δημόσιο υπάλληλο για το πώς θα ξαναβάλουμε την δημόσια διοίκηση σε δημιουργικό ρόλο και επιτέλους να αξιολογήσουμε την εργασία του με σκοπό να τον κάνουμε καλύτερο λειτουργό, χωρίς να υποπέσουμε σε ακραίες φιλελεύθερες απόψεις για τον δημόσιο τομέα.
Πρέπει να πούμε στον άνεργο πράγματα που τον ενδιαφέρουν. Πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας ακόμα και αν χρειαστεί να συγκρουστούμε με καθεστωτικές απόψεις. Να δώσουμε δικαίωμα στο νέο να δημιουργήσει επαγγελματικά σε ένα περιβάλλον φιλικό στο επιχειρην.
Ας μιλήσουμε ανοιχτά για την περιφερειακή ανάπτυξη. Δεν μπορεί να σχεδιάζουμε την Ευρώπη των περιφερειών και πάνω από τους μισούς πολίτες να κατοικούν στην Αθήνα. Δεν μπορεί να θέλουμε να λέμε την Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα των Βαλκανίων και κάθε μεγάλο έργο στην πόλη να καταντά ανέκδοτο.
Να μιλήσουμε για την δευτερογενή παραγωγή χωρίς ταμπού και ιδεοληψίες. Δεν μπορεί μια χώρα να σταθεί με επιχειρήσεις 2-5 ατόμων που κάνουν εφαρμογές για παιχνίδια στο internet , ούτε η πιο επιτυχημένη συνταγή επιχειρηματικότητας να είναι τα καταστήματα καφέ.
Να μιλήσουμε για τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο και να αντιληφθούνε οι παροικούντες στα υπουργεία ότι στηρίζοντας την πρωτογενή παραγωγή, στηρίζει και την περιφέρεια. Δεν ζούνε όλοι στη Αθήνα και δεν κάνουνε όλοι δουλειά γραφείου. Πρέπει να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τον αγρότη, ξεπερνώντας και τις αγκυλώσεις που θέτει αδίκως η ΕΕ.
Σήμερα που οι έννοιες ανάπτυξη και περιβάλλον έχουν γίνει αλληλένδετες, η Ελλάδα με τους φυσικούς πόρους που διαθέτει μπορεί να γίνει η χώρα της αειφόρους ανάπτυξης. Με πολιτικές από κάτω προς τα πάνω, με τόλμη να υιοθετήσουμε πρακτικές χωρών που το έκαναν ήδη πράξη.
Μιλώντας για ευρωπαϊκή εμπειρία πρέπει να ζητήσουμε την ΕΕ να μας δώσει όχι χρήματα αλλά τεχνογνωσία για να παράγουμε το δικό μας πλούτο. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον τροχό, όταν άλλοι το έχουν κάνει για εμάς.
Θαυμάσιο παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει το ίδιο μας το κόμμα. Αν δε γίνουμε εμείς ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, πως θα πείσουμε τους πολίτες? Οι νέοι ευρωβουλευτές μας αλλά και οι παλαιότεροι μπορούν να δώσουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους. Εάν δεν το επιχειρήσουμε τώρα , δεν θα έχουμε ξανά την ευκαιρία..
Δεν χρειάζεται να πάμε στο συνέδριο σε μια λογική επικράτησης τάσεων και δυνάμεων που δεν αφορά τον ελληνικό λαό.. Δεν υπάρχουν πλέον βαριές «φανέλες». Αυτές αποδομήθηκαν από τους ίδιους τους πολίτες. Υπάρχουν μόνο οι εργάτες. Πρέπει συλλογικά, σοβαρά και υπεύθυνα να συζητήσουμε.
Για όλα αυτά πρέπει να μιλήσουμε στο συνέδριο..Αν θέλουμε να μας ακούσουν οι πολίτες πρέπει να πούμε κάτι που ενδιαφέρει αυτούς και όχι τα blogs..
