Επειδή η κρίση και η αβεβαιότητα όχι για το μέλλον μας, αλλά ακόμη για αυτό το σήμερα, αρχίζει να μας αφυπνίζει, διερωτώμεθα τώρα για τους λόγους, γιατί απέτυχαν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις με τα οδυνηρά Μνημόνια, και τις ακατανόητες για εμάς τους Έλληνες εμμονές της ΤΡΟΙΚΑ, για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Οι οποίες δυστυχώς δεν έγιναν εις τα 6 τελευταία χρόνια, αν και η ΤΡΟΙΚΑ, αλλά και ολόκληρη η Ευρώπη επέμενε εξαρχής, ότι το μακροχρόνιο πρόβλημα της Ελλάδος είναι ο στενός και ευρύτερος Δημόσιος Τομέας, και ότι τώρα χρήζει άμεσων, σαρωτικών ολοκληρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, για να σωθεί ο Λαός μας και η Πατρίδα μας.
Οι 3 Κυβερνήσεις των Μνημονίων, ως γνωστόν και εκ του αποτελέσματος, το οποίο βιώνουμε με όλες τις τραγικές συνέπειες, αρνήθηκαν με πείσμα να αγγίξουν τον Δημόσιο Τομέα, δηλαδή την πολυδάπανη «Ιερή Αγελάδα», παρά όλες τις πιέσεις των Δανειστών π.χ. της ΤΡΟΙΚΑ. Στράφηκαν εγκληματικά κατά του Ιδιωτικού Τομέα, κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τον μοναδικό Πυλώνα της Εθνικής Οικονομίας. Έστειλαν πλέον των 1,5 εκατ. ανθρώπων εις την ανεργία και πλέον των 3,5 εκατ. συνανθρώπων μας εις τα όρια της φτώχειας. Όμως εξαιτίας του πείσματός των να υπερασπισθούν την αντιπαραγωγική, φθοροποιό Ιερή Αγελάδα, δηλαδή το «πελατειακό τους Κράτος», εις το οποίο οφείλουν την αμαρτωλή ύπαρξη τους, προτίμησαν να καταστρέψουν την ίδια την Πατρίδα μας. Αλλά και να διογκώσουν το Δημόσιο χρέος, παρόλο το προηγηθέν και τόσο καταστροφικό PSI, το οποίο και αυτό πλήρωσε ο Ελληνικός Λαός, το οποίο τώρα διογκούμενο χρέος δεν αποπληρώνεται σε καμία περίπτωση. Ας μη αυταπατόμαστε, ούτε σε 5 αιώνες!
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιανουαρίου 2015, το οποίο τιμώρησε την τελευταία Κυβέρνηση ως συνυπεύθυνη για την κατάντια της χώρας μας, αλλά και το οποίο ανέδειξε μία νέα Κυβέρνηση, αναπτέρωσε μεν το ηθικό, τις προσδοκίες και τις ελπίδες των Ελλήνων, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η χώρα μας είναι εις θέση να βγει από το μεγάλο αδιέξοδο και την κρίση.
Διότι η σύγκρουση με την Ευρωζώνη μετά την 25η Ιανουαρίου 2015, η οποία μας συγκλόνισε, είναι μεν εντυπωσιακή για εσωτερική κατανάλωση, όπως και η παρασχεθείσα ανάσα για τους επόμενους 4 μήνες, αλλά εις την πραγματικότητα υποκρύπτει σοβαρότατους κινδύνους. Και τούτο διότι, δυστυχώς, ούτε και η νέα Κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται τους πραγματικούς λόγους οι οποίοι κατέστρεψαν την Πατρίδα μας, και οι οποίοι οφείλονται αποκλειστικώς και μόνον εις το διαρθρωτικό πρόβλημα της Ελλάδος. Tο οποίο είναι ο εγκληματικός και καταστροφικός διαχωρισμός μεταξύ Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, και ο οποίος διαχωρισμός σκότωνε επί δεκαετίες την Ελλάδα.
Ήδη από την δεκαετία του 60 γνώριζε όλη η Ευρώπη το σοβαρό πρόβλημα της Ελλάδος, και εκ του λόγου αυτού επέμενε ήδη από τότε εις την εφαρμογή και ολοκλήρωση σαρωτικών διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, ως προαπαιτούμενα και προϋποθέσεις, για να ενταχθεί η χώρα μας εις την ΕΟΚ. Δυστυχώς εδώ και 50 ολόκληρα χρόνια δεν συνέβη τίποτε από όλα αυτά, αλλά και ούτε μετά την πλήρη ένταξη το 1981, αλλά ούτε και μετά την είσοδό μας εις την Ευρωζώνη, παρά όλες τις συχνές συστάσεις της Ευρώπης, του ΟΟΣΑ και πολλών Διεθνών Οργανισμών.
Δυστυχώς και η νέα Κυβέρνηση φαίνεται ότι προσποιείται να μη αντιλαμβάνεται αυτό το σοβαρό και τεράστιο πρόβλημα, το οποίο επέφερε την καταστροφή της Ελλάδος. Όμως από την άλλη πλευρά θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν συμφέρει εις την Ελλάδα η σύγκρουση με την Ευρώπη, ούτε η μετονομασία της ΤΡΟΙΚΑ σε ΘΕΣΜΟΥΣ πείθει τους ανθρώπους και κυρίως τους δεινοπαθούντες πολίτες της χώρας μας, αλλά ούτε και όλα τα άλλα παραληρήματα και εντυπωσιασμοί για εσωτερική ή διεθνή κατανάλωση. Η νέα Κυβέρνηση, εάν πράγματι ενδιαφέρεται για τον μέλλον του Λαού μας, οφείλει να γνωρίζει από μόνη της, ότι η Ελλάδα πρέπει να συγκρουσθεί με τον ίδιο τον εαυτό της και μόνον, για να βγει από το αδιέξοδο. Να προχωρήσει άμεσα και τάχιστα σε σαρωτικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Μετά από αποτυχίες και ολιγωρίες δεκαετιών οι οποίες κόστισαν και ζημίωσαν το Έθνος μας, η νέα Κυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζει ότι εθνική πολιτική δεν επιτυγχάνεται ούτε με παροτρύνσεις, εκθέσεις, αξιολογήσεις, συστάσεις και απειλές από εξωτερικούς παράγοντες. Ούτε με Προγράμματα και Συμφωνίες οι οποίες για διάφορους λόγους δεν εφαρμόζονται ή δεν τηρούνται. Ούτε με καθυστερήσεις, ενδοιασμούς, πολιτικές, κομματικές, προσωπικές σκοπιμότητες, ιδεολογίες, ιδεοληψίες και ιδιοτέλειες. Εθνική πολιτική σημαίνει σύγκρουση με όλους εκείνους τους Χώρους Διαπλοκής και Διαφθοράς οι οποίοι επί δεκαετίες εγκλώβιζαν την Πατρίδα μας σε ένα Σπήλαιο της Παλαιολιθικής Εποχής.
Όλοι μας πρέπει να γνωρίζουμε ότι η πορεία της ανθρωπότητας δεν είναι στάσιμη, αλλά εξελίσσεται συνεχώς. Ότι η εποχή των Σπηλαίων της Παλαιολιθικής Εποχής εις τα οποία κατέφευγαν οι πρώιμοι άνθρωποι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες για να βρούνε προστασία έχει παρέλθει. Μία εποχή εις την οποία η ζωή και η τύχη των ανθρώπων ήταν όμως κοινή για όλους, χωρίς διακρίσεις, εξαιρέσεις και προνόμια.
Μετά από δεκάδες χιλιάδες χρόνια δεν επιτρέπεται να υπάρχει εις την σημερινή Ελλάδα μας ένα Σπήλαιο που να θυμίζει Παλαιολιθική Εποχή, εις το οποίο ευρίσκει καταφύγιο ένα μέρος του Ελληνικού Λαού, το δε υπόλοιπο και κατά πολύ μεγαλύτερο να είναι εκτός αυτού, το οποίο με τον μόχθο και την εργασία του να φροντίζει εσαεί για την συντήρηση και ευμάρεια του πρώτου, με ότι αυτό συνεπάγεται σε βαριές θυσίες και επικίνδυνα για το Έθνος δάνεια.
Οι Κυβερνώντες, αλλά και όλοι οι πολίτες, οφείλουν επίσης να γνωρίζουν ότι η Πατρίδα μας έχει φθάσει εις το χείλος του γκρεμού, ότι ο χρόνος και η ανάσα έχουν τώρα όρια, και ότι το μέλλον και η τύχη της χώρας μας ευρίσκεται μόνον εις τα δικά μας χέρια. Ότι για να βγει η χώρα μας από το αδιέξοδο και να σωθεί η Πατρίδα μας, ώστε να συμπορευθούμε ισότιμα και επάξια με τους άλλους λαούς και την Ευρώπη, οφείλουμε από μόνοι μας, με δική μας πρωτοβουλία και αποφασιστικότητα, με δικές μας δυνάμεις να αλλάξουμε σελίδα και τα πράγματα εις την χώρα μας. Όμως, για να αλλάξει τώρα η χώρα μας, πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Άλλη λύση δεν υπάρχει!
Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές, Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη και Πολιτιστική Κληρονομιά εις την Αθήνα. Απασχολήθηκε επί 5 χρόνια εις την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας
