Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μιλώντας προχθές πρώτα στη διημερίδα του Ινστιτούτου Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής και του Ινστιτούτου Levy και μετά στην Κοκκινιά, ο κ. Τσίπρας μας ενημέρωσε πρώτον πως βρισκόταν σε τζέτλαγκ και δεύτερον πως η επανάσταση είναι μια… διαρκής διαδικασία.
Γι’ αυτό και «δεκατέσσερα χρόνια μετά, η Βενεζουέλα βρίσκεται σε επαναστατική διαδικασία»!
Η διαρκής επαναστατική διαδικασία υπήρξε πάντα ο βολικός μανδύας για όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Όσο διαρκούν οι «επαναστατικές διαδικασίες» τα δημοκρατικά δικαιώματα αναστέλλονται, με πρόσχημα ακριβώς την «επανάσταση», που αποτελεί έκτακτη κατάσταση και επομένως δεν επιτρέπονται και πολλές ελευθερίες, διότι «ο εχθρός καραδοκεί».
Φυσικά, ο εχθρός καραδοκεί για πάντα.
Οπότε, οι δημοκρατικές διαδικασίες παραμένουν για πάντα σε αναστολή.
Αλλά ο κ. Τσίπρας μας ενημέρωσε – διαμαρτυρόμενος επειδή «κάποια ΜΜΕ» έγραψαν πως ο Τσάβες ήταν ένας δικτάτορας – πως δεν γνωρίζει πολλούς δικτάτορες που μέσα σε 14 χρόνια να έχουν κερδίσει… 13 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις!
Στο άκουσμα ότι υπάρχει χώρα στην οποία είναι δυνατόν να έγιναν 13 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις σε 14 χρόνια, στην αρχή σκεφθήκαμε πως μπορεί πράγματι να έφταιγε το τζέτλαγκ, για το οποίο ο κ. Τσίπρας παραπονέθηκε κατά την ομιλία του στη διημερίδα του ινστιτούτου με το βαρύγδουπο όνομα.
Αλλά δυστυχώς δεν ήταν το τζέτλαγκ. Ήταν κάτι χειρότερο: Η συνειδητή παραποίηση της πραγματικότητας.
13 φορές σε 14 χρόνια!
Φυσικά, ο Τσάβες δεν ζήτησε 13 φορές την ψήφο του λαού – και πάντως δεν κέρδισε και τις 13 φορές.
Πολλές από αυτές τις ψηφοφορίες έγιναν μόνο στην Εθνοσυνέλευση, ενώ όλες είχαν έναν και μοναδικό σκοπό: Την επ' άπειρον παραμονή του στην εξουσία.
Αλλωστε, θα ήταν εντελώς παράδοξο να ζητά ένας ηγέτης την ψήφο του λαού 13 φορές μέσα σε 14 χρόνια αν δεν συνέτρεχε κάποιος ειδικός λόγος.
Ως γνωστόν, εξελέγη πρόεδρος τον Δεκέμβριο του 1998 και επανεξελέγη το 2006 και το 2012 (διότι το 2000 με κόλπο παρέτεινε τη θητεία του) – πάντα με τη σημαία της ιδεολογίας του Σιμόν Μπολιβάρ.
Πράγματι, προχώρησε σε κρατικοποιήσεις (είχε, βέβαια, κάποιες άξιες λόγου υποδομές για να κρατικοποιήσει, αλλά πάντως… πετρέλαιο δεν μας έστειλε ποτέ) και μείωσε τα ποσοστά της φτώχειας, αυξάνοντας πάντως το χρέος και την εγκληματικότητα.
Αλλά από την αρχή έλαβε μέτρα κατά των πολιτικών του αντιπάλων, της ελευθερίας του Τύπου και της δίκαιης απονομής της Δικαιοσύνης, ενώ δεν έλειψαν τα κρούσματα της εκτεταμένης διαφθοράς εκ μέρους της νομενκλατούρας του – ο λαός, δηλαδή, έφαγε ψωμί, για να απολαμβάνουν οι αξιωματούχοι του το παντεσπάνι τους.
Όσο για τις «απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις», προφανώς η αλά Τσάβες προπαγάνδα εννοεί το δημοψήφισμα του 1999 για την Συντακτική Εθνοσυνέλευση, προκειμένου να αλλάξει το Σύνταγμα, τις εκλογές της ίδιας χρονιάς όπου το κόμμα του εξασφάλισε τις 120 από τις 131 έδρες, το νέο δημοψήφισμα (Δεκέμβριος 1999) προκειμένου να… αυξηθεί η προεδρική θητεία και να γίνει εξαετής και να επιτραπεί η δεύτερη προεδρική θητεία, τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις (βουλευτικές και προεδρικές για να παρατείνει την… επόμενη θητεία του) το 2000, ένα δημοψήφισμα, τον Αύγουστο του 2004, επί της απόφασης ανατροπής του, τις προεδρικές εκλογές του Δεκεμβρίου 2006, όταν επανεξελέγη, οπότε και αποφάσισε την παράταση της θητείας του ως το 2012, την ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση (Νοέμβριος 2007) όταν εγκρίθηκε η παραμονή του στην εξουσία και την… επόμενη δεκαετία, το δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 2007, όταν απορρίφθηκαν οι 69 «μεταρρυθμίσεις» που είχε προτείνει, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούσε να θέτει υποψηφιότητα ξανά και ξανά εφ’ όρου ζωής, θα καταργούσε την αυτονομία της κεντρικής τράπεζας, θα αποκτούσε τον απόλυτο έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων και θα περιόριζε την ελευθερία του Τύπου σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης (που γι’ αυτόν ήταν… μόνιμες).
«Προς το παρόν δεν νικήσαμε», ήταν το σχόλιο του Τσάβες.
Επίσης, στις αρχές του 2009 έγινε άλλη μια ψηφοφορία στην Εθνοσυνέλευση, προκειμένου να τροποποιηθεί άρθρο του Συντάγματος και να καταργηθούν οι περιορισμοί στην επανεκλογή του προέδρου και να διεκδικήσει ο Τσάβες μια τρίτη προεδρική θητεία.
Προκηρύχθηκε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 15 Φεβρουαρίου 2009 και ο λαός άναψε στον Τσάβες το πράσινο φως για μια τρίτη θητεία.
Το 2010, όμως, στις βουλευτικές εκλογές, το κόμμα του Τσάβες δεν εξασφάλισε αυτοδυναμία.
Ο Τσάβες επανεξελέγη τον Οκτώβριο του 2012, αλλά είχε ήδη ασθενήσει βαριά και στάθηκε αδύνατον ακόμη και να ορκιστεί.
Επομένως, ο «κομαντάντε» πράγματι οργάνωνε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις και δημοψηφίσματα και ψηφοφορίες στη Βουλή, αλλά με μοναδικό στόχο την παράταση της παραμονής του στην εξουσία.
Και οπωσδήποτε δεν κέρδιζε πάντα, όπως θέλησε να μας πείσει ο κ. Τσίπρας.
Λυπούμαι δε να πω ότι η μανία του να εφευρίσκει τρόπους για να παραμείνει για πάντα στην εξουσία, τον έκανε να πιστεύει πως ήταν αθάνατος.
Σημειώστε επίσης που την περίοδο 2000 – 2001 κυβερνούσε με διατάγματα και πως το 2002 απομακρύνθηκε από την εξουσία όταν προσπάθησε να «παίξει» με το πετρέλαιο – για να επιστρέψει ουρανοκατέβατος όταν, όπως φαίνεται, πήρε πίσω τις απειλές του – διότι η δίψα του για την εξουσία ήταν μεγαλύτερη από τη δίψα του για λαϊκισμό και λεονταρισμούς.
Εκείνη η «περιπέτεια» του στάθηκε αρκετά χρήσιμη, καθώς έκτοτε δήλωνε θύμα απόπειρας πραξικοπήματος, με αποτέλεσμα να επιβάλλει μέτρα άγριας καταστολής με κάθε ευκαιρία.
Τον Απρίλιο του 2002, σημειώθηκαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της απόλυσης προέδρου πετρελαϊκής εταιρίας και ο απολογισμός (με τους ελεύθερους σκοπευτές να χτυπούν στο ψαχνό) ήταν περί τους είκοσι νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, η απεργία των συνδικάτων κράτησε δύο μήνες.
Όταν δε, το καλοκαίρι του 2003, η αντιπολίτευση ξεκίνησε διαδικασία καθαίρεσης του προέδρου, έγινε το έλα να δεις με τις συλλήψεις.
Να μην ξεχάσω ότι τον Απρίλιο του 2006, ο Τσάβες απέκτησε δική του εκπομπή στην τηλεόραση, με τίτλο «Γεια σου, Πρόεδρε»!
Και κάθε Κυριακή, κανοναρχούσε τον κόσμο, κάνοντας πλύση εγκεφάλου από τις 11 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα!
Ήδη, από τον Ιούλιο του 2005, είχε πρωτοστατήσει (μαζί με την Αργεντινή, την Κούβα και την Ουρουγουάη) στην δημιουργία του λατινοαμερικάνικού CNN, του Telesur, με πρόεδρο τον πρώην παραγωγό του CNN και υπουργό ενημέρωσης του Τσάβες, Αντρές Ιζάρα.
Θα έβγαζε τα τανκς στους δρόμους!
Σημειώστε επίσης ότι τον Νοέμβριο του 2008, ενόψει του δημοψηφίσματος για την εξασφάλιση της τρίτης θητείας του, ο Τσάβες είχε πει το περίφημο «αν χάσω τις εκλογές θα βγάλω τα τανκς στους δρόμους», ενώ απείλησε να φυλακίσει τον ηγέτη της αντιπολίτευσης.
Θέλετε κι’ άλλα;
Τον Μάιο του 2007 πέταξε έξω από τα ερτζιανά το δημοφιλέστερο ιδιωτικό δίκτυο της χώρας, το Ράδιο Καράκας TV, που πλέον μπορούσε να εκπέμπει μόνο καλωδιακά ή δορυφορικά.
Παράλληλα, κατηγόρησε άλλο κανάλι (το Globovision) για εξώθηση σε δολοφονική απόπειρα εναντίον του Προέδρου, ενώ κατέθεσε αγωγή εναντίον του CNN για εξώθηση σε βία – επειδή ο Τσάβες διαφωνούσε με… τον τρόπο που το CNN κάλυψε τις αντιδράσεις για τη μη ανανέωση άδειας λειτουργίας του Ράδιο Καράκας.
Τον Ιανουάριο του 2010, στο Καράκας ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις, μετά την απόφαση του Τσάβες να βάλει λουκέτο στο συνδρομητικό κανάλι RCTV, γνωστό για την επικριτική στάση του απέναντι στην κυβέρνηση.
Για ποιον λόγο; Μα επειδή το κανάλι δεν μετέδωσε μια ομιλία του Τσάβες, ο οποίος είχε φροντίσει να ψηφιστεί νόμος που επέβαλε σε όλα τα κανάλια την αναμετάδοση όλων των ομιλιών του!
Τον Μάρτιο του 2010, ο ιδιοκτήτης του ιδιωτικού δικτύου Globovision, Γκιγιέρμο Σουλοάγα, συνελήφθη από κρατικούς πράκτορες της Βενεζουέλας με εντολή Τσάβες, με την κατηγορία της διασποράς ψευδών ειδήσεων και προσβολής του Προέδρου επειδή φέρεται να εξέφρασε τη λύπη του για την αποτυχία του στρατιωτικού πραξικοπήματος, το 2002.
Τον Απρίλιο του 2010, ο Τσάβες εξήγγειλε «επικοινωνιακό αντάρτικο», για να αντιμετωπιστούν, όπως είπε στην τηλεοπτική του εκπομπή, τα ψέματα των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης και να αποτραπεί επανάληψη του αίσχους του 2002, όταν είχε σημειωθεί απόπειρα πραξικοπήματος και τα παραπάνω μέσα δεν είχαν πει κουβέντα.
Ήδη από τον προηγούμενο Φεβρουάριο είχαν αρχίσει να εκπαιδεύονται οι πρώτες τρεις 25μελείς μονάδες, με στόχο να δημιουργηθούν άλλες 25 μόνο στο Καράκας.
Επρόκειτο για παιδιά από 13 ως 17 ετών, τα οποία φορώντας χακί στολές και πράσινα μαντίλια ορκίστηκαν με το χέρι σηκωμένο ψηλά ότι θα αγωνιστούν κατά της παραπληροφόρησης που ασκούν τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης.
«Ορκίζομαι ότι θα αντισταθώ στην αδικία των ισχυρών και θα υπερασπιστώ την αξιοπρέπεια του λαού μας», ήταν ο όρκος τους.
«Αν αυτό πράξετε, ας σας επιβραβεύσουν ο Θεός, η πατρίδα και ο κυρίαρχος λαός», ήταν η απάντηση της υπουργού Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Τάνια Ντίας, που μόλις είχε διοριστεί και η οποία τους διάβασε τις πρώτες οδηγίες για την πρώτη ημέρα της Επιχείρησης Επικοινωνιακός Κεραυνός:
«Συγκροτήστε ομάδες ταχείας μετακίνησης και ξεκινήστε αφισοκόλληση στους σταθμούς της πρώτης γραμμής του μετρό». Τους δασκάλεψε επίσης, «όταν για παράδειγμα λέει κάποιος ένα ψέμα στο λεωφορείο, πρέπει να υπάρχει πάντα ένας αντάρτης που θα αποκαθιστά την αλήθεια»!
Γιατί δεν βγάζεις τον σκασμό;
Τον Νοέμβριο του 2007, κατά την Ιβηροαμερικανική διάσκεψη στη Χιλή, ο Τσάβες επιτέθηκε στον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας Αθνάρ, αποκαλώντας τον φασίστα.
Τότε ήταν που ο Ισπανός βασιλιάς Χουάν Κάρλος του επετέθη με την περίφημη φράση «γιατί δεν βγάζεις τον σκασμό;», ενώ ο σοσιαλιστής Θαπατέρο του είπε κατάμουτρα πως ο πρώην πρόεδρος της κυβέρνησης Αθνάρ εξελέγη δημοκρατικά από τον ισπανικό λαό.
Τον Ιούνιο του 2009, ματαιώθηκε το ντιμπέιτ ανάμεσα στον Τσάβες και τον Περουβιανό συγγραφέα Μάριο Βάργκας Γιόσα, ο οποίος αρνήθηκε να παρευρεθεί στην εκπομπή του Προέδρου της Βενεζουέλας.
«Πίστεψα ότι ο Τσάβες με κάλεσε σοβαρά σε διάλογο, αλλά αυτός θέλει να εξακολουθήσει τους αυτιστικούς του μονολόγους», εξήγησε ο συγγραφέας.
Τον Ιούνιο του 2010, δόθηκε στο Καράκας η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν «Νοτίως των συνόρων», όπου ο Τσάβες παρουσίαζε τον εαυτό του ως «Κάστρο του 21ου αιώνα».
Τσάβες και Στόουν έφθασαν με την ίδια λιμουζίνα στον κινηματογράφο, με τον διάσημο σκηνοθέτη να δηλώνει εκστασιασμένος – ίσως και περισσότερο από τον κ. Τσίπρα:
«Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 10 χρόνια στη Βενεζουέλα είναι εκπληκτικό. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να παρουσιάσω αυτόν τον άνθρωπο στον αμερικανικό λαό».
Στην ταινία ο Τσάβες εμφανίζεται να λέει: «Πριν από 11 χρόνια πίστευα αφελώς ότι μπορούσε να υπάρξει καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο. Αλλά έκανα λάθος. Ο μόνος τρόπος για να σωθεί ο κόσμος είναι ο σοσιαλισμός, ένας δημοκρατικός σοσιαλισμός. Δεν υπάρχει δικτατορία εδώ. Ο Τύπος είναι εκατό φορές πιο ελεύθερος απ’ ό,τι είναι στις ΗΠΑ».
Πάντως στο ντοκιμαντέρ, και παρά τις αγιογραφικές διαθέσεις του Στόουν, ο Τσάβες εκνευρίζεται τόσο όταν ερωτάται για τα δικαιώματα των διαφωνούντων, με τον σκηνοθέτη να του ζητά να ηρεμήσει με μια χαρακτηριστική χειρονομία.
Έναν μήνα αργότερα, η ακτιβίστρια Μαρία Κοντσίτα Αλόνσο θα επετίθετο στον Στόουν και θα τον κατηγορούσε ότι αξιοποίησε την φήμη του για να προβάλει έναν δικτάτορα που διέλυσε το κοινοβούλιο, ενώ στο ντοκιμαντέρ του δεν ανέφερε το παραμικρό για τη φτώχεια και τους φυλακισμένους αντιφρονούντες.
Και το κορυφαίο:
Τον Ιούλιο του 2010, ο Τσάβες, αναφερόμενος στη φυλάκιση του υπουργού άμυνας και προσωπικού του φίλου για διαφθορά, είχε δηλώσει: «Δεν καταντάμε Ελλάδα!»
Πάντως, πεθαίνοντας ο Τσάβες άφησε πολλές εκκρεμότητες, καθώς η Βενεζουέλα αντιμετωπίζει αρκετές προσφυγές σε φορείς επιδιαιτησίας από ξένες εταιρίες περιλαμβανομένων της ενεργειακής ConocoPhillips, της μεξικανικής κατασκευάστριας τσιμέντου Cemex και της ελβετικής Holcim για την εθνικοποίηση πόρων που διέθεταν στη χώρα.
Τέλος, να μην ξεχάσουμε και τα μαρτύρια που πέρασε ο δημοσιογράφος Νέλσον Μποκαράνδα, που πρώτος αποκάλυψε στα μέσα του 2011 ότι ο Τσάβες έπασχε από καρκίνο.
Για καιρό τον αποκαλούσε ψεύτη και παλιάτσο και ομοφυλόφιλο και κοκαϊνομανή και κάθαρμα, προσπαθώντας να απαξιώσουν τις αποκαλύψεις του, καθώς ένα πέπλο μυστικότητας είχε πέσει πάνω από την προεδρική ασθένεια.
Άλλωστε, ο Τσάβες προτιμούσε να δίνει συνεντεύξεις σε πιο λάιτ «δημοσιογράφους», όπως η… Ναόμι Κάμπελ, στην οποία παραχώρησε συνέντευξη τον Ιανουάριο του 2008, για την βρετανική έκδοση του περιοδικού «GQ».
Δεν γνωρίζω αν τέτοιου είδους διακυβέρνηση ονειρεύεται ο κ. Τσίπρας κι’ αν όλα τα παραπάνω αντισταθμίζονται με την κρατικοποίηση από τον Τσάβες, τον Μάιο του 2008, της μεγαλύτερης χαλυβουργίας με παράλληλη ανακοίνωση αύξησης κατά 30% στον κατώτατο μισθό.
Διότι, ως γνωστόν, και ο Χίτλερ έφτιαξε την autobahn, αλλά δεν έπαψε να είναι ο Χίτλερ…
Υ.Γ1. Χθες, ο διάδοχός του, Μαδούρο υποσχέθηκε πως θα δώσει τέλος στην εγκληματικότητα στη Βενεζουέλα - το Καράκας είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις στον κόσμο - μιλώντας για «ανασφάλεια, εγκληματικότητα, βία, κατανάλωση ναρκωτικών και καπιταλιστική κουλτούρα του θανάτου»! Επομένως, μάλλον δεν τα είχε καταφέρει και τόσο καλά ο Τσάβες - άλλωστε, όπως είπαμε, αυτός ενδιαφερόταν μόνο για την παραμονή του στην εξουσία.
Υ.Γ2. Το κακό είναι πως τα ονόματα Τσάβες και Τσίπρας αρχίζουν από… τσ!
