αυτό γιατί πρόβαλε πέραν των άλλων και ένα καινούργιο ήθος και μια νέα πολιτική στην Ευρώπη των λαών, προτάσσοντας την λογική και το δίκαιο, νοιαζόμενη για τον άνθρωπο, τις Κοινωνίες των ανθρώπων και την πραγματική ανάπτυξη και την Πατρίδα. Και αυτό ενάντια στους σκέτους αριθμούς και την σκληρή λιτότητα, που οδήγησαν λχ αντί για την ελάττωση, αντίθετα στην αύξηση του χρέους και που εξελικτικά οδηγούν στην διαιώνισή του, με ότι συνεπάγεται αυτό και τα άλλα συμπαρομαρτούντα στην πραγματική ζωή και που καταλήγει μαθηματικά σε πολιτισμική οπισθοδρόμηση και ανθρωπιστική κρίση.
Τα βήματα της νέας Κυβέρνησης έδωσαν μια νέα νότα αισιοδοξίας στους ανθρώπους, που φαίνεται να ξαναβρίσκουν το χαμόγελό τους, την ελπίδα και ένοιωσαν να τονώνεται η αξιοπρέπειά τους.
Βέβαια, ένας λογικός άνθρωπος χρειάζεται να βλέπει τα βήματα της νέας Κυβέρνησης συγκρατημένα και με κάθε επιφύλαξη. Να λαμβάνει υπ΄ όψιν το υπάρχον συστημικό πλαίσιο στην Ευρώπη και στον κόσμο και να παρακολουθεί την επιχειρούμενη διαπραγμάτευση Ελλάδος με την Ευρωζώνη (κατ΄ ουσίαν Γερμανικός Άξονας). Να δίνει την απαιτούμενη πίστωση χρόνου στην νέα Κυβέρνηση και βέβαια με βάση οπωσδήποτε όλα τα πιό πάνω, να την στηρίζει, ενώ να είναι ταυτόχρονα και αυστηρός κριτής.
Η επιτυχία της Κυβέρνησης, στο σκληρό και εξοντωτικό πόκερ, που ευχόμαστε την επιτυχία , θα είναι αν συμβεί (σε λογικά αναλογικά πλαίσια σε σχέση με το παιχνίδι) μια δίκαιη επιτυχία για όλους τους Έλληνες (συνολικά για τον Ελληνικό λαό) που εκπροσωπεί, αλλά και επιτυχία για τους λαούς της Ευρώπης και όχι μόνον.
Ευχόμεθα και οψόμεθα.
Παρακάτω παρατίθεται ένα κείμενο του 2014.
Σωτήρης Μιχ. Τσιλίκας
23 Ιουλίου 2014
Εφιαλτικά Μνημόνια και αυτοκτονίες
Ο γονιός νοιάζεται για τα παιδιά του και μερικές φορές φθάνει μέχρι και αυτοθυσίας. Εκτός και αν είναι ένας ανώριμος - αδιάφορος γονιός, ή ένας τομαριστής, ένας διεστραμμένος, που τότε χρειάζεται να τον αναλάβει Εισαγγελέας.
Συμβολικά οι 300 Βουλευτές μας, πέραν του ότι ο αριθμός τους μας παραπέμπει στους 300 Λεωνίδες που κλήθηκαν να φυλάνε Θερμοπύλες, ονομάζονται και πατέρες - μητέρες του έθνους.
Αυτοί οι πατέρες – μητέρες του έθνους νοιάζονται για τα παιδιά τους, δηλαδή τους πολίτες και θυσιάζονται γι΄ αυτούς?
Μήπως κατ΄ αναλογίαν υπάρχουν και ανώριμοι - αδιάφοροι, ή τομαριστές και διεστραμμένοι <<πατέρες / μητέρες>> και χρειάζεται να υψώσουν το ανάστημά τους και να εμφανισθούν Τερτσέτηδες και Πολυζωίδηδες να τους καθήσουν στο σκαμνί ?
Μήπως η Δικαιοσύνη χρειάζεται να βγάλει το πανί από τα μάτια της, να πάψει να είναι τυφλή, να ανοίξει διάπλατα τα καθάρια μάτια της, ώστε να δει την αλήθεια και να γίνει πραγματικά δίκαιη ? Μήπως σαν ηθελημένα τυφλή, πέραν του γνωστού σκεπτικού, στους πονηρούς καιρούς εξυπηρετεί τους ανώριμους, αδιάφορους, τομαριστές και διεστραμμένους, παίζοντας το παιχνίδι τους ?
Στην εποχή των Μνημονίων, κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Στην εποχή των Εφιαλτικών Μνημονίων, τσακίζεται η Μεσαία τάξη και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Στην εποχή των Μνημονίων παράγονται νόμοι άδικοι, που στραγγίζεται νομότυπα ο Ελληνικός λαός.
Στην εποχή των Μνημονίων πετυχαίνεται η τροχοπέδη στην ανάπτυξη.
Στην εποχή των Μνημονίων αιμορραγεί η Ελλάδα, χάνοντας τον αφρό της νιότης και του μυαλού, στην Μετανάστευση και τον ξεριζωμό στην ξενιτιά.
Στην εποχή των Μνημονίων κάνουν πάρτι τα ντόπια και ξένα τρωκτικά, ροκανίζοντας την περιουσία του Ελληνικού λαού που την κράτησε με θυσίες και αίμα.
Στην εποχή των Μνημονίων ένα ολόκληρο μεγάλο χωριό με 5.000 ή και 6.000 πολίτες έχει αυτοκτονήσει.
Τι κάνουν για όλα αυτά οι πατέρες – μητέρες του έθνους ?
Τι κάνουν για όλα αυτά οι Εισαγγελικοί Λειτουργοί και οι Δικαστές ?
Τι κάνουν για όλα αυτά οι λεγόμενοι Πνευματικοί Άνθρωποι ?
Τι κάνουμε όλοι εμείς, τα <<παιδιά>>, οι απλοί πολίτες ? Προφανώς πολλοί από μας είμαστε στις αγκάλες του Μορφέα. Μπορεί και να μας <<ψεκάζουν>> (πολύ βολικό αυτό). Ίσως να ανήκουμε στους πλανημένους και ταυτόχρονα στους ολέθρια βολεμένους. Μπορεί πάλι να περιμένουμε κάποιον Σωτήρα να μας σώσει. Μπορεί ακόμα να τόχουμε πάρει απόφαση για το μέλλον και να προβάρουμε τις αλυσίδες μας.
Ίσως χρειάζεται να κάνει ο καθένας μας το προσωπικό του ταξίδι στην Ιθάκη του, να γνωρίσει τον εαυτό του και ύστερα το δυνατό Εγώ να μετεξελιχθεί στο Εμείς. Και αυτό αφορά όλους μας και τους <<Πατέρες / μητέρες>> και τα <<παιδιά>>.
Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, ας το ρίξουμε στον ωχαδερφισμό, την τυφλότητα ή στον θρήνο. Εκτός και αν αντιδράσουμε με θετική σκέψη και σύνεση.
..............................
Σωτήρης Μιχ. Τσιλίκας
Η 25η ώρα
Μάιος 2014
Κρίσιμο το 24άωρο, λεν στην Εντατική
Νάταν να τρέξει γρήγορα να πάρουμε ανάσα
Αργοί οι δείκτες, κολλημένοι στο καντράν
Σαδιστικά ακίνητοι, ορίζανε τον χρόνο
Τον βρήκανε στο ξωχικό, που του 'δινε ζωή
Άψυχο σχεδόν στον καναπέ, δίπλα στο παραθείο
Αγώνα δρόμου κάνανε με τους θεούς γιατρούς
Και οι σειρήνες ούρλιαζαν να μην κοπεί το νήμα
Ποιος του ΄δωσε το κώνειο, σα γιατρικό να πιει
Ποιος κίνησε το χέρι του ν' απλώσει στο ποτήρι
Ποιος του ΄κρυψε έρμους γονείς, γυναίκα και παιδί
Ποιος το μυαλό του θόλωσε να κάνει χαρακίρι
Πιέστηκε όπως όλοι μας στους χρόνους τους κακούς
κι αντί να βγάλει το θυμό σ' αυτούς τους δολοφόνους
έκανε την απόσυρση σε φίλους και γνωστούς
κι ήρθαν απ΄ τα Μνημόνια, θλίψη πολλή με πόνους
Λούφαξε, λαβωμένο ζωντανό, μήπως και πάψει να πονά
Στης μοναξιάς τη σιωπή, μες στην πλανεύτρα νύχτα
Χάθηκε η αγάπη κι έπαψε πια τον εαυτό να συμπονά
Κακά φαντάσματα, ενοχές, θέριεψαν τον πόνο και την πίκρα
Νοιώθεις πως φταίς εσύ για όλα αυτά, πως είσαι εσύ ο θύτης
Και στην κακιά μαύρη στιγμή, ταυτίζονται θύμα και θύτης
Ψάχνεις ανέλπιδα ανάσαση να βρεις, τον πόνο να ξορκίσεις
Κρατάς μαχαίρι κοφτερό, με στόχο τον θύτη να ξεσχίσεις
Στο 24 ωρο ακριβής, η Άτροπος σκούπισε το ψαλίδι
Στ΄ αλώνια της Εντατικής, ο Χάρος το πήρε το παιχνίδι
Αχ! Να είχαν μια ώρα ακόμα οι θεοί, να κάνανε το θαύμα
Στις 25 ώρες να ηχεί χαρμόσυνα η καμπάνα
Όμως
Μαύρες καμπάνες χτύπησαν και σήμαναν το τέλος
Ανάθεμα στην μοναξιά
Φωτιά στους δολοφόνους
Κρεμάλα στους δωσίλογους
Σφαίρες στους Εφιάλτες
..............................
Μας χρειάζεται η εκτόνωση της συναισθηματικής φόρτισης.
Όμως πέραν του δίκιου που σε πνίγει και ίσως της συνακόλουθης συναισθηματικής έκρηξης, υπάρχει και η σωφροσύνη με τον λόγο και την λογική, που διαφορίζουν τον άνθρωπο από το αντιδραστικά ενστικτώδες όν και το κακώς εννοούμενο ζώο-κτήνος.
Άλλωστε θα μπαίναμε στο παιχνίδι και το γήπεδο των Ναζιστών, τρωκτικών, δωσιλόγων Εφιαλτών, μετερχόμενοι των δικών τους συμπεριφορών και έτσι ουσιαστικά θα ταυτιζόμασταν σε έκφραση με αυτούς (Ταύτιση με τον επιτιθέμενο).
Η Δημοκρατία είναι ένα πολύ ακριβό πολίτευμα, γιατί χτίζει μέσα στον χρόνο έναν ελεύθερο πολίτη με την Παιδεία και διαθέτει πολλαπλά συστήματα προστασίας της. Φυσικά όταν είναι κατ΄ουσίαν Δημοκρατία (που είναι το ζητούμενο) και όχι φαινόμενη αλλά αντίθετα ποδηγετούμενη ΄΄Δημοκρατία΄΄ (λύκος με προβιά), που γίνεται ο καταλληλότερος Δούρειος ίππος για την Κοινωνία και το εργαλείο επιβολής πάνω στον άνθρωπο και στους λαούς..
Με εκτίμηση,
Σωτήρης Τσιλίκας | sotiris_tsilikas@yahoo.gr
