Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Προφανώς, όλοι (πλην ΑΚΕΛ) στάθμισαν τους κινδύνους και συμφώνησαν πως αυτοί είναι πολύ μεγαλύτεροι – τόσο σε οικονομικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο.
Σε μια περίοδο που η Κύπρος δέχεται πιέσεις για λύση του Κυπριακού μέσα στην κρίση, το τελευταίο πράγμα που θα χρειαζόταν θα ήταν μια ένταση με τους εταίρους.
Αυτή τη στιγμή, έστω και υπό τις σημερινές άθλιες οικονομικές συνθήκες, η Λευκωσία μπορεί να πηγαίνει στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και να διακηρύσσει πως «παγώνει» το Κυπριακό έως ότου αντιμετωπιστεί και σταθεροποιηθεί η οικονομική κατάσταση.
Θα μπορούσε να πράξει το ίδιο αν τα είχε «σπάσει» με τους εταίρους της;
Είναι προφανές πως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο.
Μια τέτοια συγκρουσιακή κατάσταση – και ενώ έχει ήδη εγκριθεί η εκταμίευση της πρώτης δόσης τόσο από την ΕΕ και την ΕΚΤ, όσο και από το ΔΝΤ – θα οδηγούσε σε πρωτοφανείς εθνικές περιπέτειες.
Η έξοδος από το ευρώ (που η ίδια η «μελέτη ΑΚΕΛ» παραδέχεται ότι θα αποτελούσε την πιθανότερη συνέπεια της διακοπής της χρηματοδότησης) θα έβρισκε την Κύπρο (όπως άλλωστε και την Ελλάδα) χωρίς κανένα νόμισμα.
Διότι όλοι αντιλαμβάνονται πως δεν πατάς ένα κουμπί και αρχίζει να τυπώνεις (και να… μοιράζεις) εθνικό νόμισμα.
Θα σταματούσαν οι εξαγωγές και οι εισαγωγές, δεν θα έβρισκαν πουθενά να αγοράσουν πρώτες ύλες, καύσιμα και φάρμακα, η χρεοκοπία θα ήταν άτακτη.
Μέσα σ’ αυτό το δραματικό περιβάλλον, είναι βέβαιο ότι η Κύπρος δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στις πιέσεις.
Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα επακολουθούσε – με την Κύπρο να στροβιλίζεται στη δίνη νέων δραματικών εξελίξεων και την Ελλάδα να τρέχει να βοηθήσει.
Είναι απορίας άξιον πώς μπορεί ένα κόμμα να συμπεριφέρεται με τόσο μεγάλη ανευθυνότητα.
Πολύ περισσότερο που το ΑΚΕΛ οδήγησε την Κύπρο στον μηχανισμό στήριξης, επί της διακυβέρνησής του ελήφθησαν όλες οι αποφάσεις (και για το μνημόνιο) και επί των ημερών του ψηφίστηκαν άρον-άρον καμιά τριανταριά μνημονιακά νομοσχέδια.
Και αφού συνέβησαν όλα αυτά, ο διάδοχος του κ. Χριστόφια, Άντρος Κυπριανού, απεφάνθη πως «η πορεία μέσα στο μνημόνιο δεν μπορεί να θεωρείται ως εναλλακτική πορεία η οποία θα μας βγάλει από το αδιέξοδο».
Δηλαδή οι ίδιοι που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο και έλαβαν τις αποφάσεις για την υπαγωγή της νήσου στον μηχανισμό, λένε τώρα πως αυτό δεν μπορεί να βγάλει την Κύπρο από το αδιέξοδο.
Με λίγα λόγια, όσο βρίσκονταν στην εξουσία δεν είχαν άλλη λύση και τώρα που βρέθηκαν εκτός βρήκαν όλες τις λύσεις!
Και σα να μην έφθαναν όλα αυτά, άρχισαν και την κινδυνολογία.
Και τι δεν είπαν αυτές τις μέρες!
Ότι η ένταξη της Κύπρου στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη», θα προκαλέσει δυσαρέσκεια σε «κάποιες χώρες» (υπονοώντας τη Ρωσία, που όσο διαρκούσε η κρίση έκλεισε τις πόρτες της, για να τις ξανανοίξει μόλις η Λευκωσία τα βρήκε με τους δανειστές).
Και ότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο «να εκμεταλλευθεί η Τουρκία την οικονομική υποδούλωση του λαού μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να προωθήσει τη διχοτομική της πολιτική σε βάρος της Κύπρου».
Δηλαδή, κατά τη γνώμη του ΑΚΕΛ και του γενικού γραμματέα του, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να εκμεταλλευτεί η Τουρκία την κατάσταση την ώρα που η Κύπρος λαμβάνει δάνεια από την τρόικα και λιγότερες αν μείνει χωρίς… καθόλου χρήματα!
Τι να πει κανείς;
Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά (και στην Κύπρο)!
