Σταμάτης Χατζηχριστοδούλου
Γεννήθηκε το 1977 και μεγάλωσε στην Κατερίνη. Μαθητής στο 3ο Γυμνάσιο και στη συνέχεια στο Ενιαίο Πολυκλαδικό Λύκειο. Συμμετείχε στο περιβαλλοντολογικό Όμιλο, τη θεατρική ομάδα, ήταν γενικός υπεύθυνος για την μεγάλη βιβλιοθήκη και αρχισυντάκτης της σχολικής
Εφημερίδας η οποία απέσπασε το 1ο βραβείο από την εφημερίδα «Τα Νέα». Παράλληλα με το σχολείο σπούδαζε και προγραμματισμό ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Η αγάπη για τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τον οδήγησε και κατατάχθηκε με πενταετή σύμβαση στο στρατό. Υπηρέτησε και εργάστηκε στην ειδικότητα του προγραμματιστή στην Αθήνα, στο Κέντρο Ελέγχου Υλικών του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Ανέπτυξε βασικές εφαρμογές που επιταχύνανε τις διαδικασίες διακίνησης υλικών και συμμετείχε σε στρατιωτικά προγράμματα πυρομαχικών. Αποστρατεύτηκε με προσωπικές τιμητικές διακρίσεις για την εργασία του από το Γενικό Επιτελείο το 2001.
Από το 2001 επέστρεψε στην Κατερίνη και συμμετείχε στην οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής εσωρούχων. Την βιοτεχνία την οποία το 1980 ξεκίνησε ο παππούς και πλέον έχει αναλάβει ο ίδιος. Η παραγωγή είναι κάθετη με πρώτη ύλη το βαμβάκι και τελικό προϊόν τα εσώρουχα. Είναι από τις τελευταίες βιοτεχνίες που προσπαθούν να παράγουν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κατερίνη. Τα εσώρουχα Lord είναι βραβευμένα σε πολλές χώρες και με πολλές διακρίσεις. Εξάγονται στην Ευρώπη και διατίθενται στην Ελλάδα μέσα από ένα δίκτυο 300 συνεργαζόμενων καταστημάτων.
Κάποιες από τις αγαπημένες του ενασχολήσεις είναι η ζαχαροπλαστική, οι υπολογιστές, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, το διάβασμα, το σινεμά, η μουσική, το κολύμπι, η γυμναστική. Τη ζαχαροπλαστική την αγαπά ιδιαίτερα και αποφάσισε παράλληλα με την εργασία του να παρακολουθήσει μαθήματα για το πτυχίο του Αρτοποιού - Ζαχαροπλάστη στο ΙΕΚ Κατερίνης. Για την άλλη του αγάπη, τους υπολογιστές, φοιτά στη Σχολή Πληροφορικής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου.
Τον ενοχλεί η αδιαφορία και η αποδοχή των ενοχλητικών καταστάσεων «ως έχουν». Εκνευρίζεται που από την Κατερίνη απουσιάζουν τα αυτονόητα, όταν μπορούμε με απλές κινήσεις να κάνουμε την πόλη μας καλύτερη αλλά μένουμε απαθείς, αμέτοχοι και στατικοί. Δεν δέχεται τίποτα «ως είναι», επειδή «έτσι το βρήκαμε» ή «τόσα χρόνια δουλεύει» και «ωχ μωρέ, που να μπλέκουμε τώρα». Όταν κάτι μπορούμε να το κάνουμε καλύτερο και να εξυπηρετεί περισσότερους έχουμε υποχρέωση να το αλλάξουμε. Θέλει μια Κατερίνη όσον το δυνατόν καλύτερη, εξυπηρετική, όμορφη και καθαρή, πολιτιστική και ανθρωποκεντρική.
