Λίγες σκέψεις
Πόλεμοι, εγκλήματα, βιαιότητες, αδικίες, πείνα, φτώχεια, ανισότητες. Όλα
αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά στοιχεία της ιστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών.
Όσο ρομαντικά και να βλέπει κάποιος τον κόσμο δε μπορεί να παραβλέψει τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα. Όλα αυτά τα δεινά υπήρχαν στο παρελθόν του ανθρώπινου είδους, υπάρχουν στο παρόν του και είναι βάσιμοι οι φόβοι ότι θα υπάρχουν και στο προσεχές τουλάχιστον μέλλον του.
Είναι όμως όλα αυτά τα αναγκαίο να συνεχίσουν να στοιχειώνουν την ανθρωπότητα; Μια ανθρωπότητα που εκτός από την καταστροφή, έχει επιδείξει παράλληλα μια μεγάλη δεινότητα στη δημιουργία και στην πρόοδο. Μια ανθρωπότητα που αφήνοντας πίσω το 2017 μετά Χριστόν, έχει αναπτύξει τεχνολογία ικανή να αντιμετωπίσει έως ένα μεγάλο βαθμό πολλές από αυτές τις μάστιγες αντί να τις συντηρεί ή ακόμη χειρότερα να τις μεγιστοποιεί. Μια ανθρωπότητα που έχει φτάσει σε ένα ιδιαιτέρως ικανοποιητικό επίπεδο κατανόησης και αντίληψης υψηλών και ευγενών εννοιών και ιδεών.
Το μόνο λοιπόν που της μένει, το μόνο που μας μένει είναι να χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά τα εργαλεία που δε μας χαρίστηκαν αλλά που εμείς κατακτήσαμε ως ανθρωπότητα για το καλό ολόκληρου του είδους. Πράγμα προφανέστατα όχι εύκολο, σίγουρα όμως όχι και ακατόρθωτο. Γιατί το μεγαλείο του ανθρώπου είναι να πετυχαίνει αυτό που οι προηγούμενες γενιές θεωρούσαν ακατόρθωτο και αδύνατο. Για το καλό ή για το κακό.
Γεώργιος Τσερτεκίδης
Φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης
