“Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος”; Έτσι φαίνεται, αν κρίνουμε από το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον τάφο της Αμφίπολης. Ενδιαφέρον που θα μπορούσε να γίνει ακόμη μεγαλύτερο και σωστά στοχευμένο ώστε να αποδώσει υψηλές προστιθέμενες αξίες σε όλο το φάσμα των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η χώρα:
εθνικές, οικονομικές, επιχειρηματικές, κλπ. Αυτό όμως έχει ως προϋπόθεση να υπάρχει μια άλλη αντίληψη πολιτιστικής διαχείρισης, όπως την περιέγραψε στο RizopoulosPost ο Όμηρος Τσάπαλος σε σχετικό άρθρο.
Με δυο λόγια αυτό θα σήμαινε μια ανοιχτή Αμφίπολη στο παγκόσμιο ενδιαφέρον όπως εκφράζεται μέσα από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα τα οποία καταφθάνουν και… «τρώνε πόρτα». Η χώρα που για τουριστική προβολή «καίει» κάθε χρόνο μερικά εκατομμύρια με αμφίβολα αποτελέσματα για τον τουρισμό αλλά με όφελος για τις προσωπικές δημόσιες σχέσεις του εκάστοτε υπουργού τουρισμού και του προέδρου του ΣΕΤΕ, κάνει το απολύτως παράλογο. Κλείνει την πόρτα σε μια πρωτόγνωρη, δωρεάν θετική δημοσιότητα, η οποία μάλιστα απευθύνεται σε τμήματα της παγκόσμιας κοινής γνώμη που έχουν ενδιαφέρον για τον ελληνικό πολιτισμό και όχι για το ξεσάλωμα στο Φαληράκι.
Κι ακολουθείται αυτή η παράλογη στάση διότι «έτσι θέλουν οι αρχαιολόγοι». Σέβομαι απεριόριστα τη δουλειά τους αλλά κάποια ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται μόνο με το «σφυράκι». Το θέμα είναι πολύ μεγάλο για να αφεθεί η διαχείρισή του στη ρουτίνα των αρχαιολόγων, όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος συζητά για αυτό κι εμείς δεν είμαστε ικανοί να είμαστε καθημερινά μέρος αυτής της συζήτησης με παροχή πληροφοριών και ενημερωτικού υλικού. Διότι οι έλληνες αρχαιολόγοι αντί να πλακώνονται στα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια γιατί ο καθένας έχει τη δική του «ατζέντα» στον μικρόκοσμο του ελληνικού πανεπιστημίου θα έπρεπε κάθε μέρα να είναι «πρεσβευτές» της Αμφίπολης στα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, χωρίς προσωπικούς εγωισμούς και δεύτερες σκέψεις.
Πώς να γίνουν όμως όλα αυτά όταν το «ψάρι μυρίζει από το κεφάλι»; Τον «πολιτισμό» της εσωστρέφειας, της κλειστής πόρτας και της δημοσιοϋπαλληλικής ραστώνης όπως τον εκφράζει η «ισόβια» γενική γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη, η οποία χαίρει της απολύτου προστασίας του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Η πολιτική του «τίποτα» έχει καταστεί η μοναδική πολιτική πολιτιστικής διαχείρισης στη χώρα που ό,τι έχει και δεν έχει το χρωστά στον πολιτισμό των προγόνων μας.
Η εμμονή στο λάθος είναι ό,τι χειρότερο. Έστω και τώρα ας γίνει μια προσπάθεια να σταματήσει αυτός ο «αυτισμός» που σχετίζεται με προσωπικές ανασφάλειες, ιδιοτελή συμφέροντα και σχέσεις πολιτικο-ακαδημαικής διαπλοκής. Ανοίξτε την Αμφίπολη, κυρία Μενδώνη. Κι αν δεν μπορείτε, επιτέλους παραιτηθείτε!
ΥΓ: Στον Τασούλα, «έτυχε». Θα πρέπει να μάθει όμως πως στην πολιτική χρειάζεται να χαλάς και «χατίρια» για να κάνεις το σωστό. Εκτός αν έχει «εσωτερική πληροφόρηση» και φοβάται αυτό που θα βρεθεί…
