Είπαν του ήλιου “γιορτάζει η μάνα”
κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.
Είπαν της θάλασσας “γιορτάζει η μάνα”
Είπαν της θάλασσας “γιορτάζει η μάνα”
κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη..
Αφιερωμένη
η σημερινή ημέρα, στη Μητέρα μας, ένα
πρόσωπο ιερό, ένα πρόσωπο σπουδαίο, το
πρώτο πρόσωπο που αντικρίζουμε όταν ερχόμαστε στον κόσμο.
Είναι
αδύνατον, μέσα σε λίγες λέξεις, να χωρέσει η απεραντοσύνη της αγάπης, το
μεγαλείο της αφοσίωσης και της θυσίας μιας μάνας για το παιδί της. Η μητέρα, είναι κάτι πολύ περισσότερο από το
πρόσωπο που φέρνει στον κόσμο μια καινούρια ζωή. Διαμορφώνει χαρακτήρες, πλάθει
ψυχές, ανατρέφει, φροντίζει, συμπαραστέκεται, κουράζεται, δακρύζει,
αναστενάζει, αγωνιά μα και χαίρεται...
Με
το άκουσμα της λέξης «μητέρα» στα μάτια όλων έρχεται η ιερότερη εικόνα, αυτή
που αποτελεί πρότυπο να εμπνεόμαστε και να επικαλούμαστε, της Μητέρας όλων, της
Παναγίας, που με περισσή φροντίδα αγκαλιάζει το μικρό Χριστό και στη ματιά της
καθρεφτίζεται η αγωνία της ανατροφής αλλά και η προφητική θλίψη για τον πόνο
που θα υπομείνει, όταν το παιδί της θα εκπληρώσει την αποστολή του.
Όλοι
στρεφόμαστε στη μητέρα μας, στη γλυκιά αγκαλιά της μάνας, όλες τις ώρες, στη
μεγάλη θλίψη αλλά και στη μεγάλη χαρά. Η μητέρα μας πάντα βάζει τις δικές της
ανάγκες σε δεύτερη μοίρα, είναι η ασπίδα μπροστά σε κάθε κίνδυνο και γίνεται
θυσία για την ευτυχία των παιδιών της. Το ζεστό και τρυφερό αίσθημα της
πληρότητας που νιώθει μια μητέρα στο άκουσμα της λέξης «Μάνα», δε συγκρίνεται με κανένα άλλο.
Η
σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα έχει πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις. Εργάζεται και
όταν θα γυρίσει στο σπίτι, θα αναλάβει εκτός από τη φροντίδα των παιδιών, τη
διαπαιδαγώγησή τους αλλά και την ψυχαγωγία τους. Είναι ταυτόχρονα η νοικοκυρά
που φροντίζει τα παιδιά της, αλλά και ο προστάτης τους, είναι η πρώτη και η
σπουδαιότερη δασκάλα των παιδιών της, ο παρηγορητής και συμπαραστάτης στα λάθη
τους. ¨Κρατά¨ την οικογένεια ενωμένη, είτε είναι πολυμελής, είτε είναι μονογονεϊκή.
Ο
θαυμασμός και ο σεβασμός μας, όμως, ανήκει στη
μάνα ηρωίδα, που με υπομονή παλικαρίσια και τρυφερότητα μεγαλώνει το
ανάπηρο παιδί της. Ανήκει και στη μητέρα που καλείται να μεγαλώσει μόνη της το
παιδί της, συχνά κάτω από πολύ δύσκολες οικονομικά συνθήκες, χωρίς να είναι
προετοιμασμένη γι’ αυτό. Η μάνα καλείται
να παίξει διπλό ρόλο, του πατέρα και της μητέρας, όταν πρέπει να ληφθούν
αποφάσεις, όταν χρειάζεται να αντιμετωπίσει πρακτικά θέματα, που για όλους τους
υπόλοιπους είναι αυτονόητα και συχνά νιώθει απογοητευμένη και αποθαρρυμένη,
τόσο για την ίδια όσο και για το παιδί της.
Η
μητέρα ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι σε μια οικογένεια ο
ακλόνητος βράχος, που θα μας
δίνει κουράγιο και δύναμη να συνεχίσουμε την πορεία μας. Η καθεμία με τα δικά
της «όπλα» και πάντα με γνώμονα το καλό
της οικογένειας, της κοινωνίας και της
πατρίδας θα δίνει το δικό της σκληρό αγώνα για το καλύτερο.
Η
γιορτή της μητέρας να γίνει αφορμή προκειμένου να αποδώσουμε τον πρέποντα θαυμασμό και σεβασμό σε
αυτά τα θαυμάσια, γλυκά και δυνατά πλάσματα. Να εκφράσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ
για όσα μας προσφέρουν και να δείξουμε αλληλεγγύη και συμπαράσταση σε όλες τις
μητέρες μα πάνω απ’ όλα σ’ αυτές που ο «δρόμος»
που ακολουθούν για την ανατροφή των παιδιών τους είναι ανηφορικός και δυστυχώς όχι στρωμένος με
ροδοπέταλα.
Εύχομαι
ολόψυχα σε όλες τις μητέρες και σε κάθε μία χωριστά, χρόνια πολλά, -με υγεία, πολύ δύναμη και κουράγιο- να γίνουν πραγματικότητα οι επιθυμίες και τα όνειρά τους και να είναι πάντα κοντά
μας για να παίρνουμε δύναμη από την αγάπη και την προστασία τους.
Η
ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ
ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ