Τα επιτελεία της
αστικής κυβερνητικής προπαγάνδας ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ), το τελευταίο διάστημα
κάνουν λόγο για το τέλος των
<<μνημονίων>>, για μια <<
κανονικότητα >> που θα επέλθει στην οικονομική ζωή, που οι επιτροπείες
και εποπτείες θα αποτελούν παρελθόν και η επικείμενη << ανάπτυξη >>
θα είναι επωφελείς για όλους, δηλαδή και για λαό και για κεφάλαιο.
Δεν έχει τόσο αξία να
υπογραμμίσουμε την ψευδολογία στο νέο αυτό <<αφήγημα>>, όσο να
αναδειχθεί από την ταξική σκοπιά, ότι οι πολιτικές των << μνημονίων
>>, τα μέτρα των τελευταίων 7 ετών
ήταν αναγκαία για την διαχείριση του συστήματος, αφού η οικονομική κρίση αποτελεί
δικό του εγγενές χαρακτηριστικό , ώστε να υπηρετηθούν γενικότερα οι ανάγκες του
κεφαλαίου σε αυτή την κατάσταση.
Αυτόν τον στόχο
υπηρέτησαν και υπηρετούν τα << μνημόνια >> και αποτελούν την διέξοδο
από την κρίση για το κεφάλαιο, για την αναζωογόνηση του, ώστε τα λιμνάζοντα
συσσωρευμένα κεφάλαια, να επενδυθούν και να αναπαραχθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους, κάτι που κλόνισε
η κρίση και ο οξυμένος ενδοκαπιταλιστικός
ανταγωνισμός.
Η πολιτική των <<
μνημονίων >> που την αποκόβουν από τον ταξικό της χαρακτήρα, πάει χέρι –
χέρι με μια πολύμορφη προπαγάνδα –
χειραγώγηση του λαού, για να συγκαλυφθεί ότι η κρίση, είναι κρίση του συστήματος και ήρθε μετά από μια μεγάλη
περίοδος υψηλής κερδοφορίας του μεγάλου
κεφαλαίου στην χώρα μας, εγχώριου και μη.
Και ότι τα μέτρα αυτά,
που τσακίζουν την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους
πόλης – χωριού, καταστηματάρχες, μικρούς εμπόρους, μικρομεσαίους κτηνοτρόφους, γεωργούς,
είναι στοχευόμενα και αναγκαία για να διασωθεί
το σύστημα, είναι μέτρα που θα μείνουν και θα ενισχυθούν το επόμενο διάστημα, είτε
με << μνημόνια >>, είτε χωρίς << μνημόνια >>.
Εδώ έχουμε και λέμε.
Είναι επίπλαστο ότι τελειώνουμε με τα << μνημόνια >> και με αυτή
την πολιτική, όταν όλα τα μνημονιακά μέτρα είναι σε ισχύ, πολλά θα μπαίνουν
σιγά σιγά σε εφαρμογή και θα
διατηρηθούν, για να θωρακιστεί το
νομικό οπλοστάσιο του κεφαλαίου στις
σημερινές συνθήκες, μέτρα που αποτελούν και
τις αιτίες για την φτωχοποίηση και
εξαθλίωση του λαού.
Πάνω στα ερείπια των λαϊκών
και κοινωνικών δικαιωμάτων θα γίνει η
όποια επικείμενη << ανάπτυξη >>, θα είναι μονομερής, ταξική
και θα αναπτυχθούν τα κέρδη ομάδας μονοπωλίων – καπιταλιστών, αναστενάζοντας ο
λαός κάτω από τον βρόγχο της ανταγωνιστικότητας και της στρατηγικής της
καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Από αυτή την σκοπιά
καμιά πρότερη σχετικά καλύτερη κατάσταση για το λαό, δεν πρόκειται να έρθει με
το ψευδεπίγραφο τέλος των << μνημονίων >>. Η διατήρηση αυτών των
μέτρων αποτελούν προϋπόθεση για να ανακάμψουν τα κέρδη του κεφαλαίου , όπου σε
συνθήκες οικονομικής κρίσης του συστήματος για την διαχείριση του, η ελεγχόμενη
καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ( εργατικό δυναμικό) και ενός τμήματος του κεφαλαίου αποτελούν
στρατηγική επιλογή.
Αυτό επιτεύχθηκε με τα
<< μνημόνια >> και άνοιξε ο δρόμος για να συνεχιστεί αυτή η
πολιτική συνολικά στην Ε.Ε., όπου πλέον όλες οι οικονομίες των χωρών – μελών
μπαίνουν σε εποπτεία και επιτροπεία με τους εξάμηνους ελέγχους της Κομισιόν και με τον δημοσιονομικό κόφτη να
κάθεται πάνω στα κεφάλια των λαών της Ευρώπης και θα τσακίζουν κοινωνικές
παροχές, για να εξασφαλίζεται άμεσο ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο και της
ανάγκες του.
Αυτή είναι η << κανονικότητα >> που
επαίρεται ο κύριος Τσίπρας και η κυβέρνηση του, μια με το << καρότο
>> και μια με το << μαστίγιο >> η μεταμνημονιακή εποχή θα
είναι ο παράδεισος του κεφαλαίου, για να δουν τα κέρδη τους να απογειώνονται, μέσα
από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, που κάθεται σαν την δαμόκλειο
σπάθη πάνω από τα κεφάλια του
εργαζόμενου λαού, που βλέπουν δικαιώματα και κατακτήσεις να αποψιλώνονται για
αυτή την στρατηγική.
Ζούμε την σήψη και
παρακμή του καπιταλισμού, αυτό θέλουν να
διαχειριστούν με την πολιτική τους όλα τα αστικά, μικροαστικά, οπορτουνιστικά
κόμματα, μέχρι την << χρυσή αυγή >>. Καμιά πολιτική διαχείρισης του
συστήματος, δεν μπορεί να αποτελέσει το ξέφωτο για τον λαό και να ζήσει μέσα σε αυτό ικανοποιώντας
της ανάγκες του.
Από αυτή την σκοπιά
όλες οι πολιτικές των τελευταίων 7 ετών και αυτές που θα ακολουθήσουν, χωρίς
τον μανδύα του << μνημονίου >>, αν δεν της ανατρέψει ο λαός με την
πάλη και τον αγώνα του, θα είναι
στοχευόμενες, θα έχουν ταξικό πρόσημο και θα είναι εις βάρος των λαϊκών
αναγκών, για να αναπαραχθεί το σύστημα σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού.
Το κεφάλαιο δεν θα
αφήσει χαραμάδα που δεν θα επεκταθεί για να εκμεταλλευτεί και να αναπαραχθεί,
ακόμα και εκεί που παλιότερα δεν είχε αυτή την ανάγκη και άφησε να αναπτυχθεί η
μικρή και μεσαία επιχείρηση, ώστε να δημιουργήσει και της ανάλογες
<<κοινωνικές>> συμμαχίες,
για να είναι πιο στέρεο <<κοινωνικά>> το έδαφος που θα δρα.
Σήμερα επιτίθεται και
στους μικρομεσαίους, μέσα από την πολιτική των αστικών - μικροαστικών κομμάτων,
για να καρπωθεί αυτό, το κέρδος από την αγορά των μικρομεσαίων ( ένδυση,
τρόφιμα, εστίαση, είδη δώρων, παροχές υπηρεσιών, κ. α).
Σε αυτό ακριβώς
στοχεύει και η φοροκαταγίδα στους μικρομεσαίους της πόλης και του χωριού, για
τον αφανισμό και το ξεκλήρισμα τους και να δοθεί νέος ζωτικός χώρος στο
κεφάλαιο για να επεκταθεί. Σε αυτή την στρατηγική νομοθέτησαν, νομοθετούν και
<< επενδύουν >> συνειδητά όλα τα κόμματα του συστήματος, με τις
πιρουέτες τους ( ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ – ΚΟΜΜΑ ΛΕΒΕΝΤΗ ) και το
εφεδρικό συμπλήρωμα η << χρυσή αυγή >>.
Έχουν κηρύξει τον
πόλεμο στον λαό και είναι ταξικός και με πόλεμο πρέπει να απαντήσει ο λαός στην
ταξική επέλαση του κεφαλαίου, που ρημάζει τα πάντα στο διάβα του, χωρίς να
λογαριάζει λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα.
Δεν πρέπει να περιμένει κανένα
<<σωτήρα>> ο λαός που θα επικαλείται ότι εντός πλαισίου του
συστήματος υπάρχουν λύσεις και για το λαό και για το κεφάλαιο. Είναι ψέμα και
είναι συνειδητό ψέμα, για να μην αναλάβει αγωνιστική δράση ο λαός, οξύνοντας
την ταξική πάλη, την μόνη που μπορεί να
δώσει διέξοδο.
Η λαϊκή διέξοδος
βρίσκεται έξω από αυτό το σύστημα, στην προοπτική της πάλης για την μεγάλη
κοινωνική – πολιτική ανατροπή, να γίνει ο λαός κυρίαρχος του πλούτου που
παράγει, κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις
και μέσα από την εργατική εξουσία, με τον κεντρικό σχεδιασμό, τον λαϊκό έλεγχο,
την λαϊκή συμμετοχή, να ικανοποιούνται όλες οι λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες.
Ο λαός να πάρει τις
τύχες στα χέρια του, να οργανωθεί, να συσπειρωθεί, αγωνιστικά, ταξικά,
αντιμονοπωλιακά, να παλέψει σήμερα, τώρα, χθες, να μην περάσουν τα μέτρα
φτωχοποίησης του, να βάλει εμπόδια για την εφαρμογή τους, στους χώρους
δουλειάς, παντού, με τις αγωνιστικές του συσπειρώσεις, τα ταξικά σωματεία, να διεκδικήσει
με κριτήρια τις σύγχρονες ανάγκες του, να απαιτήσει την κάλυψη όλων των απωλειών
που είχε τα τελευταία 7 χρόνια από τις πολιτικές των << μνημονίων>>,
να περάσει στην αντεπίθεση και να φτάσει τον αγώνα μέχρι το τέλος, για την κοινωνική - πολιτική ανατροπή.
Αυτός είναι ο δρόμος
του λαού, για την αξιοπρέπεια του, για
την κοινωνική προοπτική και ευημερία του, αυτό τον δρόμο φωτίζει καθημερινά το
ΠΑΜΕ, με τους κομμουνιστές να είναι στην πρωτοπορία αυτού του αγώνα, η ενδυνάμωση
του, η μαζικοποίηση του, αποτελούν σημαντικούς δείκτες, για να είναι νικηφόρος,
για να φτάσει ο αγώνας μέχρι το τέλος, για την λαϊκή νίκη.
Σαββίδης Παναγιώτης
