Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Στην περίπτωση της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και του λουκέτου που έχουν επιβάλει σ’ αυτά, υπάρχουν κάποια θέματα τα οποία εκφεύγουν ζητημάτων όπως είναι η τρόικα, τα μνημόνια, οι διαθεσιμότητες και οι κινητικότητες, η απώλεια ή όχι του εξαμήνου.
Ο αδιαφανής τρόπος με τον οποίο έγιναν οι προσλήψεις από τις Συγκλήτους, βάσει του οποίου τα πανεπιστήμια μετετράπησαν σε χώρους επαγγελματικής αποκατάστασης φίλων και συγγενών, εγείρει ζητήματα σχετιζόμενα με την ανάγκη να ελεγχθούν όχι μόνο οι προσληφθέντες, αλλά και οι προσλαμβάνοντες.
Δεν είναι μόνο ο απαράδεκτα μικρός αριθμός εκείνων που προσελήφθησαν μέσω ΑΣΕΠ.
Είναι ότι οι Σύγκλητοι (που κατά τεκμήριο απαρτίζονται από τον αφρό της ακαδημαϊκής μας
κοινότητας) εξελίχθηκαν σε ένα σύστημα πελατειακής εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων που, όπως αποδεικνύεται από τις συνεπωνυμίες και τις συγγενικές σχέσεις, ξεπέρασαν και το πολιτικής προέλευσης πελατειακό σύστημα.Ο αδιαφανής τρόπος με τον οποίο έγιναν οι προσλήψεις από τις Συγκλήτους, βάσει του οποίου τα πανεπιστήμια μετετράπησαν σε χώρους επαγγελματικής αποκατάστασης φίλων και συγγενών, εγείρει ζητήματα σχετιζόμενα με την ανάγκη να ελεγχθούν όχι μόνο οι προσληφθέντες, αλλά και οι προσλαμβάνοντες.
Δεν είναι μόνο ο απαράδεκτα μικρός αριθμός εκείνων που προσελήφθησαν μέσω ΑΣΕΠ.
Είναι ότι οι Σύγκλητοι (που κατά τεκμήριο απαρτίζονται από τον αφρό της ακαδημαϊκής μας
Δηλαδή εξευτέλισαν κάθε έννοια ακαδημαϊκής συνέπειας.
Και αφού το έπραξαν αυτό, τώρα πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις, δηλαδή οι ηθικοί αυτουργοί και οι πραγματικοί δράστες, ρωτάνε ποιος θα… ανάβει τα φώτα και τη θέρμανση στα πανεπιστήμια!
Και το καταπληκτικότερο: Ρωτάνε ποιοι θα εκτελούν χρέη φυλάκων, όταν όλοι γνωρίζουμε πως τα πανεπιστήμιά μας ήσαν «μπάτε σκύλοι αλέστε»!
Και εφόσον (κοτζάμ πανεπιστημιακοί δάσκαλοι) δεν βρίσκουν άνθρωπο να γυρίζει έναν διακόπτη, καλύτερα να κλείσουν τα πανεπιστήμια.
Όλα αυτά, οδηγούν στην απαράδεκτη συμπεριφορά των απεργών.
Ο τρόπος με τον οποίο ασκούν τη συνδικαλιστική δράση τους αποδεικνύει πως πρόκειται για κρατικούς υπαλλήλους με απόλυτη συνείδηση ότι βρέθηκαν στις θέσεις τους ελέω προσωπικών σχέσεων και νεποτισμού.
Και επομένως, θεωρούν ότι μπορούν να παραβιάζουν τη συνδικαλιστική δεοντολογία και να μην συμμορφώνονται με τις δικαστικές αποφάσεις.
Στις 20 Νοεμβρίου, το πρωτοδικείο έκρινε παράνομη την απεργία τους όχι επειδή θεώρησε ότι ορθώς μπαίνουν στην κινητικότητα, αλλά επειδή παραβίασαν τους νόμους που διέπουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις - δεν κοινοποίησαν εγκαίρως τα αιτήματά τους στα αρμόδια υπουργεία, δεν προχώρησαν σε κοινοποίηση της απόφασης για νέα κινητοποίηση τέσσερις ημέρες πριν, όπως ορίζει ο νόμος, στο υπουργείο Παιδείας και δεν όρισαν προσωπικό ασφαλείας.
Αυτό το τελευταίο (ο μη ορισμός προσωπικού ασφαλείας) αποδεικνύει ότι ΔΕΝ βρίσκονται σε συνδικαλιστική κινητοποίηση, αλλά απλώς αποφάσισαν να κλείσουν τα πανεπιστήμια εκβιάζοντας για να επιστρέψουμε στην προτέρα κατάσταση της απόλυτης ευνοιοκρατίας.
Στη σημερινή πάντως κατάσταση δεν φθάσαμε από τη μια στιγμή στην άλλη.
Τα πανεπιστήμια αρνήθηκαν να αξιολογηθούν – και η ευθύνη και σ’ αυτήν την περίπτωση ανήκει στις ηγεσίες τους.
Από καιρό οι απαντήσεις τους έδιναν την εντύπωση πως αποτελούν μια… όαση αξιοκρατίας και καλής λειτουργίας, όπου όχι μόνο δεν περισσεύει κανείς, αλλά και σε κάθε θέση βρίσκεται ο «καταλληλότερος», ενώ, βεβαίως, υπάρχουν ελλείψεις σε προσωπικό.
Χρόνια τώρα, τα πανεπιστήμια δεν θέλουν και δεν εφαρμόζουν κανένα νόμο – κάθε φορά οι ηγεσίες τους δηλώνουν πως «ο νόμος θα καταργηθεί στην πράξη»!
Οι άνθρωποι αυτοαξιολογούνται και τα βρίσκουν όλα τέλεια.
Και υποστηρίζουν πως χωρίς αυτούς, τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να λειτουργήσουν.
Υπάρχει, όμως, η απόφαση (14 Νοεμβρίου) της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που απέρριψε το αίτημα αναστολής της υπουργικής απόφασης για κατάργηση 1.349 οργανικών θέσεων, καθώς από τα έγραφα που προσκομίστηκαν στο δικαστήριο δεν προκύπτει ότι «συντρέχει εξαιρετικός λόγος συνιστάμενος στην αδυναμία λειτουργίας των πανεπιστημίων, σύμφωνα με την κατά το Σύνταγμα και τον νόμο αποστολή του, ο οποίος θα δικαιολογούσε την αναστολή εκτέλεσης της επίμαχης υπουργική απόφασης».
Επίσης:
Οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων ήσαν οι μόνοι δημόσιοι υπάλληλοι που αρνούνταν μέχρι την τελευταία ώρα να απογραφούν.
Τελικά, το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου, απογράφηκαν οι 1.700 από τους 1.968 που είχαν υποχρέωση.
Σημειώστε ότι η διαδικασία της ατομικής απογραφής επελέγη μετά την άρνηση έξι από τα οκτώ ιδρύματα που υπάγονται στο μέτρο της διαθεσιμότητας να στείλουν τους καταλόγους με τα στοιχεία των υπαλλήλων τους στο ΑΣΕΠ ώστε να προχωρήσει η διαδικασία.
Οι 268 υπάλληλοι που αρνήθηκαν να απογραφούν, μπήκαν αυτοδίκαια σε καθεστώς αργίας με τροπολογία που ψηφίστηκε την ίδια μέρα, ενώ εκκρεμεί και η πειθαρχική τους δίωξη.
Το Σάββατο, ο πρύτανης του πανεπιστημίου Αθηνών ζήτησε να μην διωχθούν πειθαρχικά οι διοικητικοί υπάλληλοι που δεν απογράφηκαν, ενώ νέα απεργία έχει ανακοινωθεί για σήμερα και αύριο.
Και την ίδια ώρα που οι πρυτάνεις συζητούσαν με τον υπουργό, η Ομοσπονδία Διοικητικών Υπαλλήλων ανακοίνωνε: «Κανένας διάλογος μέχρι την αναστολή της κοινής υπουργικής απόφασης».
Άρα, δεν υπάρχει θέμα διαλόγου (για τον οποίο διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται τα πάντα στους πάντες).
Άλλωστε, όταν υπάρχουν 313 συνεπωνυμίες και όταν μέσα σε μια νύχτα γίνονται πεντακόσιες προσλήψεις, επί ποίου θέματος να υπάρξει διάλογος;
