Με
αφετηρία τη διάταξη του άρθρου 4 του Καταστατικού χάρτη της χώρας μας, του
Συντάγματος, που κατοχυρώνει την αρχή της ισότητας των
Ελλήνων, ειδικότερη
έκφανση της οποίας αποτελεί η αρχή της ισότητας της ψήφου, ανακύπτει εύλογα το
ερώτημα πώς πραγματώνεται στην πράξη η εν λόγω αρχή.
Είναι αλήθεια, ότι η αρχή της ισότητας
της ψήφου, δεν κατοχυρώνεται ρητά στο Σύνταγμά μας, ωστόσο, κατά την πάγια νομολογία
των Δικαστηρίων και κατά τη θεωρία, η κατοχύρωσή της απορρέει από τη γενική
αρχή της ισότητας και την αρχή της καθολικότητας της ψήφου. Η τελευταία δε,
αποτελεί θεμέλιο της ισότητας της ψήφου και το περιεχόμενό της συνίσταται στην
αναγνώριση υπέρ όλων των πολιτών του δικαιώματος της ψήφου, με μόνες σωρευτικά
δύο προϋποθέσεις, την κατοχή της ελληνικής ιθαγένειας και την πολιτική
ενηλικότητα. Και υπ΄αυτή την έννοια αποκτά ουσιαστικό νόημα η διακήρυξη ότι
θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 51 του
Συντάγματος, με έναν απλό νόμο που ψηφίζεται από τα 2/3 των βουλευτών, μπορεί
να ορίζονται τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους
εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια, με αναφορά του άρθρου στην
επιστολική ή άλλο πρόσφορο μέσο, ψήφο.
Παρόλα όμως τα συνταγματικά ερείσματα,
το δικαίωμα του εκλέγειν των Ελλήνων του εξωτερικού, είναι εν τοις πράγμασι
ανύπαρκτο και αυτό δεν συνάδει ούτε με τη Συνταγματική τάξη, ούτε με τη
σύγχρονη πραγματικότητα, που καθιστά πλέον επιτακτική την εφαρμογή του. Οι
συνθήκες πλέον έχουν ωριμάσει και δεδομένης της τεχνολογικής ανάπτυξης και των
άπειρων δυνατοτήτων της, ιδίως όμως της θλιβερής πραγματικότητας, ότι χιλιάδες
Ελληνόπουλα, περί τις 500.000,
μετανάστευσαν μαζικά τα τελευταία χρόνια, είναι αδιανόητο να τους στερείται από
την Πολιτεία το αναφαίρετο δικαίωμά τους να συμμετέχουν στη διαμόρφωση του
πολιτικού γίγνεσθαι της πατρίδας τους, μιας πατρίδας που ακούσια άφησαν και
στην οποία προσδοκούν να επιστρέψουν και να ζήσουν.
Θα περίμενε κανείς από τις «προοδευτικές
δυνάμεις» που έχουν σήμερα τη διακυβέρνηση της χώρας και επαίρονται για την
προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εν μέσω όλων των άλλων «προοδευτικών»
μεταρρυθμίσεων, να λάβουν πρωτοβουλίες για τη θεσμοθέτηση του νομικού πλαισίου
που θα δίνει τη δυνατότητα στους συμπατριώτες μας, στους ομογενείς και στα Ελληνόπουλα
που πρόσφατα έφυγαν, να ασκήσουν αυτό το ελάχιστο πλην όμως επιβεβλημένο
δικαίωμά τους.
Ας ελπίσουμε τέλος, ότι θα υπάρξουν στην
κοινοβουλευτική πλειοψηφία ευήκοα ώτα, που θα συναινέσουν στην προ διετίας
πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας για την καθιέρωση της ψήφου των Ελλήνων του
εξωτερικού, αρχής γενομένης από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ώστε οι συνταγματικές
επιταγές να πάψουν να αποτελούν γράμμα κενό και οι εξαγγελίες των κυβερνώντων
περί ισότητας των Ελλήνων, να μην αποτελούν μόνο επικοινωνιακές κορώνες.
Άννα Μάνη-Παπαδημητρίου
τ. βουλευτής
Πιερίας
