Συνέντευξη στη Μαρία Θανοπούλου
Μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες κατάφερε να κατακτήσει χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κωπηλασίας, χρυσό στους Μεσογειακούς και χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων που διεξήχθη στην Αυστρία. Η 20χρονη Κατερίνα Νικολαΐδου, από το 2007 που εντάχθηκε στο δυναμικό του Ναυτικού Ομίλου Κατερίνης έχει πετύχει σπουδαίες διακρίσεις. Έχει ήδη φορέσει στο λαιμό της ένα χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων το 2010 και ένα αργυρό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών το 2012 κι από ό,τι φαίνεται θα ανεβάζει την Ελλάδα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου για πολλά ακόμα χρόνια. Αυτό που ονειρεύεται τώρα το "χρυσό" κορίτσι από την Κατερίνη είναι ένα μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Της ευχόμαστε να της πάνε όλα πρίμα!
Αρχικά θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μας τα συναισθήματά σας για τη θριαμβευτική πορεία σας.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας πολύ δύσκολης και επίπονης προετοιμασίας και τα συναισθήματα που με διακατέχουν είναι δικαίωση και χαρά. Δικαίωση για τους κόπους και τις θυσίες που έκανα όλα αυτά τα χρόνια. Ειδικά τη φετινή χρονιά έθεσα πολύ ψηλά τον πήχη, δουλεύοντας ακόμα παραπάνω και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα με δικαιώνουν απόλυτα. Ως επακόλουθο όλων αυτών έρχεται και η χαρά. Είναι απίστευτο συναίσθημα να καταφέρνεις να ανέβεις στο υψηλότερο σκαλί του κόσμου ακούγοντας τον εθνικό ύμνο της χώρας σου. Είναι ευτυχία! Πόσο μάλλον όταν καταφέρνεις να δίνεις λίγες στιγμές χαράς και υπερηφάνειας σε τόσους ανθρώπους στη χώρα σου που είναι στο πλευρό σου ή σε παρακολουθούν.
Ποια από τις διακρίσεις σας έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;
Κάθε διάκριση έχει τη δική της ιστορία, τις δικές της θυσίες και τη δικιά της χαρά και όλες μαζί σου δίνουν τη δύναμη να αντέξεις και να συνεχίσεις την προσπάθειά σου. Αναμφίβολα οι άσχημες στιγμές είναι αυτές που σε κάνουν να σφίξεις πιο πολύ τα δόντια και να γίνεις πιο σκληρή αλλά οι επιτυχίες είναι αυτές που σε κάνουν να νιώθεις ότι το νερό είναι "πρίμα". Κάθε κούρσα είναι χαραγμένη στη μνήμη μου κουπιά-κουπιά αλλά αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια ίσως ήταν το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών-Γυναικών που πραγματοποιήθηκε φέτος στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Ήταν ο πρώτος μου διεθνής αγώνας στη νέα κατηγορία των ελαφρών βαρών, με αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο για αυτή μου την επιλογή και ως τώρα μου έχει φέρει τύχη.
Μιλήστε μας για την κούραση, τις θυσίες σας και τη σκληρή προπόνηση προκειμένου να ανεβείτε τρεις φορές στο βάθρο μέσα σε τόσο μικρό διάστημα.
Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και στην κωπηλασία, για να είσαι σε θέση και μόνο να μπορείς να ελπίζεις και να διεκδικείς ένα μετάλλιο σε διεθνείς αγώνες απαιτεί μία σειρά από θυσίες, σκληρή και εντατική προπόνηση, αφοσίωση. Όλο το χρόνο σχεδόν, προπονούμαστε περίπου 6 με 8 ώρες την ημέρα κάνοντας την κούραση καθημερινό στοιχείο της ζωής μας. Για μένα φέτος οι απαιτήσεις αυτές αυξήθηκαν ακόμα περισσότερο καθώς εκτός των άλλων έπρεπε να χάσω περίπου 15 με 17 κιλά ώστε να αλλάξω κατηγορία και να μπορέσω να αγωνιστώ στην κατηγορία των ελαφρών βαρών. Έτσι, το γεγονός ότι πολλές φορές έπρεπε να τρώω ελάχιστα έως καθόλου σε συνδυασμό με την υπερβολική προπόνηση, δυσκόλευε ακόμα παραπάνω την προσπάθειά μου και μου δημιουργούσε επιπλέον σωματική αλλά και ψυχολογική κούραση. Παρόλα αυτά, μετά τις θυσίες και την προσπάθεια έρχεται η ώρα της ανταμοιβής. Και δόξα τω Θεώ, οι μέχρι τώρα επιτυχίες δικαιώνουν απόλυτα τις επιλογές μου.
Ποια στιγμή που βιώσατε σας αντάμειψε για όλη αυτή την υπερπροσπάθεια;
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
news.gr
