Δύσκολα μπορεί να βρεθεί κάποιος να διαφωνήσει με όσα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη ΔΕΘ. Κατάργηση ΕΝΦΙΑ, αναπτυξιακή τράπεζα για τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων,
κατώτατος μισθός 751 ευρώ, δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά, επιστροφή δώρου Χριστουγέννων στους συνταξιούχους, ρύθμιση οφειλών σε 84 δόσεις, κουπόνια σίτισης σε 300.000 άπορες οικογένειες, σεισάχθεια για τα «κόκκινα δάνεια», 300.000 θέσεις εργασίας και αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ.
Το σχέδιο που παρουσίασε είναι αρκούντως «φιλελεύθερο» ως προς τους φόρους με τη λογική του «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» και αρκούντως «σοσιαλιστικό» ως προς τις δαπάνες, εφόσον είναι μάταιο να περιμένει κανείς ανάκαμψη κι ανάπτυξη χωρίς δημόσιες επενδύσεις.
Ως εδώ όλα καλά. Η μικρή ενοχλητική λεπτομέρεια είναι πως με αυτή την Ε.Ε και με αυτό το ευρώ, όλα αυτά δεν γίνονται. Διότι και τα «Ζάππεια» του Σαμαρά υπήρξαν σχέδια που απαντούσαν στις πραγματικές ανάγκες της πραγματικής οικονομίας αλλά κατέληξαν στο αυτομαστίγωμα του «ουδείς αναμάρτητος» και στην άνευ όρων και ορίων συνθηκολόγηση με τους δανειστές.
Το διακύβευμα λοιπόν για τον Τσίπρα είναι ιστορικό. Δεν αρκεί να επαναλαμβάνει πενήντα φορές τη φράση «ρεαλιστικό σχέδιο» για να καταστεί πραγματικότητα. Ούτε είναι πειστικό το επιχείρημα πως αυτά τα λέει και στις διεθνείς επαφές του, χωρίς να συναντά αντίρρηση. Στο φινάλε, οι δανειστές μπορεί να παίζουν και παιχνίδια. Το ερώτημα είναι μέχρι που είναι διατεθειμένος να φτάσει τη σύγκρουση, εάν βρεθεί μπροστά σε ένα ευρωπαϊκό «μπλοκ» που δεν σηκώνει κουβέντα; Με άλλα λόγια, υπάρχει Plan B για την περίπτωση που το προτεινόμενο σχέδιο «βρει τοίχο» στην Ε.Ε;
Στην πραγματικότητα λοιπόν η εμφάνιση Τσίπρα στη ΔΕΘ, είναι το δικό του… Ζάππειο. Αν η λογική του Τσίπρα είναι «κάντο όπως ο Σαμαράς» τότε όταν καθίσει κι αυτός στον πρωθυπουργικό θώκο θα αρχίσει τη… διαπραγμάτευση. Όχι με τους δανειστές αλλά με την κοινωνία, για να παίρνει πίσω μία – μία τις υποσχέσεις που έδωσε και τις προσδοκίες που καλλιέργησε.
Μπορεί να πάει πέρα από αυτό; Μπορεί μόνο στο βαθμό που αποφασίσει να μην είναι μια σύντομη παρένθεση (διότι οι ανοχές και οι αντοχές απέναντι στην κοροϊδία έχουν εξαντληθεί προ πολλού) και προετοιμαστεί ο ίδιος, το κόμμα του αλλά και η ελληνική κοινωνία για μια μεγάλης κλίμακας αντιπαράθεση προκειμένου η χώρα να ανακτήσει την εθνική κυριαρχία της και οι κυβερνήσεις της να μην έχουν διεκπαιρεωτικό ρόλο και μόνο, όπως συμβαίνει σήμερα.
Αλλά αυτό θα το δείξει μόνο η ζωή.
ΥΓ: «Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το Δημόσιο ανακτά τον έλεγχο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και ασκεί πλήρως τα δικαιώματά του στις ανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες». Γιατί άραγε αυτή η αποστροφή της τοποθέτησης Τσίπρα έχει κάνει από χθες αρκετούς να μένουν ξάγρυπνοι;
