Η ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ «ΘΕΑΤΡΟΥ ΕΠΑΙΝΟΣ» ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2013 ΑΠΟΝΕΜΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟ
(Δίον, Κέντρο Ψηφιδωτών, 24 Αυγούστου 2013, ώρα 18.30)
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΛΦΑ
Η πρόθεση του Φεστιβάλ Ολύμπου να καθιερώσει ένα ετήσιο βραβείο προκειμένου να τιμήσει μια προσωπικότητα από τον χώρο του θεάτρου είναι επαινετέα. Κι αυτό γιατί ο πολιτισμός του θεάτρου που υπηρετείται εδώ και 42 χρόνια στο Αρχαίο Θέατρο του Δίου επιτρέπει το εγχείρημα. Στις 800 περίπου μέχρι σήμερα θεατρικές παραστάσεις, πέρασαν μερικά από τα καλύτερα μυαλά του νεοελληνικού θεάτρου (ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, μουσικοί) δίνοντάς μας την ευκαιρία για αναστοχασμό, κριτική διάθεση αλλά και συγκίνηση.
Η επιλογή του Κώστα Γεωργουσόπουλου (την ίδια μέρα, στις 21.00 παίζεται η «Ειρήνη» του ΚΘΒΕ σε δική του μετάφραση) είναι ορθή για πολλούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι η μεγάλη τέχνη της θεατρικής κριτικής που διακονεί εδώ και σαράντα χρόνια ο Γεωργουσόπουλος, ανεξάρτητα από τις αιτιάσεις ή αντίθετες κρίσεις για ορισμένες από τις κριτικές του αποφάνσεις. Μάλιστα η κριτικός Μάρη Θεοδοσοπούλου (εφ. Εποχή, 10/2/2013)θα γράψει σχετικά λίγο μετά τη διακοπή της συνεργασίας του Κ. Γεωργουσόπουλου με την εφημερίδα «Τα Νέα»: «Κατά την εκτίμησή μας, η απουσία του συνολικά από την εφημερίδα αποτελεί μεγάλη απώλεια για τις πολιτιστικές σελίδες εν γένει του Τύπου. Με την εβδομαδιαία σελίδα θεατρικής κριτικής, τη σελίδα στο «Βιβλιοδρόμιο» και τα μονόστηλα, ήταν η πιο δυναμική και ωφέλιμη, ιδίως για νεότερους αναγνώστες, παρέμβαση στον καθημερινό Τύπο. Ο συνδυασμός κριτικής οξυδέρκειας και ευρύτερης γνώσης λογοτεχνικού και θεατρικού λόγου, έτσι όπως ενδυναμώνονταν από την επί τέσσερις δεκαετίες παρακολούθηση του γηγενούς θεάτρου αλλά και συνολικά του πνευματικού βίου, κατέληγε σε ένα στέρεο φράγμα για τις μεταμοντερνίστικες και γενικότερες υπερβολές».
Ο δεύτερος λόγος είναι πως πρόκειται για μια προσωπικότητα διανοούμενου με ισχυρό λόγο και κριτική αντίληψη ευρύτερη η οποία τιμά τα γράμματα και τον νεοελληνικό πολιτισμό. Στην προσφώνησή του,επί τη ευκαιρία της ανακήρυξής του σε επίτιμο διδάκτορα το 2006,ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης, υπογράμμισε ότι το Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμά τον Κ. Γεωργουσόπουλο για την προσφορά του στα γράμματα, στο θέατρο και γενικότερα στον πνευματικό χώρο στον τόπο μας. «O Κώστας Γεωργουσόπουλος είναι ένας διανοούμενος, μια κατεξοχήν μορφή διανοουμένου Έλληνα στον νεότερο ελληνισμό και όχι απλώς στην εποχή μας. Κύριο χαρακτηριστικό του που εγώ θα ξεχώριζα είναι το δημιουργικό μυαλό που τον διακρίνει. Ένα μυαλό που γεννάει πρωτότυπες ιδέες και καταφέρνει πάντοτε να συλλάβει τη βαθύτερη ουσία των πραγμάτων».
«Θα πρέπει ως γλωσσολόγος», συνέχισε ο κ. Μπαμπινιώτης, «να σταθώ στη σχέση του τιμωμένου με τη γλώσσα. Θεωρώ ότι είναι ένας από τους μεγάλους μάστορες της ελληνικής γλώσσας. Όχι μόνο γιατί ξέρει διαχρονικά την ελληνική γλώσσα, τον αρχαίο και μεσαιωνικό λόγο, τη γλώσσα των ιερών κειμένων, τη γλώσσα του θεάτρου αλλά και γιατί ο ίδιος με τη γλώσσα του, πέρα από τη γνώση, δημιουργεί γλωσσικά. Η ποίησή του είναι δημιουργία. Κατεξοχήν δημιουργία είναι οι μεταφράσεις του. O τιμώμενος έχει τη δύναμη της παρρησίας, να πει τη γνώμη του, όχι μόνον στη θεατρική κριτική, αλλά και σε θέματα της επικαιρότητας. Δεν ξεκινά ποτέ να επικρίνει κάτι και να σταθεί στην επίκριση, αλλά πάντοτε έχει θέση και έχει πρόταση. Αυτό είναι το σημαντικό για έναν πνευματικό άντρα».
Τέλος, στην ίδια τιμητική εκδήλωση ο καθηγητής και Πρόεδρος του Τμήματος Θεατρικών ΣπουδώνΣπύρος Ευαγγελάτοςθα επισημάνει: «Γράφει τις θεατρικές του κριτικές με μεγάλο πάθος και είναι μέγας αρωγός του νεοελληνικού σύγχρονου θεατρικού έργου. Χωρίς τον Γεωργουσόπουλο δεν θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα προς τη νεοελληνική δραματογραφία έτσι όπως τα ξέρουμε σήμερα. O τιμώμενος βοήθησε και τους δόκιμους αλλά και τους παλαιότερους και κυρίως τους νεότερους και τους άγνωστους του ελληνικού θεάτρου».
Ο Οργανισμός Φεστιβάλ Ολύμπου με τη θεσμοθέτηση της τιμητικής διάκρισης «Θεάτρου Έπαινος» ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο διαλόγου με τους σύγχρονους έλληνες θεατρικούς δημιουργούς, παρέχοντας παράλληλα την ευκαιρία στο πιερικό φεστιβαλικό κοινό να γίνει κοινωνός της αναγκαίας συνομιλίας μας με το θεατρικό πράττειν—του παρόντος και του μέλλοντος .
