Τη Δευτέρα 11/3/2013 οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την κ. Νικολινάκου Τόνια, κλινική ψυχολόγο, MD σε ομιλία που με διαφορετικό τρόπο, ρεαλιστικά και επιστημονικά πάντα, ανέπτυξε αλήθειες για τα άτομα και τις οικογένειες που ικανοποίησαν το πολυπληθές ακροατήριο.
- Συνεξάρτηση ή αγάπη?
- Πώς σχετιζόμαστε με τον άλλον?
- Αγάπη και χρήση του άλλου.
- Προσδοκίες?
- Τι μου λείπει και τι συμπληρώνω με τον άλλον?
- Δύο μισά κάνουν ένα ολόκληρο?
ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:
-Συμβουλευτική Υποστήριξη Ναρκομανών Σ.Υ.ΝΑ.
-Ι.Μ. Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω.
Τη Δευτέρα 11/3/2013 οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κατερίνης είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την κ. Νικολινάκου Τόνια, κλινική ψυχολόγο, MD σε ομιλία που με διαφορετικό τρόπο, ρεαλιστικά και επιστημονικά πάντα, ανέπτυξε αλήθειες για τα άτομα και τις οικογένειες που ικανοποίησαν το πολυπληθές ακροατήριο. Το θέμα της ομιλίας ήταν«Συνεξάρτηση ή αγάπη; Πώς σχετιζόμαστε με τον άλλο; Αγάπη και χρήση του άλλου. Προσδοκίες. Τι μου λείπει και τι συμπληρώνω με τον άλλο; Δύο μισά κάνουν ένα ολόκληρο;» Πριν από την ομιλία οι ακροατές απόλαυσαν γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια, παραδοσιακά και έντεχνα από τη χορωδία και την ορχήστρα των εκπαιδευτικών Α/βαθμιας Εκπαίδευσης υπό τη διεύθυνση του κ. Καραμούζα Δημήτρη.
Αναφερόμενη η ομιλήτρια στην εξάρτηση και συνεξάρτηση από άτομα και ουσίες (αλκοόλ, ναρκωτικά κλπ.) ,που προσφέρουν παροδική κι όχι ουσιαστική λύση του προβλήματος, εντόπισε τη μη ολοκλήρωση και αρτιότητα του ανθρώπου που ζητά να εξαρτάται από κάπου αντί να αναγεννάται εσωτερικά. Η εξάρτηση ,που σημαίνει προσκόλληση ,απαιτεί για να διορθωθεί νηφάλιες διαγνώσεις χωρίς συναισθηματικό καταιγισμό που δημιουργείται από εμπειρίες και βιώματα που παρέλαβε κάποιος από το παρελθόν. Άλλωστε τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια, στην οποία καλό είναι να υπάρχει εξέλιξη.
Θα υπάρχουν παράπονα, ελλείμματα, πίκρες και τραύματα που μπορούν να επουλωθούν με τη συγχώρηση- κάνοντας χώρο για την κατάσταση του άλλου, με κατανόηση και συμπόνοια. Αν σπάσουμε την λέξη εξάρτηση και δούμε την ορολογία της, έχει το Εξ και τη λέξη Άρτιος. Δηλαδή, εξαρτάμαι εξ αυτού (π.χ. άντρα, γονιού, δουλειάς, ουσίας κλπ) και γίνομαι άρτιος. Για να γίνω Άρτιος χρειάζομαι να πάρω κάτι ‘έξω’ από μένα και έτσι δημιουργείται μια Προσκόλληση σε κάτι ή κάποιον, ενώ ο τρόπος της Αρτιότητας είναι εσωτερικός, γεννιέται μέσα μας. Γεννιόμαστε εξαρτημένοι ως μώρα λόγο των αναγκών μας για επιβίωση, όμως για να μην καθηλωθεί κάποιος στο επίπεδο της εξάρτησης χρειάζεται να βιώσει μια ‘επιτυχημένη’ απεξάρτηση δηλαδή, έναν επιτυχημένο αποχωρισμό από τη μητρική πηγή. Επίσης ανέφερε, πως όσο μεγαλύτερη επεξεργασία κάνουμε με τον εσωτερικό μας κόσμο τόσο μεγαλύτερο ΄ χώρο΄ δημιουργούμε. Αυτό συμβαίνει γιατί μέσα μας κουβαλάμε διάφορες πεποιθήσεις, πιστεύω, αξίες και γνώμες άλλων, τα οποία παραλάβαμε από το περιβάλλον μας από την παιδική μας ηλικία. Χρειάζεται, και ιδιαίτερα στην εποχή μας, να αναρωτηθούμε πολύ σοβαρά ΄τι΄ από αυτό το υλικό είναι καθαρά ΄δικό μας΄! Έτσι θα μπορέσουμε να ζήσουμε πιο Αυθεντικά. Μίλησε για την Αγάπη! Μας έβαλε να αναρωτηθούμε, πότε η αγάπη είναι προβολή και ανάγκες δικές μας και πότε είναι κάτι Αληθινό. Περιέγραψε την Αγάπη ως κάτι που χρειάζεται εκπαίδευση, εργαλεία, γνώση, κουράγιο και τότε ίσως ένας άνθρωπος μπορεί να την εκφράσει. Δεν μπορεί κάποιος να αγαπήσει κάποιον άλλον αν δεν έχει βαθειά γνώση του εαυτού του. Η Αγάπη είναι εφυΐα, και χρειάζεται να την ανακαλύψουμε και να την καλλιεργήσουμε. Η οικογένεια είναι σημαντική. Οι γονείς χρειάζεται να έχουν υπομονή και να δείχνουν αγάπη στο παιδί και ιδιαίτερα στην εφηβεία που είναι τόσο σημαντική περίοδος. Χρειάζεται να υπάρχουμε στην ζωή και να δημιουργούμε σχέσεις με ένα συντροφικό τρόπο και όχι εναντιωτικό. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να δημιουργούν ΄ σχέσεις΄ (πχ σχέση με τη φύση, σχέση με την εργασία, σχέση με τον ίδιο τους τον εαυτό, κλπ) μέσα στην οικογένεια γιατί πουθενά αλλού δεν θα το μάθουν αυτό, πχ στο σχολειό δεν το μαθαίνουν κλπ.
