του 1922. Μία εθνική καταστροφή, κατά την οποία η αιώνια ελληνική Σμύρνη, η κοιτίδα ελληνικού πολιτισμού στην Ιωνία, καταστράφηκε εκ θεμελίων από τους κτηνώδεις Τούρκους, ώστε να μην μείνει τίποτα που να θυμίζει την ελληνικότητα του τόπου αυτού.
Η σφαγή και
η πυρκαγιά που κατέκαψε τα πάντα ανέδειξαν δύο αυτουργούς στο εθνικό αυτό
έγκλημα. Από την μία μεριά τους παντοτινά βάρβαρους και απολίτιστους Τούρκους,
λαό με κτηνώδη ένστικτα, που αφάνιζε με μίσος κάθε τι ελληνικό. Από την άλλη
όμως, ο έτερος αυτουργός είναι κάποιος που ο ελληνικός λαός δεν τον γνωρίζει
και δεν είναι άλλος από τους ΄΄διεθνείς συμμάχους μας την εποχή εκείνη στην
ΑΝΤΑΝΤ.
Την ώρα που μια λαοθάλασσα αθώων
ανθρώπων σφάζονταν στην προκυμαία της Σμύρνης, δεκάδες πολεμικά πλοία των
Άγγλων, Ιταλών, Γάλλων και Αμερικανών παρακολουθούσαν με απάθεια την σφαγή.
Είχαν μάλιστα ρητές εντολές από τις κυβερνήσεις τους να μην εμπλακούν ούτε και
να βοηθήσουν. Αν ένα πολεμικό πλοίο έριχνε μία, μόνο μία κανονιά εναντίον των
Τούρκων, θα είχαν σωθεί χιλιάδες αθώες ζωές. Όμως δεν ρίχτηκε ποτέ αυτή η
κανονιά. Το μόνο που έκαναν ήταν να κινηματογραφούν το αίμα και τη σφαγή των
Ελλήνων προγόνων μας.
Αυτό λοιπόν
που λέει πάντα η Χρυσή Αυγή είναι ότι, πρώτον δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει ποτέ
ελληνοτουρκική φιλία και δεύτερον ότι οι Έλληνες πρέπει να στηρίζονται μόνο
στους Έλληνες και στις δυνάμεις τους και ποτέ να μην περιμένουμε ΄΄προστασία΄΄
από τους ξένους, οι οποίοι το μόνο που κάνουν , και σωστά για αυτούς, είναι να
προστατεύουν τα δικά τους συμφέροντα. Μόνο η πίστη στο Έθνος μας και στις
δυνάμεις του θα κρατούν την Πατρίδα ασφαλή και δυνατή.
