Ομιλία από τον Υποστράτηγο ε.α. Σπυρίδωνα Δελλή, στα αποκαλυπτήρια της προτομής του Νικόλαου Τσιγκαρόπουλου στην Τ.Κ. Ελάφου

Σεβασμιώτατε, σεβαστοί πατέρες, κύριε βουλευτά, κύριε δήμαρχε Κατερίνης, κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, κύριε πρόεδρε του δημοτικού διαμερίσματος Ελάφου, κύριε πρόεδρε της ΑEGEAN και της ΑΕΚ Μελισσανίδη Δημήτριε, κυρίες και κύριοι,

Στις 20 Ιουλίου 1974 άρχισε να παίζεται η τελευταία πράξη της Κυπριακής τραγωδίας τον αιώνα που πέρασε, τον 20ο αιώνα.

Ήταν ταυτόχρονα και εθνική τραγωδία, μια στην κυριολεξία εθνική καταστροφή, η δεύτερη σε 52 χρόνια, από τον ίδιο αντίπαλο, μετά την μικρασιατική καταστροφή το 1922.

Ένας από τους πρωταγωνιστές στην κυπριακή τραγωδία το 1974 ήταν και ο τιμώμενος σήμερα συμπατριώτης σας Τσιγκαρόπουλος Νικόλαος, ένας 20χρονος ήρωας του Ελληνικού Έθνους, ο οποίος έπεσε μαχόμενος δίπλα μου στη μαρτυρική Κύπρο, για τα ιερά και τα όσια της φυλής μας.

Ιερό καθήκον για την απόδοση του οφειλομένου φόρου τιμής μας οδήγησε σήμερα στη σεμνή αυτή τελετή, 43 χρόνια μετά το καλοκαίρι του 1974.

         

Τιμούμε σήμερα έναν 20χρονο Μακεδόνα ήρωα που θυσιάστηκε για την τιμή των ελληνικών όπλων και ο οποίος με την αυτοθυσία του συνέβαλε τα μέγιστα στο να διατηρηθεί η Λευκωσία σε ελληνικά χέρια.

          Κυρίες και κύριοι,

το DNA της ελληνικής φυλής ξύπνησε τον πατριωτικά γαλουχημένο ήρωα της ΕΛΔΥΚ, Ανθυπασπιστή Διαβιβάσεων Τσιγκαρόπουλο Νικόλαο του Κωνσταντίνου και της Ολυμπίας και τους άλλους Ελδυκάριους, μέσα στην απομόνωση και την εγκατάλειψη τους από την ελληνική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία της εποχής εκείνης.

          Όμως ο ανθυπασπιστής Τσιγκαρόπουλος μέθυσε με το άρωμα της ηρωικής πνοής του γένους των πανελλήνων, που του γιγάντωσε το εθνικό φρόνημα και το αίσθημα της θυσίας και αυτοθυσίας, πολεμώντας μαζί με τόσα άλλα παλληκάρια της ΕΛΔΥΚ για να περισώσει ό,τι μπορούσε από τη λαίλαπα του Αττίλα.

          Ο τιμώμενος σήμερα ανθυπασπιστής Τσιγκαρόπουλος ήταν ένας από τους τριακόσιους αξιωματικούς και οπλίτες του λόχου διοικήσεως της ΕΛΔΥΚ. Αυτοί υπερασπίστηκαν τις Θερμοπύλες της Λευκωσίας μαζί με τους συναδέλφους του των άλλων τριών λόχων της ΕΛΔΥΚ.

          Το τριήμερο 14-16 Αυγούστου του 1974 βρήκε τον ήρωα ανθυπασπιστή Τσιγκαρόπουλο στην πρώτη γραμμή, στο πρόσθιο όριο της αμυντικής τοποθεσίας, στο ύψωμα Β.

          Η περιοχή μπροστά από το ύψωμα αυτό είχε πλημμυρίσει από Τουρκικά στρατεύματα 2 Μηχανοκινήτων Μεραρχιών. Συνολικά  200 άρματα μάχης, 300 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, 100 πυροβόλα και όλμοι διαφόρων διαμετρημάτων.

          Σημαντικό κομμάτι αυτής της εχθρικής μάζας υποστηριζόμενο με τα πυρά της τουρκικής αεροπορίας επιτέθηκε κατά του Υψώματος Β, όπου διεξήχθη σκληρός τριήμερος επικός αγώνας μέχρις εξαντλήσεως και του τελευταίου φυσιγγίου.

          Ο τιμώμενος σήμερα πολέμησε με πείσμα, αποφασιστικότητα και σθένος, έδωσε τα πάντα στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα, όπως κι οι άλλοι συνάδελφοί του πολέμησαν σαν λιοντάρια.

          Ο λόχος διοικήσεως συγκέντρωσε πάνω του τη μανία και τη βαρβαρότητα όγκου του τουρκικού στρατού γιατί του έκλεινε το δρόμο να καταλάβει την έρημη από κόσμο Λευκωσία. Δεν υπάρχει καταγεγραμμένη στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία μάχη κατά την οποίαν βοηθητικό προσωπικό, δηλαδή τεχνίτες και οδηγοί οχημάτων, μουσικοί, νοσοκόμοι, μάγειροι, ταχυδρόμοι, μηχανικοί και διαβιβαστές οπλίτες να είναι ταγμένοι στην πρώτη γραμμή και επί τριήμερο να μάχονται αποτελεσματικά εναντίον αρμάτων και μηχανοκινήτων δυνάμεων.

          Δίκαια ο ανθυπασπιστής Τσιγκαρόπουλος και οι συνάδελφοί του απέσπασαν το θαυμασμό των αδελφών Κυπρίων, αλλά και των ξένων που παρακολουθούσαν το αγώνα τους. Ήταν υπερασπιστές της ελευθερία, της τιμής και της αξιοπρέπειας της πατρίδας μας.

          Επέδειξε αποφασιστικότητα και σπάνιο ηρωισμό. Πρόταξε στην κυριολεξία τα στήθη στο χαλύβδινο θώρακα και την τρομακτική υπεροπλία του Αττίλα.

          Προτίμησε να θυσιαστεί παρά να υποχωρήσει. Έλαβε θέση στο πάνθεον των ηρώων του έθνους, όπως και άλλοι 104 πεσόντες της ΕΛΔΥΚ.

Κυρίες και κύριοι,

          το αν σήμερα είμαι ζωντανός και βρίσκομαι ανάμεσα σας είναι εντελώς τυχαίο, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, γιατί στο τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974 στο Ύψωμα Β'. όπου έπεσε μαχόμενος σαν λιοντάρι ο ανθυπασπιστής Τσιγκαρόπουλος Νικόλαος, τα τεθωρακισμένα των Τούρκων είχαν στήσει τον χορό των καταραμένων.

          Με μοναδικό οπλισμό το ατομικό τους πιστόλι ή το τυφέκιο πολλοί αξιωματικοί και οπλίτες του λόχου διοικήσεως αντιμετώπισαν τα τουρκικά άρματα. Ο υποδιοικητής μου, λοχαγός τότε Σταυριανάκος Σωτήριος σηκώθηκε να αντιμετωπίσει το εχθρικό άρμα με το πιστόλι του, έπεσε όμως νεκρός από ριπή διπλανού τουρκικού άρματος. Εγώ δε σηκώθηκα, παρέμεινα επί μισή ώρα περίπου κάτω από το τουρκικό άρμα, σε επαφή με τις ερπύστριες του και ζήτησα από το φίλιο πυροβολικό να ρίξει βολές επάνω μου, οι οποίες τραυμάτισαν το εχθρικό άρμα που απομακρύνθηκε και έτσι απεγκλωβίστηκα για να διευθύνω τον αγώνα όσων είχαν απομείνει ζωντανοί, μέχρις ότου εξαντλήσαμε και το τελευταίο φυσίγγιο και βλήμα πυροβολικού που υπήρχε.

          Ανθυπασπιστή Τσιγκαρόπουλε,

          μας δίδαξες με τη θυσία σου τι θα πει αγάπη για την πατρίδα και πίστη για την ελευθερία. Μας έφερες στη μνήμη μας τις προγονικές μας αρετές από τα βάθη χιλιετηρίδων. Αυτό που είπε ο Τυτραίος 2600 χρόνια πριν: “Τεθνάμεναι γαρ καλόν ενί προμάχοισι πεσόντα άνδρα αγαθόν περι ηι πατρίδι μαρνάμενον”, δηλαδή είναι καλό να πεθαίνεις πολεμώντας για την πατρίδα ανάμεσα στους πρώτους, λεβέντης.

          Εγώ που είχα την μεγάλη τιμή να σε έχω υπό τις διαταγές μου θα σε φαντάζομαι εκεί στο ύψωμα Β, όρθιο, αγέρωχο και υψιπετή, παρέα με τους άλλος ήρωες να μας δείχνετε το δρόμο του υπέρτατου καθήκοντος.

          Η δόξα να δροσίζει τα κρίνα του παραδείσου σου, η ψυχή σου να είναι αγία και η μνήμη σου αιωνία.

Κυρίες και κύριοι,

          Η σημερινή τελετή ήταν αναγκαίο να πραγματοποιηθεί για να αποδοθεί  η τιμή στον ήρωα ανθυπασπιστή Τσικαρόπουλο Νικόλαο, για να διατηρεί ζωντανή την εθνική μνήμη και για να υπενθυμίζει σε όλους τους Έλληνες και κυρίως στη σημερινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της πατρίδος μας ότι η ΕΛΔΥΚ τίμησε τα ελληνικά όπλα μέχρις αυτοθυσίας και διατήρησε τη Λευκωσία σε ελληνικά χέρια.

          Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στους εμπνευστές και πρωτεργάτες της σημερινής εκδήλωσης.

          Αυτοί είναι ο στρατηγός Σαμψών Νικόλαος και ο πολύ γνωστός σε όλους μας και κυρίως σε σας τους Μακεδόνες, για τη μεγάλη κοινωνική του προσφορά, ο πρόεδρος της AΕGEAN και της ΑΕΚ κύριος Μελισσανίδης Δημήτριος. Θερμά συγχαρητήρια ανήκουν στον καλλιτέχνη, γλύπτη κύριο Νίκο Γκουντάντση που τόσο πιστά απέδωσε με τη σμίλη του τη μορφή του τιμωμένου ήρωα.

          Ο στρατηγός Σαμψών Νικόλαος ως ο εμπνευστής της ιδέας για την προτομή μόχθησε πολύ. Ήταν λοχαγός διαβιβάσεων το καλοκαίρι του 1974 στη Βέροια και είχε υπό τις διαταγές του τον τιμώμενο σήμερα ήρωα. Ικανοποίησε την επιθυμία του να μετατεθεί στην ΕΛΔΥΚ. Εκεί τον παρέλαβα εγώ και τον ενέταξα στην Διμοιρία Διαβιβάσεων του Λόχου Διοικήσεως.

          Ο κύριος Μελισσανίδης Δημήτριος υπηρέτησε και αυτός, πολύ πιο πριν από τον Νικόλαο Τσιγκαρόπουλο, στο ίδιο Τάγμα Διαβιβάσεων στη Βέροια.

          Συνέβαλε αποφασιστικά στην υλοποίηση του έργου με τη συνολική χρηματοδότηση του. Τους ευχαριστούμε θερμά εκ βάθους καρδίας.

          Ευχαριστούμε επίσης θερμά τις τοπικές αρχές, το Δήμαρχο κύριο Σάββα Χιονίδη και όλους όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί η σημερινή εκδήλωση.

          Περιοδικά οι ανεξίτηλες αναμνήσεις μου επιβάλλουν να επισκέπτομαι το μνημείο των πεσόντων ανδρών της ΕΛΔΥΚ στη Μαλούντα της Κύπρου, για να εναποθέσω λίγα λουλούδια της ευγνωμοσύνης του έθνους στο μνημείο των 105 πεσόντων αξιωματικών και οπλιτών της ΕΛΔΥΚ, μέσα στο στρατόπεδο του αντιστρατήγου Σταυριανάκου Σωτηρίου, του υποδιοικητού μου στις επιχειρήσεις του 1974, του σημαιοφόρου της αυτοθυσίας και της υπέρτατης προσφοράς των ανδρών της ΕΛΔΥΚ.

Παρακαλώ τον αδελφό του ήρωα Αθανάσιο Τσιγκαρόπουλο να παραλάβει μία αναμνηστική φωτογραφία από την τελευταία μου επίσκεψη το 2014 στο μνημείο των πεσόντων.

Σας ευχαριστώ