Το Μetrosport.gr συστήνει το «θηλυκό Πρίγιοβιτς», χωρίς περιόδους αφλογιστίας, με το δημοσιογράφο Νίκο Κολίτση, σε ρόλο… play maker, στην πρώτη all around ασπρόμαυρη συνέντευξη, σε άπταιστα ελληνικά -και προς τιμή της!-
Περιφερειακή ίντερ και πρώτη σκόρερ της περσινής Α1 γυναικών, με τη φανέλα του ακριτικού Αμύντα Αμυνταίου, με 191 γκολ σε 18 παιχνίδια (10.61 ανά παιχνίδι), έχει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, βομβαρδίσει τ’ αντίπαλα δίχτυα 839 φορές στην Α1, συνιστώντας μία μεταγραφή σταθμό στα χρονικά του γυναικείου χάντμπολ στην Ελλάδα και στην ομάδα του ΠΑΟΚ (από τον Αμύντα Αμυνταίου), που φιλοδοξεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να φέρει... το χάντμπολ στο Βορρά!
Του Νίκου Κολίτση (Metrosport.gr)
Πέντε χρόνια στον Αμύντα Αμυνταίου. Ήταν συνειδητή επιλογή η παραμονή για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;
Ήταν μία επιλογή. Έχει να κάνει με την επαγγελματική νοοτροπία μου. Όταν περνάω καλά, το νιώθω σαν το σπίτι μου. Τώρα έκλεισε ένας κύκλος στη ζωή μου. Είναι μία καινούρια αρχή. Ελπίζω να τα πάω καλά και να βοηθήσω μία μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο ΠΑΟΚ, που μου δίνει αυτή την ευκαιρία. Το να είσαι επαγγελματίας, δε σημαίνει ότι δε βάζεις ψυχή και καρδιά σ’ αυτό που κάνεις. Ό, τι και να κάνεις πάντως, αν δεν έχεις θέληση, δεν πρόκειται να το κάνεις ποτέ καλά. Πρώτα πρέπει να ευχαριστείς τον εαυτό σου και τους ανθρώπους που σ’ έχουν επιλέξει.
Έχεις καταγωγή από τη Ρουμανία. Πότε ήρθες στην Ελλάδα και πώς σχετίζεται αυτό με το χάντμπολ;
Ήρθα το 2007 για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ως αθλήτρια χάντμπολ, μέσω ενός manager. Moυ άρεσε η Ελλάδα ως χώρα, σκέφτηκα να δοκιμάσω να παίζω κι έμεινα.
Φανταζόσουν ότι θα έμενες τόσα χρόνια; Πώς σκέφτεσαι το μέλλον σου και μετά τη λήξη της καριέρας σου στο άθλημα;
Όχι, σε καμία περίπτωση. Ούτε το φανταζόμουν ούτε το μετάνιωσα. Δεν ξέρω τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια. Θα ήθελα, μετά το τέλος της καριέρας μου, να συνεχίσω ως προπονήτρια, αλλά δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Όλα είναι ανοιχτά.
H θέση που κατέχει το χάντμπολ στον αθλητισμό στη Ρουμανία συγκριτικά με την Ελλάδα.
Δυστυχώς το χάντμπολ στην Ελλάδα είναι ερασιτεχνικό. Είναι πολλά πράγματα που επηρεάζουν το άθλημα. Είναι διαφορετική η νοοτροπία, όχι μόνο στο χάντμπολ αλλά στον αθλητισμό γενικότερα. Στην Ελλάδα ο αθλητισμός δεν είναι μέρος της ζωής ενός παιδιού από την παιδική του ηλικία. Στη Ρουμανία το χάντμπολ στις γυναίκες ήταν και συνεχίζει να είναι επαγγελματικό. Εδώ μόνο το ανδρικό χάντμπολ τα έχει καταφέρει σ’ ένα βαθμό και τείνει να γίνει επαγγελματικό. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτό τα επόμενα χρόνια και με τη βοήθεια της ομοσπονδίας.
Aν ήσουν στο ποδόσφαιρο, με τόσα γκολ που πετυχαίνεις (10.61 γκολ ανά παιχνίδι), θα χαρακτηριζόσουν ως κορυφαία striker. Xρειάζεται μόνο ταλέντο ή είναι θέμα προπόνησης και τεχνικής;
Θέλει και λίγο ταλέντο, όταν κάνεις ένα άθλημα αλλά και πολλή δουλειά. Μ’ έχουν βοηθήσει πολύ και οι συμπαίκτριές μου. Μπορεί να είμαι ένα επίπεδο πάνω, όχι σε γνώσεις αλλά ως επαγγελματίας αθλήτρια, καθώς στην Ελλάδα τα υπόλοιπα κορίτσια έχουν κανονικά τις δουλειές τους, είναι περισσότερο κουρασμένες στις προπονήσεις και στους αγώνες και αυτό από μόνο του συνιστά μία μεγάλη διαφορά.
Τι ήξερες για τον ΠΑΟΚ πριν έρθεις στην Ελλάδα; Ποιες ομάδες ξεχωρίζουν σήμερα στο άθλημα;
Σαν ομάδα και σαν όνομα ήξερα την ομάδα του ποδοσφαίρου, όταν ήρθα στην Ελλάδα. Τώρα οι δύο ομάδες που ξεχωρίζουν στο χάντμπολ είναι ο ΠΑΟΚ και η Νέα Ιωνία από την Αθήνα.
O ΠΑΟΚ έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα στο χάντμπολ το 2013. Mπορείς να συμβάλλεις στην κατάκτηση ενός νέου πρωταθλήματος;
Είμαι σίγουρη ότι θα φτιάξουμε με τις νέες μου συμπαίκτριες ένα σύνολο που θα στοχεύει πολύ ψηλά και θα είναι ικανό για όλα. Το πρωτάθλημα κρίνεται στις λεπτομέρειες και οι διαφορές είναι πολύ μικρές, ακόμα και όταν το διεκδικούν δύο ομάδες, γεγονός που κάποιος που δεν ξέρει το άθλημα να μην μπορεί να το καταλάβει. Θα προσπαθήσω να βοηθήσω στο μέγιστο δυνατό. To πλεονέκτημά μου είναι η εμπειρία.
Αν ήσουν Ελληνίδα θα είχες κληθεί στην Εθνική ομάδα; Στη Ρουμανία, αντίστοιχα, τι θα γινόταν;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Πιθανόν ναι. Στη Ρουμανία πάντως το επίπεδο είναι υψηλότερο και θα ήταν δυσκολότερο.
Η εξέλιξη του χάντμπολ σήμερα.
Είναι πιο δυναμικό και έχει μεγαλύτερη ταχύτητα και τεχνική.
Ταιριάζει στο χάντμπολ ως άθλημα στην Ελληνίδα γυναίκα;
Όχι πολύ. Η Ελληνίδα γυναίκα είναι πιο «γυναίκα». Το χάντμπολ είναι σκληρό και δυναμικό άθλημα και χρειάζεται να είσαι αντίστοιχος χαρακτήρας. Όσες παίζουν χάντμπολ είναι διαφορετικές και δυναμικές, οπότε είναι άθλημα για πιο λίγες.
Beach handball στην Ελλάδα
Έχει σημειώσει επιτυχίες και θέλει υπομονή για να γίνει ακόμα πιο γνωστό. Δε θα έπαιζα, γιατί δεν είναι το στυλ μου. Δε μου ταιριάζει να παίζω, αλλά μ’ αρέσει να το παρακολουθώ.
Η μετάβαση από το Αμύνταιο στη Θεσσαλονίκη, η νέα ζωή και το χάντμπολ.
Ανυπομονώ να ξεκινήσω. Σίγουρα θα μου αρέσει περισσότερο, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι μία μεγάλη και όμορφη πόλη. Λόγω νοοτροπίας όμως εστιάζω πρωτίστως στη δουλειά μου, που είναι η προπόνηση και οι αγώνες. Προτιμώ να κάνω προπόνηση και να ξεκουραστώ παρά να πάω για καφέ. Το χάντμπολ είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Η ζωή μου γυρνάει γύρω από το χάντμπολ.
Καλοκαιρινή προετοιμασία στο χάντμπολ.
Στον ΠΑΟΚ δεν έχουμε ξεκινήσει ακόμα την προετοιμασία. Στον Αμύντα Αμυνταίου, που το έχω ζήσει, κάναμε προετοιμασία που περιλάμβανε διπλές προπονήσεις, με την πρώτη να είναι στις 7 η ώρα το πρωί. Οι συμπαίκτριές μου που εργάζονταν, έρχονταν το πρωί στην προπόνηση και μετά πήγαιναν στις δουλειές τους, γεγονός που αποδεικνύει ότι το έκαναν από την ψυχή τους και το αγαπούσαν. Στην Ελλάδα δεν μπορείς να ζήσεις μόνο από το άθλημα δυστυχώς.
Αμύντας Αμυνταίου και Φιλώτας Φλώρινας στην ίδια κατηγορία. Υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ σας;
Δεν έζησα κάτι τέτοιο εντός του αγωνιστικού χώρου. Γνωριζόμαστε όλες και είχαμε καλές σχέσεις. Αυτό υπήρχε εκτός γηπέδου, καθώς ο καθένας υποστηρίζει τον τόπο του.
Ο κόσμος στην Ελλάδα αγαπάει το χάντμπολ και ειδικά το γυναικείο;
H μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων στην Ελλάδα δε γνωρίζει το γυναικείο χάντμπολ. Οι λίγοι που το γνωρίζουν προσπαθούν να βοηθήσουν, με τις δυνατότητες που έχουν και να έρχονται στο γήπεδο. Ακόμη και η αγορά ενός απλού εισιτηρίου είναι μεγάλη βοήθεια. Στις μικρές κοινωνίες ο κόσμος ενδιαφέρεται περισσότερο.
Εκτός της Θεσσαλονίκης, ποια πόλη απ’ αυτές που έζησες (Πτολεμαΐδα, Αγρίνιο, Άρτα, Αμύνταιο), σου άρεσε πιο πολύ;
H Πτολεμαΐδα.
Η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό για το Αμύνταιο και τα πέντε χρόνια ζωής και αγωνιστικής παρουσίας σου εκεί.
Ηρεμία!
Η δυσκολότερη Ελληνίδα αντίπαλος στο χάντμπολ.
Επιθετικά η Λαμπρίνα Τσάκαλου από τη Νέα Ιωνία. Αμυντικά η Νάνσυ Στρατάκη από τον ΠΑΟΚ.
Με εξαίρεση τον ΠΑΟΚ, που δεν έχεις ξεκινήσει ακόμα, ποιος προπονητής σε βοήθησε περισσότερο μέχρι σήμερα;
Ο Νίκος Γιώσκος, που τον είχα προπονητή στον Αρίωνα Πτολεμαΐδας και ξαναβρεθήκαμε στον Αμύντα Αμυνταίου και ο Σωκράτης Βακάλης. Αν και με διαφορετικό στιλ οι δυο τους, μου έμαθαν πολλά πράγματα και με βοήθησαν να εμπεδώσω το ελληνικό χάντμπολ. Άλλωστε δε σταματάς ποτέ να μαθαίνεις και δεν μπορείς να πεις ποτέ ότι είσαι ολοκληρωμένη παίκτρια.
Το παιχνίδι που δε θα ξεχάσεις ποτέ.
Το παιχνίδι με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, τη χρονιά (2014-15) που ο Αμύντας είχε βγει στην Ευρώπη. Είχαμε χάσει στο τέλος, με τον αγώνα να κρίνεται κυριολεκτικά στις λεπτομέρειες.
Έχεις μετανιώσει για κάποια από τις επιλογές σου μέχρι σήμερα;
Όχι, δεν έχω μετανιώσει για κάτι. H ζωή είναι ένας δρόμος με ανηφόρες και κατηφόρες και επιβάλλεται να δείχνεις ότι είσαι δυνατός χαρακτήρας και μπορείς να τα ξεπεράσεις όλα, όσο δύσκολο κι αν είναι, με χαμόγελο.
Ποιος είναι ο παράδεισος του γυνακείου χάντμπολ;
H Ουγγαρία χωρίς αμφιβολία.
Πού θ’ αφιερώσεις το πρώτο γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ;
Στη μαμά μου. Θα προσπαθήσω να την κάνω περήφανη.
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, στην παιδική σου ηλικία στη Ρουμανία, θα διάλεγες πάλι το χάντμπολ ή κάποιο άλλο άθλημα;
100% χάντμπολ. Εφτά ζωές να είχα πάλι χάντμπολ θα έπαιζα με κλειστά μάτια! Όταν περνάς τη γραμμή, είσαι σε άλλο κόσμο!
Μία προτροπή-ευχή για όλα τα κορίτσια που παίζουν χάντμπολ.
Επειδή δεν είναι επαγγελματικό και η κάθε κοπέλα κάνει αυτό που γουστάρει με την ψυχή της, εύχομαι όλες να το χαίρονται πραγματικά, να το διασκεδάζουν και να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.
