Ο Βασίλης Λαμπρινιάδης είναι τρόφιμος του ελληνικού Γηροκομείου του Βαλουκλή στην Κωνσταντινούπολη. Το δωμάτιό του λάμπει από καθαριότητα και είναι γεμάτο βιβλία και
λεξικά της ελληνικής γλώσσας. Έφυγε για την Ελλάδα το 1977 και ξαναγύρισε στην Πόλη το 2005 για να περάσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του. Δεν είναι παραπεταμένος στο γηροκομείο, αντίθετα ζει σ’ ένα αξιοπρεπέστατο περιβάλλον με επαρκές προσωπικό και τους γιατρούς του ελληνικού νοσοκομείου ένα βήμα πιο δίπλα αν παρουσιαστεί ανάγκη.
Λέει όχι στις έχθρες
Πριν φύγει για την Ελλάδα ο κυρ Βασίλης έμενε στο Μακρυχώρι, σε καλή περιοχή δίπλα στο ελληνικό σχολείο και την εκκλησία. Ήταν εξαιρετικός σχεδιαστής και κόπτης ρούχων της Κωνσταντινούπολης.
Τα ράφια είναι γεμάτα βιβλία στο δωμάτιό του.
Όλοι οι Ρωμιοί ήταν σπουδαίοι τεχνίτες και δεν συναρτούσαν την τέχνη τους από το μισθό ή τη συμπεριφορά του εργοδότη τους, Έλληνα ή Τούρκου, το ίδιο κάνει. Γι’ αυτό πρόκοψαν και γι’ αυτό έχασαν πολλά οι Τούρκοι από τη φυγή τους.
Ο κυρ Βασίλης δεν φοβάται να λέει την αλήθεια για τους Τούρκους και εκείνα τα καλά που έζησε μαζί τους δεν τα κρύβει. «Φτάνει πια, αυτές οι έχθρες μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων πρέπει επιτέλους να τελειώσουν», υποστηρίζει με έμφαση. Μιλάει, επίσης, με αγάπη για τον Τούρκο εργοδότη του, που του έδωσε αρκετές φορές αύξηση χωρίς να το ζητήσει. «Έρχεται ακόμα στο γηροκομείο και με βλέπει, παρ’ όλο που είναι στα βαθιά γεράματα και πολύ άρρωστος δεν με ξεχνάει.
Διάβασε και το βιβλίο του Σημίτη για να μάθει τι συνέβη στα Ίμια, αλλά όπως δεν φωτίστηκε καθόλου.
Ήταν ικανοποιημένος από τη δουλειά μου και μου πλήρωνε το νοίκι ξεχωριστά πάνω από το μισθό, μου έδινε και πρόθυμα μπροστάντζα όποτε του ζητούσα»
Λατρεύει τη συνέπεια
Μόλις πήγε στην Ελλάδα ο κυρ Βασίλης διαπίστωσε μεγάλες διαφορές νοοτροπίας, ειδικά στο χώρο της εργασίας. «Ενώ στην Τουρκία ήμουν ένας από τους άριστους στη δουλειά μου και με έδειχναν με το δάχτυλο σαν καλό παράδειγμα, διαπίστωσα ότι στην Ελλάδα δεν δίνουν σημασία στον εργάτη. Ο εργάτης εκεί είναι αντίπαλος με το αφεντικό, σαν να είναι εχθροί μεταξύ τους. Η δική μου φιλοσοφία είναι, ανεξάρτητα από το τι κάνει το αφεντικό μου, εγώ να είμαι ένας συνειδητός και συνεπής τεχνίτης».
Καθώς το γηροκομείο του Βαλουκλή έχει δορυφορική σύνδεση με τη ΝΕΤ, ο φιλομαθής Βασίλης δεν χάνει κανένα δελτίο ειδήσεων του ελληνικού κρατικού καναλιού.
Διαβάζει όποιο έντυπο του πέσει στα χέρια του.
Δεν χάνει επίσης ποτέ και για τίποτα τη λειτουργία στην εκκλησία των Αγίων Αναργύρων, που στεγάζεται μέσα στο γηροκομείο. «Η εκκλησία είναι οι Θερμοπύλες μου, αυτό ποτέ δεν θα το χάσω».
Διαβάζει, επίσης, όποιο έντυπο του πέσει στα χέρια, με ιδιαίτερη προτίμηση στην ελληνική λογοτεχνία, ενώ δεν του πολυαρέσουν τα πολιτικά. Σε όποιον πάει στην Ελλάδα ζητάει να του φέρει καμιά εφημερίδα ή βιβλίο.
Για να μάθει τι έγινε στις υποθέσεις των Ιμίων και του Οτσαλάν, πήρε το βιβλίο του Σημίτη, αλλά δυστυχώς δεν φωτίστηκε καθόλου.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΗΓΗ: www.greecewithin.com
- See more at: http://constantinoupoli.com
