Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018

Άρθρο Του Αντώνη Νταγλιούδη για το γραφείο πρωθυπουργού Θεσσαλονίκης

Γραφείο πρωθυπουργού Θεσσαλονίκης:
Θεσμικό ατόπημα,αντιδημοκρατική επιλογή
                                                                           Του Αντώνη Νταγλιούδη

      Δημοκρατία κατά τη γνώμη μου σημαίνει κυρίως αποκέντρωση. Το βασικό σχέδιο λειτουργίας της είναι:
-Η κεντρική διοίκηση σχεδιάζει, νομοθετεί, ελέγχει, συντονίζει και αποφασίζει για ζητήματα υπερτοπικού και εθνικού επιπέδου.
-Οι τοπικές διοικήσεις σχεδιάζουν και υλοποιούν για τον χώρο τους και προτείνουν για υπερτοπικά και εθνικά ζητήματα.
Όσο πιο ισχυρό είναι το κέντρο τόσο πιο αδύνατη είναι η δημοκρατία, τόσο λιγότερο αποφασίζουν οι πολίτες και οι τοπικές κοινωνίες. Και αυτά θεωρώ ότι είναι κάποια στοιχεία από τις αρχές της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.
      Με έκπληξη λοιπόν είδα την ίδρυση γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Και μάλιστα προ ημερών δημοσίευσε και απολογισμό έργου, το οποίο πράγματι είναι θετικό. Όμως η λειτουργία του εντάσσεται σαφώς σε ένα μοντέλο υπερσυγκέντρωσης. Αν ήθελε να ενημερώνεται ο πρωθυπουργός για τα ζητήματα  της Βόρειας Ελλάδας ας το έκανε μέσω των συμβούλων του. Αν πάλι ήθελε να τα βλέπει από κοντά ας επισκεπτόταν τακτικά την αποκεντρωμένη διοίκηση που εκπροσωπεί άμεσα την κυβέρνηση με τα υπουργεία. Εξάλλου υπάρχει και το Υπουργείο Βόρειας Ελλάδας(Άλλο θεσμικό παράδοξο και αυτό) και η αιρετή Περιφέρεια που είναι και η θεσμικά αρμόδια με βάση τις δημοκρατικές αρχές που είπαμε. Γιατί σ’ όλα αυτά να προστεθεί μια ακόμα υπηρεσία που διοικείται  απολύτως κεντρικά; Και γιατί μόνο Θεσσαλονίκη; Θα μπορούσε να ιδρυθεί αντίστοιχο γραφείο και στα Ιωάννινα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο κλπ(ελπίζω να μη βάζω ιδέες τώρα).
         Ως πιθανές αιτίες αυτής την απαράδεκτης απόφασης θεωρώ δύο:
α)Την λογική του ότι «ωραία τα περί δημοκρατίας αλλά προς το παρόν δεν λειτουργεί τίποτα, άρα ας ιδρύσουμε γραφείο στην Θεσσαλονίκη ,που είναι και Βαλκανικό κέντρο»
α)Την «ανάγκη» προβολής του πρωθυπουργού ,αφού στις εκλογές η δημοτικότητα και η γοητεία του αρχηγού παίζουν σχεδόν κυρίαρχο ρόλο.
    Και τα δύο όμως αφορούν αντιδημοκρατικές λογικές. Γιατί η αποκέντρωση και δημοκρατικοί θεσμοί κτίζονται και εμπεδώνονται στην πράξη άμεσα χωρίς αναβολές του «θα δούμε μετά». Και γιατί η επικέντρωση στον αρχηγό σε βάρος των αρχών και της συλλογικότητας αφορά άλλα πολιτεύματα(ΗΠΑ,Τράμπ κλπ) που έφεραν τον κόσμο μας στα αδιέξοδα που ζούμε.
                                                                                                    16-1-18