ΤΙ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ «Ε.Τ.»
Ενα από τα μεγαλύτερα αστέρια που γέννησε ο ελληνικός κινηματογράφος έσβησε χθες ξαφνικά. Η Ζωή Λάσκαρη πέθανε στο Πόρτο Ράφτη, στα 73 της
χρόνια, ρίχνοντας απότομα αυλαία σε μια ζωή που τα είχε όλα. Προβολείς, δόξα, έρωτες, πίκρες, σκαμπανευάσματα.
Ο θάνατός της οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ηθοποιός εντοπίστηκε νεκρή στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της από την οικιακή βοηθό της και την κόρη της Μάρθα. Στις 12.30 ενημερώθηκε για το περιστατικό ο αξιωματικός υπηρεσίας του αστυνομικού τμήματος Μαρκοπούλου. Η Ζωή Λάσκαρη ζούσε τα τελευταία χρόνια μόνιμα στο Πόρτο Ράφτη επί της οδού Απόλλωνος σε συγκρότημα κατοικιών με την ονομασία «Απολλώνιο». H κηδεία της θα γίνει την Τρίτη στη 1 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, στο Κολωνάκι.
Ηταν μια από τις εμπορικότερες ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, με τη λαμπρή πορεία της να ξεκινάει από έναν… «Κατήφορο». Την ομώνυμη ταινία που το 1961 την καθιέρωσε ως μόνιμη πρωταγωνίστρια του Φίνου, δίπλα στα δύο άλλα μεγάλα ονόματα της εποχής. Την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη. Ο Φιλοποίμην Φίνος ήταν εκείνος που έδωσε στην ηθοποιό το ψευδώνυμο Λάσκαρη για να μην την μπερδεύουν με τη συνονόματη και συνεπώνυμη εξαδέλφη της, την τραγουδίστρια Ζωή Κουρούκλη.
Δύο χρόνια νωρίτερα η νεαρή ηθοποιός είχε περπατήσει στην πασαρέλα των καλλιστείων κερδίζοντας το εισιτήριο της στον κόσμο του θεάματος. Στις 20 Ιουνίου 1959 «στην φαντασμαγορικήν χοροεσπερίδα εις τα Αστέρια της Γλυφάδας, εξελέγη “Σταρ Ελλάς 1959” η 18ετίς δεσποινίς Ζωίτσα Κουρούκλη, με το ψευδώνυμος “Αμαρυλλίς” (αριθμός 12), υπό τας επευφημίας του πλήθους που είχε κατακλύσει το κέντρον…». Σύμφωνα με την εφημερίδα «Απογευματινή», «η Αμαρυλλίς εγεννήθη εις την Θεσσαλονίκην, έχει ύψος 1,68 μ., βάρος 57 κιλά. Περίμετρο θώρακος 0,88, μέσης 0,62 και λεκάνης 0,93». Τον Ιούλιο της ίδια χρονιάς ταξίδεψε στο Λονγκ Μπιτς των Ηνωμένων Πολιτειών για να συμμετάσχει στο διαγωνισμό «Μις Υφήλιος 1959». Μπορεί να μην κέρδισε κάποια διάκριση, μικρό το κακό, αφού σε λίγο καιρό θα μεταμορφωνόταν σε σούπερ σταρ του ελληνικού σινεμά.
Tη δεκαετία του ‘70 η Ζωή Λάσκαρη άρχισε να παίζει και στο θέατρο ενώ τη δεκαετία του ‘90 επιχείρησε στροφή προς το κλασικό ρεπερτόριο με τη βοήθεια του Μίνου Βολανάκη που τη σκηνοθέτησε στη μεγάλη θεατρική επιτυχία «Καινούργια σελίδα» του Νιλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο «Ορφέας στον Αδη» του Τένεσι Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ. Aκολούθησαν τα έργα: «Τρελοί για έρωτα» του Σαμ Σέπαρντ (1995), «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Αλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Αλμπι (1996), «Τρωάδες» του Ευριπίδη (1996), «Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νιλ (1997), «Η συνάντηση» του Νάντας (2000), «Σκηνές Γάμου» του Αλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, «Ευαίσθητη Ισορροπία» του Αλμπι (2003), «Διαμάντια και μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), «Αλμα Μάλερτου» του Ρον Χαρτ (2009), «Ρόουζ» του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και «Ωραία Xρόνια» του Xάρολντ Πίντερ (2013).
Στο θέατρο συνεργάστηκε επίσης με τους σκηνοθέτες Μιχάλη Κακογιάννη, Σταμάτη Φασουλή, Αντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου.
Η ηθοποιός είχε βρει καλλιτεχνικό καταφύγιο στο σανίδι, το οποίο δεν εγκατέλειψε σχεδόν ποτέ μέχρι το τέλος της ζωής της. Η τελευταία της παράσταση ήταν το «Νύφη Κουράγιο» του Νίκου Μουτσινά, στο θέατρο «Ζωή Λάσκαρη», στον πολυχώρο «Αθηναΐς». Επαιζε την πεθερά που έψηνε το ψάρι στα χείλη της νύφη της που την υποδυόταν η κόρη της Μαρία-Ελένη Λυκουρέζου (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου), την οποία απέκτησε από το γάμο της με τον γνωστό ποινικολόγο Αλέξανδρο Λυκουρέζο το 1976. Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε μια άλλη κόρη, τη Μάρθα, που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο. Είχε ασχοληθεί για λίγο με την πολιτική, καθώς είχε διατελέσει δημοτική σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Από το κομμάτι της πολιτικής την έθλιβε, όπως έλεγε, η απαξίωση των πάντων.
Σεξ σίμπολ και αγαπημένη Παναγιά του σινεμά
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
