Τιτάνια, παγκόσμια μάχη για να σπάσει τα δεσμά της μοίρας της διεξάγει η χώρα εδώ και πέντε χρόνια με αμφίρροπο αποτέλεσμα. Από το ραγιαδισμό στη δημοκρατία είναι μεγάλη η απόσταση και η Ελλάδα πασχίζει διχασμένη για να αναστηθεί για πρώτη φορά στη νεώτερη ιστορία της.
Η πυξίδα των κ.κ.Σαμαρά και Βενιζέλου και των προκατόχων τους κ.κ. Παπαδήμο και Παπανδρέου ήταν σταθερά προσανατολισμένη εν αντιθέσει με αυτή των κ.κ. Τσίπρα, Καμμένου, Αλαβάνου, Πολύδωρα και άλλων προβεβλημένων πολιτικών που δείχνει τολμηρή μεν προς μία άγνωστη κατεύθυνση δε. Το άγνωστο βέβαια πάντα έλκει τους τολμηρούς Έλληνες απόγονους του Οδυσσέα, χωρίς να λαμβάνεται όμως υπόψη ότι μόνο ο Οδυσσέας επέζησε από το ταξίδι.
Την 10η Αυγούστου του 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος που σήμερα και στο μέλλον οι νέοι γνωρίζουν όπως κατευθύνονται στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών υπέγραψε στο Παρίσι τη Συνθήκη των Σεβρών. Η Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των τριών ηπείρων γεννιόταν. Μόλις δύο μέρες μετά Έλληνες πατριώτες προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν. Όπως λίγες δεκαετίες πριν τον Ιωάννη Καποδίστρια που πίστεψε ότι η Ελλάδα με τη γέννηση της μπορεί να έχει Κράτος. Λίγα χρόνια πριν τη δολοφονική απόπειρα το 1916 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδας χάρισε στο Βενιζέλο το ανάθεμα για τη μέγα προδοσία του κατά της χώρας πιστοποιώντας ότι και ο Θεός έχει πολιτική άποψη. Την 1η Νοεμβρίου 1920 ο μεγάλος εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος των πέντε θαλασσών και των τριών ηπείρων έχασε τις βουλευτικές εκλογές χωρίς να καταφέρει καν να εκλεγεί βουλευτής. Ο σοφός ελληνικός λαός σύσσωμος είχε αποφασίσει τον ακρωτηριασμό της χώρας, του εαυτού του, που ήρθε φυσιολογικά δύο χρόνια μετά.
Η Ελλάδα του 2004 που ενωμένη διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες, κατέκτησε το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και μπάσκετ και τραγούδησε το πρώτο τραγούδι της Eurovision μέσα σε μία χρονιά χωρίστηκε μέσα σε δέκα χρόνια από επιτήδειους και με συνοπτικές διαδικασίες στα δύο. Οι μίζες της ελληνικής φεουδαρχίας έβαλαν μπρος όλες μαζί και λειτουργούν μέχρι σήμερα από τους ανθέλληνες πατριώτες που επιζητούν διακαώς την διάσπασή της Ελλάδας. Τη συνέχιση της υποδούλωσης των ελληνικών οικογενειών και των απογόνων τους στους δημιουργούς μίας επικοινωνιακής εικονικής πραγματικότητας που μας βομβαρδίζει καθημερινά εδώ και δεκαετίες.
Καθημερινές βουλευτικές εκλογολογίες και μετρήσεις εντυπώσεων, οικονομικές εξακολουθητικές χρεοκοπίες από τα στόματα αδαών οικονομολόγων και καταστροφολόγων του εσωτερικού και εξωτερικού, κοινωνική χρεοκοπία μέσα από φθηνά reality χρεοκοπημένων και ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης, φόνοι και βία και απέλπιδες προσπάθειες ελέγχου του κοινωνικού ενστίκτου επιβίωσης μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Οτιδήποτε απαιτείται αρκεί να μην εμπνέει την ομόνοια και τη δημιουργία. Εκλογές όπου ένα συνονθύλευμα αυτοαποκαλούμενων πατριωτών όπως οι κ.κ. Τσίπρας, Καμμένος, Κασιδιάρης και οι προβεβλημένοι σύμβουλοί τους θα εκβιάσουν το παγκόσμιο χωριό με όμηρο τον ελληνικό λαό. Η στρατηγική της Κύπρου του 1974 ξανά από τους ίδιους θιασώτες.
Ας τελειώνουμε λοιπόν μία και καλή με τους επίορκους δημόσιους λειτουργούς και το δαιμόνιο ελληνικό μυαλό που θέλει και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολάκερη. Και ισχυρή Ελλάδα και ανέμελη ζωή. Και ισχυρό στρατό και μακριά από τις μάχες. Ο χρόνος δεν μπορεί να περιμένει άλλο τους τολμηρούς.
Η μάχη αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη του 21ου αιώνα για την Ελλάδα. Η επόμενη θα είναι απλά μία προέλαση…
