Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει το πολιτικό κλίμα –
απέλπιδες οι προσπάθειες της συγκυβέρνησης να γαντζωθεί κυβερνητική καρέκλα
Ανατροπή στο πολιτικό σκηνικό προκάλεσαν οι εξαγγελίες Τσίπρα στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης με τη βοήθεια όμως και του πανικού που κατέλαβε την συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Οι εξαγγελίες του Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη πρώτα από όλα έφεραν στο προσκήνιο τις ανάγκες των χιλιάδων οικογενειών που βρίσκονται χωρίς εισοδήματα και βασικές παροχές αλλά και την υποχρέωση της πολιτείας να καλύψει αυτές τις ανάγκες.
Από την άλλη απέδειξε ότι η κάλυψη αυτών των αναγκών, η επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ αλλά και η αύξηση του αφορολόγητου στις 12.000 αυξάνοντας την ζήτηση μπορούν να βοηθήσουν στην επανεκκίνηση της οικονομίας και σε συνδυασμό με άλλα μέτρα να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.
Μέτρα που από τη μια είναι μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, από την άλλη όμως ενταγμένα στο συνολικότερο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι και μέτρα ανατροπής και μέτρα εξόδου από την κρίση.
Η επιτυχία της εξαγγελίας των μέτρων φάνηκε και από την ανταπόκριση της κοινωνίας η οποία μάλιστα καταγράφηκε και δημοσκοπικά αλλά αποδείχτηκε και από τον πανικό στον οποίο περιήλθαν οι Σαμαράς – Βενιζέλος.
Και λέμε πανικό γιατί αντί να καθίσουν και να συζητήσουν περί αυτών ή και άλλων μέτρων σε ένα ειλικρινή διάλογο με επιχειρήματα και επί της ουσίας, έκαναν έναν μεγάλο αγώνα να μην μεταδοθεί η ομιλία από την κρατική – κομματική τηλεόραση αλλά και παρεμβάσεις από το γραφείο του Σαμαρά σε εκδότες και καναλάρχες με σκοπό την φίμωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και όσο για την κοστολόγηση των μέτρων από την συγκυβέρνηση στο υπερδιπλάσιο της κοστολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ αυτή η διαφορά είναι εύλογη γιατί οι Σαμαράς Βενιζέλος κατά το σύνηθες στην κοστολόγησή τους πρέπει να συμπεριλάβουν, τις προμήθειες, τις μίζες, το πολιτικό και μαύρο χρήμα, τις υπερτιμολογήσεις όπως έγιναν άλλωστε με τα Ολυμπιακά έργα.
Εκεί όμως που έδωσαν τα ρέστα τους ήταν όταν ο Σαμαράς προέβλεψε ή μάλλον ζήτησε την φυγή των καταθέσεων από τις Τράπεζες αν θα βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν στα πλαίσια του κομματικού κράτους έβαλαν τις υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών να κοστολογήσουν δήθεν τις εξαγγελίες Τσίπρα, όταν ο Βενιζέλος ζήτησε την αλλαγή προεκλογικά του εκλογικού νόμου με κύριο στοιχείο την κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, θέτοντας και πάλι τον εκλογικό νόμο στην υπηρεσία των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Αν σε αυτά προσθέσουμε το ύφος και το ήθος των δηλώσεων, Βούλτεψη και Γεωργιάδη, στελεχών της συγκυβέρνησης, την προσπάθεια του Βενιζέλου μέσω του υπουργείου εξωτερικών να μην γίνει η συνάντηση του Πάπα με τον Τσίπρα, τις δηλώσεις του Χαρδούβελη ότι το χρέος είναι βιώσιμο και ως εκ τούτου δεν χρειάζεται καμιά διαγραφή του, τότε βλέπει καθαρά και ο τελευταίος πολίτης ότι αυτή η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη για τον τόπο.
Και είναι επικίνδυνη γιατί στην προσπάθεια της να γαντζωθεί στην καρέκλα της εξουσίας δεν σέβεται ούτε το σύνταγμα, ούτε τους νόμους, ούτε τη δημοκρατία ούτε την δυνατότητα εναλλαγής των κομμάτων στην κυβέρνηση και ακόμα χειρότερα ούτε αυτό το ίδιο το εθνικό συμφέρον που έχει να κάνει με την διεθνή θέση της χώρας αλλά και με την από όλους αναγνωρισμένη ανάγκη για διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους. Αλλά αυτός ο δρόμος που περπατά η συγκυβέρνηση ξεκινά από παλιά όπως αποδεικνύεται πλέον με τις σχέσεις Ν.Δ. – Μπαλτάκου με την Χρυσή Αυγή σχέσεις που έφθαναν και στο πέρασμα γραμμής στην Χρυσή Αυγή για το ποια νομοσχέδια πρέπει να καταψηφίσουν και ποια να υπερψηφίσουν.
Όλα αυτά δείχνουν και στον πιο δύσπιστο πολίτη, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον επαγγελματία και τον επιστήμονα ότι η υποστήριξη προς τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την μόνη δημοκρατική διέξοδο για την πατρίδα μας. Μια υποστήριξη που δεν σημαίνει απλά ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά σημαίνει πρώτα από όλα συμμετοχή στους αγώνες για την ανατροπή της συγκυβέρνησης, συμμετοχή στα σωματεία, τα συνδικάτα και τους επιστημονικούς φορείς, ανάπτυξη ενωτικών αγώνων για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας μας.
Γιατί η λύση των προβλημάτων της κοινωνίας, η έξοδος από την κρίση, η κατάργηση του μνημονίου, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας δεν μπορεί να γίνει με ανάθεση παρά μόνο με τους ενωτικούς αγώνες του λαού μας σε σύγκρουση με τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού και της υποταγής.
Αντώνης Δ. Μάντζιος, οικονομολόγος
μέλος της Ν.Ε. Πιερίας του ΣΥΡΙΖΑ
