Η φετινή επέτειος (15 Σεπτεμβρίου) της Παγκόσμιας Ημέρας της Δημοκρατίας, βρίσκει δεκάδες χώρες και λαούς να στενάζουν κάτω από καθεστώτα βάρβαρης
τυραννίας και τους πολίτες των κρατών αυτών να στερούνται των στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Αλλά και στις χώρες με δημοκρατική και κοινοβουλευτική παράδοση η επιρροή των ακραίων αντιδημοκρατικών φωνών και της μισαλλοδοξίας κερδίζουν διαρκώς έδαφος δηλητηριάζοντας τις αξίες της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στη χώρα μας η Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας συμπίπτει με τον εντεινόμενο αυταρχισμό της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ και τη διαρκή περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.
Η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού συνοδεύεται από τη συστηματική προσπάθεια ακύρωσης όλων των δημοκρατικών κεκτημένων από την πρώτη περίοδο της μεταπολίτευσης και μετέπειτα, γεγονός που πιστοποιείται από σειρά νόμων και διαταγμάτων που έχουν ακρωτηριάσει τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Από την άλλη η μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους υπό την πατρωνία των Ευρωπαίων «φίλων» περιορίζει την εθνική αυτοτέλεια και κυριαρχία και ακυρώνει εν τη πράξει θεμελιακές αρχές του συντάγματος, οδηγώντας τη χώρα σε αυταρχικές μορφές διοίκησης.
Η «Σοσιαλιστική Προοπτική» θεωρεί ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές: α) σε επίπεδο διεθνών οργανισμών που θα αντιστοιχούν στις αρχές της δημοκρατίας και θα ενισχύουν τη δημοκρατία σε κάθε κράτος και την ισότιμη σχέση μεταξύ των κρατών, αλλαγές που θα αφορούν τη λειτουργία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, του ΟΟΣΑ, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου κλπ. και β) ριζοσπαστικές τομές στο ελληνικό πολιτικό σύστημα που θα αποδυναμώσουν τα φαινόμενα της οικογενειοκρατίας και της κομματικής πατρωνίας, θα ενισχύσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και θα συμβάλλουν στη δημιουργία μιας νέας πολιτικής κουλτούρας συμμετοχικής δημοκρατίας.
Η «Σοσιαλιστική Προοπτική» θεωρεί ότι η υπέρβαση του εθνικού πολιτικού αδιεξόδου - να κυβερνά δηλαδή τον τόπο ένας υπό διάλυση κομματικός συνασπισμός με σχεδόν ανύπαρκτη πολιτική και κοινωνική αποδοχή - είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί από μια νέα κυβέρνηση που θα εκφράζει την βούληση της πλειονότητας των πολιτών να απαλλαγούν από την πολιτική των «μνημονίων» και να αποκατασταθούν πλήρως οι λειτουργίες του δημοκρατικού πολιτεύματος μέσα από τις διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας.
