.jpg)
εποπτεύει το τραπεζικό σύστημα- να διακόψουν τη χρηματοδότηση στις επιχειρήσεις που έχουν προβλήματα ρευστότητας (χρηματοδότησης), ώστε οι «μη υγιείς» εξ αυτών να κλείσουν. Σύμφωνα με έρευνα της Grant Thornton, το ποσοστό των «μη υγιών» επιχειρήσεων ανέρχεται στο 15%, που αντιστοιχεί έως και σε 150.000 επιχειρήσεις. Το κλείσιμό τους θα σημάνει την προσθήκη 400.000 νέων ανέργων στην ήδη υπάρχουσα «στρατιά» που έχει προ πολλού ξεπεράσει το 1.000.000 και αντιστοιχεί σε ποσοστό ανεργίας πάνω από 27%.
Πώς δικαιολόγησε αυτή τη «δολοφονική ντιρεκτίβα» ο κ. Προβόπουλος; Με δύο τρόπους:
Πρώτο, ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν ακόμη χρόνο μέχρι να ανακτήσουν την ικανότητά τους να χρηματοδοτούν την οικονομία. Με λίγα λόγια, δώσαμε 198 δισ. ευρώ σε εγγυήσεις του Δημοσίου και ρευστό, συν 40 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαίωση, αλλά ο λόγος που υποτίθεται τα δώσαμε όλα αυτά, να χρηματοδοτηθεί η οικονομία, δεν ισχύει ακόμη…
Δεύτερο, γιατί έτσι θα υπάρξει συγκέντρωση στον επιχειρηματικό κλάδο. Δηλαδή η εξολόθρευση των μικρομεσαίων είναι ευεργετική «για την οικονομία». Ακόμη και να προσθέτει εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Ακόμη και αν σε όλη την Ευρώπη -και όχι μόνο- η κατεύθιυνησ είναι η στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ακριβώς γιατί αποτελούνη τον πυλώνα της απασχόλησης.
Ο κ. Προβόπουλος προαναγγέλλει ουσιαστικά τον στραγγαλισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αποδεικνύεται οπαδός της ακραίας εκδοχής της «δημιουργικής καταστροφής», βάσει της οποίας οι καταστροφές -καμιά φορά και μαζικές- είναι ο τρόπος για να προοδεύει η οικονομία…
