Ο πρόεδρος της επιτροπής χρηματοπιστωτικού ελέγχου του κυπριακού κοινοβουλίου, κατηγορεί την ΕΚΤ και το Euro Group πως έκλεψαν 3,4 δις € από τη
χώρα του, από καταθέτες και από μετόχους, «δωρίζοντας» τα στην Τράπεζα Πειραιώς
Γραφει ο Άρης Οικονόμου, Senior Analyst (finance & markets)
Σύμφωνα με ορισμένα γερμανικά ΜΜΕ (πηγή) η ΕΚΤ, σε συνεργασία με τους υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης (Euro Group), φαίνεται πως υποχρέωσαν τις τρεις μεγάλες τράπεζες της Κύπρου το Μάρτιο του 2013, να πουλήσουν τα υποκαταστήματα τους στην Ελλάδα στην Τράπεζα Πειραιώς – σε μία εξευτελιστική τιμή, με αποτέλεσμα να ζημιωθούν κατά το ποσόν των 3,4 δις €.
Η ζημία πληρώθηκε αργότερα από τους πελάτες των κυπριακών τραπεζών, ενώ πολιτικοί της Κύπρου, κεντρικοί τραπεζίτες, καθώς επίσης ορισμένα θύματα της «κλοπής», φαίνεται πως κατέθεσαν αγωγή αποζημίωσης στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Περαιτέρω, με βάση ένα μυστικό εσωτερικό σημείωμα προς τον εντολοδόχο της ΕΚΤ στο νησί, ο ακούσιος διαχωρισμός των δραστηριοτήτων στην Ελλάδα των τραπεζών Λαϊκή, Ελληνική και Κύπρου, είχε προγραμματιστεί πολλούς μήνες πριν – όπως επίσης ο γενικότερος εκβιασμός της Κύπρου, ο οποίος είχε προβλεφθεί αρκετά πριν συμβεί και από το κ. Βιλιάρδο (ανάλυση).
Πάντοτε κατά τη γερμανική αναφορά, ο πρόεδρος της επιτροπής χρηματοπιστωτικού ελέγχου του κυπριακού κοινοβουλίου κατηγορεί την Τρόικα και το Euro Group (την ομάδα δηλαδή που ενδεχομένως «εκβιάζει» σήμερα την Ελλάδα), πως έκλεψαν 3,4 δις € από τη χώρα του, «δωρίζοντας» τα σε μία ελληνική τράπεζα.
Κατά τον ίδιο, πρόκειται για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της Ευρωζώνης – ενώ ένας οικονομολόγος, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου, απαιτεί έρευνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σημειώνοντας πως πρόκειται για ένα πολύ βρώμικο θέμα.
Συνεχίζοντας, τόσο η Κομισιόν, όσο και η ΕΚΤ αρνήθηκαν να παρέχουν οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με τα παραπάνω – ενώ οι ερωτήσεις που υποβλήθηκαν, παρά τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων επικοινωνίας των δύο ευρωπαϊκών Θεσμών, έχουν μείνει για πάνω από τρεις μήνες αναπάντητες.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η ληστεία των τριών κυπριακών τραπεζών δρομολογήθηκε κάτω από τις δραματικές συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί στο νησί το Μάρτιο του 2013, όπου αποφασίσθηκε η διάσωση της οικονομίας του από την Τρόικα, με ένα πακέτο ύψους 10 δις € – αφού είχε προηγηθεί μία μεγάλη «απάτη» (άρθρο, Β.Β.), όπως συνέβη και στην Ελλάδα (ανάλυση).
Ειδικότερα, ως αντάλλαγμα για τα 10 δις €, η κυβέρνηση της Κύπρου δεσμεύθηκε εκβιαζόμενη, αφενός μεν να μην προσφέρει στις πληγείσες τράπεζες οικονομική βοήθεια, αφετέρου να υποχρεώσει τους μετόχους, καθώς επίσης τους καταθέτες τους, να πληρώσουν για τις ζημίες τους. Επειδή όμως το ένα τρίτο των δραστηριοτήτων των κυπριακών τραπεζών ήταν στην Ελλάδα, υπήρχε φόβος να μεταφερθεί ο πανικός και στα ελληνικά υποκαταστήματα τους – με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί η Κύπρος να αναγκάσει τις τράπεζες της να τα πουλήσουν.
Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η Κομισιόν και η ΕΚΤ τοποθετήθηκαν στην πλευρά των Ελλήνων, σύμφωνα με την επιτροπή έρευνας του κυπριακού κοινοβουλίου – οπότε η Τράπεζα Πειραιώς αγόρασε το δίκτυο καταστημάτων όλων των κυπριακών τραπεζών έναντι μόλις 524 εκ. €.Λίγο αργότερα λέγεται πως ανακοίνωσε ένα κέρδος της τάξης των 3,4 δις € από το συγκεκριμένο εγχείρημα – ένα ποσόν που ουσιαστικά υποχρεώθηκαν να πληρώσουν οι πελάτες των κυπριακών τραπεζών, με το «κούρεμα» των καταθέσεων τους.
Από όλα τα παραπάνω διαπιστώνεται ο εγκληματικός τρόπος, με τον οποίο ενεργεί εκείνος ο «οργανισμός», ο οποίος διαθέτει μία τεράστια ισχύ, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση: η Τρόικα. Μία ομάδα υπαλλήλων ουσιαστικά η οποία, έναντι των πιστώσεων εκτάκτου ανάγκης που παρέχει, απαιτεί την υιοθέτηση μίας καταστροφικής πολιτικής λιτότητας από τα κράτη που εισβάλλει – κυρίως όμως την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων του δημοσίου, στις εξευτελιστικές τιμές που έχουν δημιουργηθεί από την πολιτική που η ίδια εφαρμόζει.
Έχω δε την άποψη πως οι διαπραγματεύσεις που διεξάγει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, παρά τις αναμφίβολα καλές της προθέσεις, θα οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα. Δηλαδή, αφού δοθούν κάποια ψίχουλα «ανθρωπιστικής βοήθειας» προς τους Έλληνες, όπως οι 100 δόσεις διακανονισμού των οφειλών των Ελλήνων κοκ., τα οποία θα παρουσιαστούν ως επιτυχημένο «δείγμα γραφής» της νέας ηγεσίας, θα ακολουθήσει η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας – σε μία χρονική στιγμή που οι τιμές έχουν κυριολεκτικά καταρρεύσει.
Ευτυχώς όμως, αρκετοί εφιστούν την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης στα παρακάτω γεγονότα, από τα οποία συμπεραίνεται τι ακριβώς έχει συμβεί, καθώς επίσης τι επιδιώκεται:
(α) Η υπερβολική κατανάλωση των Ελλήνων με δανεικά χρήματα, έδινε τη δυνατότητα για πάρα πολλά χρόνια στις γερμανικές τράπεζες να δανείζουν τις αποταμιεύσεις των Πολιτών της χώρας τους με υψηλό επιτόκιο στην Ελλάδα, κερδίζοντας μεγάλα ποσά.
(β) Βοηθούσε τη γερμανική βιομηχανία να εξάγει τα προϊόντα της στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα αφενός μεν να δημιουργούνται θέσεις εργασίας στη χώρα, αφετέρου να κερδίζουν αρκετά χρήματα. Παράλληλα, καταστρεφόταν ο παραγωγικός μηχανισμός της χώρας, οπότε χάνονταν συνεχώς θέσεις εργασίας.
(γ) Αύξανε τα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας, δημιουργώντας ανάλογα ελλείμματα στην Ελλάδα, τα οποία καλύπτονταν με δανεισμό.
(δ) Όταν τελικά κατέστη η Ελλάδα αφερέγγυα, τότε η Γερμανία διέσωσε τις τράπεζες της, μεταφέροντας τα επισφαλή δάνεια τους με τη βοήθεια της Τρόικας στους Ευρωπαίους φορολογουμένους – επιβαρύνοντας όχι μόνο αυτούς που κέρδιζαν όπως η ίδια (βόρειες χώρες), αλλά και αυτούς που έχαναν, όπως η Ιταλία (ευρωπαϊκός νότος κοκ.).
(ε) Στη συνέχεια, για να μην χαθούν τα χρήματα των φορολογουμένων της, η Γερμανία προσπαθεί αφενός μεν να κατασχέσει τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, αφετέρου να τους υποχρεώσει να δημιουργήσουν αποταμιεύσεις, μειώνοντας το βιοτικό τους επίπεδο, έτσι ώστε να πληρώσουν τα χρέη τους – ξανά με τη βοήθεια της Τρόικας και απειλώντας τους με το σταμάτημα της ρευστότητας, οπότε με τη χρεοκοπία.
Τα παραπάνω συμπληρώνονται με το γράφημα που ακολουθεί, από το οποίο διαπιστώνεται καθαρά που έχουν οδηγηθεί τα δάνεια που δόθηκαν στην Ελλάδα.
Κλείνοντας, φαίνεται καθαρά πως μόλις το 8% των 284 δις € οδηγήθηκε στους Πολίτες, ενώ όλα τα υπόλοιπα (πάνω από 260 δις €) κατευθύνθηκαν στα ελληνικά και ευρωπαϊκά χρηματοπιστωτικά ινστιτούτα – με έναν μάλλον σκανδαλώδη τρόπο, ο οποίος κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια, όπως συμβαίνει σήμερα με την Κύπρο.
https://justiceforgreece.wordpress.com
