Όσες φορές ο
μεγαλοϊδεατισμός, ο αστικός εθνικισμός, πρόβαλλε, ως περιεχόμενο μορφής αστικής
πολιτικής διαχείρισης,
τότε οι λαοί
μετρούσαν απώλειες και οι ζημιές δύσκολα επουλώνονταν.
Ο μεγαλοϊδεατισμός της
αστικής κυβέρνησης του Βενιζέλου για την << μεγάλη Ελλάδα των 5 ηπείρων
και 2 θαλασσών>> , τέλειωσε με την Μικρασιατική καταστροφή, αφού πρώτα οι
Άγγλοι ιμπεριαλιστές, υλοποίησαν τις επιδιώξεις τους, τον έλεγχο των στενών των
Δαρδανελίων, τον έλεγχο ουσιαστικά του εμπορίου
των χωρών της Μαύρης θάλασσας , με την ματιά τους πάντα στραμμένη στα
πετρέλαια της Μοσούλης στο Ιράκ. Για αυτό το σκοπό αξιοποίησαν τον αστικό εθνικισμό της κυβέρνησης Βενιζέλου.
Η Μικρασιατική
καταστροφή με τις ολέθριες συνέπειες για τον λαό μας, αποτέλεσε το απαύγασμα
των επιδιώξεων της αστικής τάξης της χώρας μας, με την συμμετοχή της στους
ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των δυνάμεων της <<Αντάντ>> ( Αγγλία,
Γαλλία, Ιταλία ), που ήταν οι
κερδισμένες δυνάμεις του πρώτου παγκοσμίου πολέμου.
Αυτές οι δυνάμεις
υπερθεμάτισαν τον μεγαλοϊδεατισμό της Ελλάδας, πατώντας στην
συνθήκη των <<Σεβρών>>, για να παίξει ο Ελληνικός στρατός
στα σχέδια των ιμπεριαλιστών της <<Αντάντ>> και των προσδοκιών της αστικής τάξης της Ελλάδας, για την
διεύρυνση της εσωτερικής αγοράς, με την προσάρτηση εδαφών από τον διαμελισμό
της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτά τα σχέδια οδήγησαν
στην Μικρασιατική καταστροφή, πνίγοντας στο αίμα το Ελληνικό στοιχείο της
Μικράς Ασίας, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και με 1.500.000 πρόσφυγες.
Ο εθνικισμός ιστορικά
δεν έχει σχέση με τον πατριωτισμό και κυρίως με τον αγνό, ανόθευτο, λαϊκό πατριωτισμό.
Ο πατριωτισμός δεν
περιέχει μέσα του, το σπέρμα του αλυτρωτισμού, της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού,
της αντιεπιστημονικής προσέγγισης, περί φυλετικής και εθνικής ανωτερότητας.
Ίσα, ίσα το αντίθετο προβάλει και
προωθεί.
Ο πατριωτισμός περιέχει
τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοκατανόηση, την
αλληλεγγύη μεταξύ των λαών.
Δίπλα στις παραδόσεις
που προβάλει ο κάθε λαός, μαζί με την ξεχωριστή του περηφάνια, υπάρχει ο
αμοιβαίος σεβασμός στην πολιτισμική κυρίως διαφορετικότητα και όχι μόνο.
Ο πατριωτισμός αγαπά
την λαϊκή ελευθερία, για αυτό αντιτίθεται στον ιμπεριαλισμό και το κεφάλαιο,
που θέλουν κάτω από το ζυγό της εκμετάλλευσης και καταπίεσης τους λαούς.
Εκ των πραγμάτων ο
πατριώτης στέκεται αλληλέγγυος σε κάθε
λαό που αντιμάχεται και παλεύει τις δυνάμεις της καταπίεσης, τον ιμπεριαλισμό και παράλληλα παλεύει
εναντίον τους, στο εσωτερικό της χώρας του.
Στον αντίποδα στέκεται
ο εθνικισμός, που στις μέρες μας φτιάχνει ένα ψεύτικο και αποπροσανατολιστικό
δίπολο, με τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.
Πρόκειται για αστικά
ιδεολογήματα που αξιοποιούνται, για να συγκαλύψουν το αντιδραστικό,
αντιλαϊκό περιεχόμενο των πολιτικών του
κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
Με το εθνικιστικό μίσος που πολλές φορές πατάει
σε υπαρκτά - αντικειμενικά προβλήματα,
προωθείται πιο αποτελεσματικά το <<διαιρεί και βασίλευε>>, που
αποτελεί διαχρονική τακτική των ιμπεριαλιστών, για να ελέγχουν τους λαούς, μέσα από την δημιουργία τεχνητών
εντάσεων και διχονοιών.
Την όξυνση του
εθνικισμού την έχουν πληρώσει πολλές φορές οι λαοί των Βαλκανίων και όχι
μόνο. Για αυτό έχει αξία να εξαχθούν
σωστά συμπεράσματα, από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, μέσα από την
ιστορική πείρα.
Σήμερα πολλοί
περιμένουν τον λαό στην << γωνία >>, για να τον ποτίσουν με το
εθνικιστικό μίσος, αφήνοντας ανέγγιχτους, εκείνες τις δυνάμεις ( ΝΑΤΟ, Ε.Ε),
που στο εσωτερικό και το εξωτερικό, στέκονται απέναντι από τον λαό μας και κατά επέκταση από όλους τους
λαούς, με στηρίγματα τις αστικές τάξεις των χωρών, που η ταύτιση τους με
ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, αποτελεί στρατηγική επιλογή, για τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα
οικονομικά – ταξικά τους συμφέροντα.
Αυτό πρέπει να
καταγγελθεί από τον λαό στους δρόμους και παντού. Η όποια λαϊκή διαμαρτυρία δεν
πρέπει να έχει εύκαιρο και εκτονωτικό χαρακτήρα.
Να μην χειραγωγηθεί από
αντιδραστικές – φασιστικές δυνάμεις που εμφανίζονται με το προσωπείο, είτε του << ακομμάτιστου >>, είτε
του << ανεξάρτητου>> υπερπατριώτη , είτε κρύβονται πίσω από φορείς,
πολιτιστικούς συλλόγους κ. α, για να αποτρέψουν οι διαμαρτυρίες να πάρουν
αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά και να
μην αντιταχτούν απέναντι στο κεφάλαιο και την εγχώρια αστική τάξη.
Εγχώρια αστική τάξη, που από την μια
πλειοδοτεί στις <<διαμαρτυρίες>> που δεν έχουν στόχο το ΝΑΤΟ, την
Ε.Ε, για την λαϊκή εκτόνωση και από την άλλη
ετοιμάζεται να κάνει χρυσές δουλειές στο κράτος των Σκοπίων και όχι μόνο, παίρνοντας
μέρος στην μοιρασιά για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς
τους, τον έλεγχο εμπορευμάτων, με την μετατροπή
της χώρας μας και τμημάτων της Βαλκανικής
σε διαμετακομιστικό κέντρο.
Αυτός ο στρατηγικός
σχεδιασμός που οξύνει τους ανταγωνισμούς μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως
των ΗΠΑ, της Ε.Ε, του ΝΑΤΟ, με Ρωσία και Κίνα κυρίως, βάζει τους λαούς σε
επικίνδυνες περιπέτειες, με απρόβλεπτες συνέπειες, μέσα από ένα γενικευμένο
ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Για αυτό πρέπει να
παλέψουν οι λαοί, να αποτρέψουν, μαζί με τον Ελληνικό λαό, την πιθανότητα ενός ιμπεριαλιστικού
πολέμου, όποια μορφή και να έχει ( περιφερειακού, γενικευμένου ) , να καταγγείλουν,
να αντιπαλέψουν, αυτούς που ναρκοθετούν την ειρηνική συνύπαρξη των λαών, αφήνοντας
τον εθνικισμό να διαχέεται από όλες τις πλευρές.
Σήμερα, τώρα, αυτή η
πάλη πρέπει να ενταθεί, να οξυνθεί.
Αυτό επιτάσσει ο σύγχρονος λαϊκός
πατριωτισμός, αγώνας ενάντια στην Ε.Ε, το ΝΑΤΟ, τις αστικές τάξεις, που για τα
δικά τους οικονομικά – ταξικά συμφέροντα, πνίγουν τους λαούς στο αίμα αν
χρειαστεί, αφού πρώτα τους <<ντοπάρουν>> με μεγαλοϊδεατισμούς, περί ξεχωριστού
<< έθνους >> και << φυλής >>.
Ο εθνικισμός δεν είναι πατριωτισμός, είναι
επικίνδυνος, αντιδραστικός, αντιλαϊκός, αποτελεί εργαλείο χειραγώγησης στα
χέρια των δυνάμεων του κεφαλαίου, για να επιτευχθούν οι ιδιοτελείς –
οικονομικοί τους στόχοι, στα πλαίσια της
στρατηγικής διαιώνισης, του βάρβαρου απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος.
