ΠΡΟΚΕΧΩΡΗΜΕΝΑ ΦΥΛΑΚΙΑ
ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ - ΕΞΩΡΑΙΖΟΥΝ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΑ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ - ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ
ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ (με αφορμή της εκλογές στην Γερμανία)
Τα φασιστικά – ναζιστικά
κόμματα αποτελούν την ασφαλή δικλείδα για να μην αμφισβητηθούν τα οικονομικά
βάθρα του συστήματος της αγοράς, όταν αυτό βρίσκεται σε οικονομικές κρίσεις η
ύφεση, απόρροια των νομοτελειών του και τον οξυμένων ενδοκαπιταλιστικών –
ενδομονοπωλιακών ανταγωνισμών.
Οι οικονομικές κρίσεις στον
καπιταλισμό αποτελούν ανίατες ασθένειες που από αυτές δεν μπορεί να ξεφύγει,
αποτελούν εγγενές στοιχείο του ίδιου του
συστήματος, για αυτό έχουν και αντικειμενική βάση.
Η διέξοδος από την οικονομική
κρίση, την ύφεση, από την σκοπιά του συστήματος, των καπιταλιστών, προϋποθέτει καταστροφή
παραγωγικών δυνάμεων ( απολύσεις εργαζομένων, κλείσιμο παραγωγικών μονάδων ή
μεταφορά τους αλλού που το εργατικό δυναμικό θα είναι πιο φθηνό, αυξημένη ανεργία, κατακόρυφη μείωση της τιμής της εργατικής
δύναμης, κατακρήμνιση ασφαλιστικών, εργασιακών, κοινωνικών δικαιωμάτων ), όπως και καταστροφή ενός
τμήματος του κεφαλαίου, για να αποσυμφορηθεί
η αγορά, να αναζωογονηθεί η καπιταλιστική συσσώρευση και να συνεχίσει
απρόσκοπτα η διευρυμένη κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή.
Τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα στην Ε.Ε. και
όχι μόνο, υπηρετούν την παραπάνω στρατηγική στόχευση, για αυτό οι εργαζόμενοι, οι λαοί γενικότερα,
έρχονται αντιμέτωποι με σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές, που υποβαθμίζουν μόνιμα
και σταθερά το βιοτικό τους επίπεδο.
Οι κοινωνικές
ανισότητες μεγαλώνουν, νέα φαινόμενα σχετικής και απόλυτης φτώχειας κάνουν την
εμφάνιση τους στις μεγαλουπόλεις των καπιταλιστικών κέντρων, τα λαϊκά αδιέξοδα
μεγαλώνουν καθημερινά, μαζί με την ανασφάλεια και αβεβαιότητα που βιώνουν όλο
και περισσότερο οι λαοί.
Στην χώρα μας αυτή η πολιτική
εκφράζεται με τα << μνημόνια
>> που υπηρέτησαν και υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα, τα κόμματα του κεφαλαίου,
για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων.
Αυτή η πολιτική εφαρμόζεται
και σε χώρες που δεν έχουν << μνημόνια >>, βλ. Γαλλία,
Ιταλία κ.α. Αφού αποτελούν απαίτηση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και καπιταλιστών,
στην βάση της αντικειμενικής τους ανάγκης, για να διευρυνθεί ο κύκλος της
κεφαλαιοκρατικής αναπαραγωγής, η μεγιστοποίηση των κερδών τους δηλαδή και να ανταπεξέλθουν στον μεταξύ τους αιματηρό ανταγωνισμό, για το ποιο
μονοπώλιο, ποιας καπιταλιστικής χώρας, ποιας
ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, θα
έχει προβάδισμα στις αγορές, στην ενέργεια, σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, σε συνθήκες κρίσης και ύφεσης της
καπιταλιστικής οικονομίας.
Τον αντεργατικό - αντιλαϊκό κατήφορο τον βιώνει ο Γερμανικός
Λάος εδώ και χρόνια μέσα από της διαχρονικές πολιτικές λιτότητας. Έτσι επιτεύχθηκε
η λεγόμενη καπιταλιστική ανάπτυξη στην Γερμανία
που είναι η μεγαλύτερη στην Ε.Ε. και δίνει αυτά πλεονέκτημα στην εγχώρια
αστικής της τάξη για να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον ανταγωνισμό με άλλα
καπιταλιστικά κέντρα.
Το έδαφος της
ενδυνάμωσης το Γερμανικού κεφαλαίου στρώθηκε στις πλάτες του Γερμανικού λαού,
που πλήρωσε και θα συνεχίζει να πληρώνει
της συνέπειες αυτών των πολιτικών, των πολιτικών στήριξης του Γερμανικού
κεφαλαίου.
Οι Γερμανοί εργαζόμενοι
βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια το σύστημα πολλαπλών ευέλικτων μορφών απασχόλησης,
που τους κάνει ακόμα ποιο φθηνό εργατικό δυναμικό. Μορφές απασχόλησης που έχουν
γενικευτεί σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
8.000.000 εργαζόμενοι
δουλεύουν στα λεγόμενα mini jobs ( δουλειές μερικών ωρών ) και αποτελούν την << κάστα >> των
νεόπτωχων στην Γερμάνια. 10.000.000 εργαζόμενοι δουλεύουν με διάφορες μορφές
ελαστικής απασχόλησης ( 4ωρη εργασία, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, συμβάσεις
ορισμένου χρόνου, κ.α.) με τα εργασιακά
τους δικαιώματα να τα έχουν απολέσει . Η ανεργία να μεγαλώνει και σε κάποιες
περιοχές όπως στο Βερολίνο να έχει αυξητικές τάσεις και ακόμα το
πολυδιαφημιζόμενο Γερμανικό σύστημα
κοινωνικών παροχών συνεχώς να υποβαθμίζεται, μέσα από της περικοπές που έχει
δεχθεί και δέχεται από τον κρατικό
προϋπολογισμό του Γερμανικού κράτους.
Αυτά τα αποτελέσματα έφερε
η πολιτική της Γερμανίας, η πολιτική των χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλδημοκρατών, χριστιανοκοινωνιστών
για τον Γερμανικό λαό και μεγάλωσε την
λαϊκή δυσαρέσκεια, τον λαϊκό θυμό.
Πολιτική όμως που δυνάμωσε το Γερμανικό
κεφάλαιο, το έκανε ποιο εξαγωγικό, ανέπτυξε επενδύεις, το έκανε ποιο
ανταγωνιστικό και κερδοφόρο, προϋπόθεση για αυτό είναι. Να στηρίζετε ποικιλόμορφα από το αστικό κράτος
( χρηματοδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές ) και να υποσκάπτονται
μόνιμα και σταθερά εργασιακά , μισθολογικά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα.
Έτσι επιτυγχάνεται η καπιταλιστική ανάπτυξη σε συνθήκες οξυμένου ανταγωνισμού,
πάνω στα αποκαΐδια των λαϊκών –
κοινωνικών δικαιωμάτων.
Την δυσαρέσκεια του
Γερμανικού λαού εκμεταλλεύτηκε το
δημαγωγικό – λαϊκίστικο και προβεβλημένο από τα αστικά ΜΜΕ της Γερμανίας, κόμμα
<< Εναλλακτική για την Γερμανία >>, με λόγο ρατσιστικό, ξενοφοβικό,
που ουσιαστικά προτείνει μια άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού,
σκορπώντας αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, ότι αυτή μπορεί να υπάρξει και να
ευημερεί και το κεφάλαιο και ο λαός.
Είναι κόμματα, <<πατερίτσες>> του συστήματος, όλα τα ακροδεξιά, φασιστικά –
ναζιστικά κόμματα. Αποτελούν τα προκεχωρημένα φυλάκια του σάπιου
καπιταλισμού. Στόχος τους είναι
αναχαιτίσουν κάθε τάση ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών δυνάμεων, να βάλουν
εμπόδια στην λαϊκή πάλη που έχει
κατεύθυνση, που αντιλαμβάνεται –
συνειδητοποιεί ότι τα αδιέξοδα του λαού μεγαλώνουν σε αυτό το σύστημα, η όποια
διαχείριση του θα επιφέρει νέα πλήγματα στην λαϊκή καθημερινότητα και η πάλη
για την ανατροπή του είναι μονόδρομος και
λαϊκή διέξοδος, για την κοινωνική
ευημερία και κοινωνική πρόοδο.
Για αυτό αυτά τα
κόμματα τα στηρίζουν τμήματα του κεφαλαίου και κυρίως μια τάση τους, που σε
συνθήκες κρίσης και ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας, βλέπουν τα οικονομικά – ταξικά τους
συμφέροντας να προωθούνται καλύτερα και ποιο αποτελεσματικά με την επιστροφή
στα λεγόμενα <<εθνικά>> νομίσματα και με περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό.
Καθόλου τυχαίο ότι το κόμμα << Εναλλακτική
για την Γερμανία>>, AFD, που ιδρύθηκε το 2013, έγινε με πρωτοβουλία
του πρώην προέδρου του Συνδέσμου Γερμανών Βιομηχάνων, Χανς Όλαφ Χένκελ, ο
οποίος μιλούσε από το 2010 για μια ευρωζώνη
2 ταχυτήτων, με ξεχωριστά νομίσματα Βορρά, Νότου, ενώ το 2011 καλούσε
Αυστρία, Φιλανδία, Γερμανία και Ολλανδία, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη και να
δημιουργήσουν ένα δικό τους, ξεχωριστό
νόμισμα.
Τα κόμματα του
<<ευρωσκεπτικιστικού>> τόξου
όπως αρέσκονται να λέγονται, που φορείς
στην χώρα μας με ετερόκλητες απόψεις και ιδεολογικές αφετηρίες είναι, << η χρυσή αυγή, το ΕΠΑΜ, αλλά
και κόμματα που αυτοαναγορεύονται αριστερά,
κ. α >>, είναι δημιουργήματα του ίδιου του συστήματος και με το
προσωπείο των << αντισυστημικών >> κομμάτων, εξωραΐζουν το σύστημα
του καπιταλισμού που σαπίζει και γίνεται πιο αντιδραστικό και επιθετικό
απέναντι στους λαούς.
Οι λαοί και κατά
επέκταση ο λαός μας πρέπει να περάσουν τους σκοπέλους της παραπλάνησης, του αποπροσανατολισμού,
της λαϊκής εξαπάτησης.
Να οργανωθούν και να παλέψουν
τώρα, για να ακυρώσουν στην πράξη πολιτικές που θα τους μεγαλώσουν τα αδιέξοδα,
να αμφισβητήσουν την πολιτική με όρους πολιτικοταξικούς και να περάσουν στην αντεπίθεση
με όρους ταξικής σύγκρουσης, ρήξης για την ανατροπή, για να γίνουν οι λαοί
κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουν.
Αυτό φοβούνται οι αστοί,
οι εγχώριοι και διεθνείς καπιταλιστές, τα μονοπώλια, ακόμα και εκεί που οι πολιτικοιδεολογικοί συσχετισμοί είναι αρνητικοί για τους λαούς και
το αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό κίνημα, γιατί γνωρίζουν ότι αργά η
γρήγορα το κίνημα αυτό με τους κομμουνιστές πρωτοπόρους θα φουντώσει.
Για αυτό έχουν ξαμολήσει
τους φασίστες και ναζιστές, για να συκοφαντήσουν με όρους αντικομουνισμού αυτή
την πάλη και αυτή την προοπτική, που είναι μονόδρομος από εδώ και πέρα, για
έναν κόσμο πραγματικά ειρηνικό, ασφαλή, που θα ευημερούν οι λαοί, έχοντας
ανατρέψει από το πεδίο της οικονομίας και εξουσίας, τα παράσιτα τους καπιταλιστές και τα
μονοπώλια.
Σαββίδης Παναγιώτης
