Δικαιούμενος σε έγκληση για τό αδίκημα τής έκδοσης ακάλυπτης επιταγής δηλαδή παράβαση του άρθρου 79 τού Ν.5960/1933 όπως τροποποιήθηκε με τόν Ν2408/1996
αρθρ.4παρ.1 και αρθρ.22 παρ.1Ν.2721/1999, μπορεί να είναι ο τελευταίος κομιστής που εμφάνισε εντός οκτώ ημερών από τήν ημερομηνία λήξης της τήν επιταγή στόν πληρωτή εν.προκειμένω στήν τράπεζα και δέν πληρώθηκε λόγω έλλειψης διαθεσίμων κεφαλαίων του εκδότη, και όχι οποιοσδήποτε άλλος που έγινε κομιστής της εξ αναγωγής.
Κατά το αρθρο 79 παρ.1 του Ν.5960/33 περί επιταγής, όποιος εκδίδει και δέν πληρώθηκε από τον.πληρωτή γιατί δέν είχε σε αυτόν αντίστοιχα διαθέσιμα κεφάλαια κατά τόν χρόνο εκδόσεως τής επιταγής ή της πληρωμής της, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών.μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον δέκα χιλ.δραχμών.
Η δίωξη ασκείται κατόπιν εγκλήσεως του κομιστή της επιταγής που δέν.πληρώθηκε
Από την πιο πάνω διάταξη δέν προκύπτει σαφής βούληση του νομοθέτη να επεκτείνει το δικαίωμα εγκλήσεως και ατόν εξ αναγωγής υπόχρεο πρός πληρωμή ο οποίος έγινε κομιστής της επιταγής αφού προηγουμένως τήν εξόφλησε.
Έτσι στο εν λόγω έγκλημα ο αμέσως ζημιωθείς που δικαιούται και αποζημίωση για τήν εντεύθεν περιουσιακή βλάβη του κατά το άρθρο 914 ΑΚ είναι μόνον ο νόμιμος κομιστής της επιταγής κατά τόν χρόνο εμφανίσεως και βεβαιώσεως της μή πληρωμής της Α.Π.Ολ.30/2003.
Η καταδικαστική απόφαση πρέπει να έχει τήν ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ,η έλλειψη τής οποίας ιδρύει τόν στο άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ ' ΚΠΔ.προβλεπόμενο λόγον αναιρέσεως, διότι σε αυτήν.πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια,πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τήν διαδικασία στο ακροατήριο σχετικά με τα υποκειμενικά δηλ .ο δόλος έστω ενδεχόμενος και αντικειμενικά στοιχεία του κατηγορούμενου εγκλήματος που τιμωρείται με τόν παρόντα ειδικό ποινικό νόμο και οι αποδείξεις επί τών οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά αλλα και οι σκέψεις με τίς οποίες το δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στήν εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη.
Κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε του ΚΠΔ λόγω αναιρέσεως της απόφασης συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία η εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως όταν στό πόρισμα της απόφασης έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες,αντιφάσεις η λογικά κενά με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί τής ορθής ή μή εφαρμογής τού νόμου,οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως.
Έτσι στο εν λόγω έγκλημα ο αμέσως ζημιωθείς που δικαιούται και αποζημίωση για τήν εντεύθεν περιουσιακή βλάβη του κατά το άρθρο 914 ΑΚ είναι μόνον ο νόμιμος κομιστής της επιταγής κατά τόν χρόνο εμφανίσεως και βεβαιώσεως της μή πληρωμής της Α.Π.Ολ.30/2003.
Η καταδικαστική απόφαση πρέπει να έχει τήν ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία που απαιτείται κατά τα άρθρα 93 παρ.3 του Συντάγματος και 139 ΚΠΔ ,η έλλειψη τής οποίας ιδρύει τόν στο άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Δ ' ΚΠΔ.προβλεπόμενο λόγον αναιρέσεως, διότι σε αυτήν.πρέπει να αναφέρονται με σαφήνεια,πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα πραγματικά περιστατικά που προέκυψαν από τήν διαδικασία στο ακροατήριο σχετικά με τα υποκειμενικά δηλ .ο δόλος έστω ενδεχόμενος και αντικειμενικά στοιχεία του κατηγορούμενου εγκλήματος που τιμωρείται με τόν παρόντα ειδικό ποινικό νόμο και οι αποδείξεις επί τών οποίων θεμελιώνονται τα περιστατικά αυτά αλλα και οι σκέψεις με τίς οποίες το δικαστήριο υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στήν εφαρμοσθείσα ποινική διάταξη.
Κατά το άρθρο 510 παρ.1 στοιχ.Ε του ΚΠΔ λόγω αναιρέσεως της απόφασης συνιστά και η εσφαλμένη ερμηνεία η εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως όταν στό πόρισμα της απόφασης έχουν εμφιλοχωρήσει ασάφειες,αντιφάσεις η λογικά κενά με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο αναιρετικός έλεγχος περί τής ορθής ή μή εφαρμογής τού νόμου,οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως.
ΒΑΣΙΛΗΣ Δ.ΝΟΥΛΕΖΑΣ
Δικηγόρος ΑΠ.
Μέλος της Ενωσης
Ελλήνων Ποινικολόγων.
