κάποιες λιγότερο οργανωμένες χώρες κάποια από αυτά τα ρυμοτομικά δεν είναι απολύτως νόμιμα επειδή δεν ακολουθήθηκαν όλοι οι προβλεπόμενοι από τους νόμους όροι. Μοιάζουν όμως απόλυτα με την πρώτη κατηγορία.
Στην Ελλάδα, επειδή ο Έλληνας γαλουχήθηκε με την ιδέα για το «δικό του κεραμίδι» υπάρχει ακόμη μια πατέντα. Η εκτός σχεδίου δόμηση. Καθόλα νόμιμη, αλλά τα σπίτια είναι αραιά το ένα από το άλλο και ανάμικτα με άλλες χρήσεις. Δίπλα σε αγροτικές ή κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις, σε βιοτεχνίες , εργαστήρια κλπ. Ενας αχταρμάς. Όμως ο πολίτης είναι ικανοποιημένος αφού έκανε το όνειρό του και ας μυρίζει λίγο παραπάνω από την γειτονιά……
Όλα αυτά όμως δεν κόρεσαν το όνειρο του Έλληνα. Άρχισε να χτίζει και έξω από όλα αυτά, είτε σε δημόσια γη, είτε σε ιδιωτική χωρίς καμία άδεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Όταν ήρθε η ώρα του κτηματολογίου και των δασικών χαρτών όλα αυτά αποκαλύφθηκαν. Και φτάσαμε στο δίλημμα. Τι κάνουμε τώρα;
Εάν τα αφήσουμε χωρίς καμιά φροντίδα θα πρέπει όλα να κατεδαφιστούν. Και που θα βάλουμε τόσα μπάζα πιθανόν σκέφτηκαν κάποιοι αρμόδιοι. Και τότε άστραψε μια λαμπρή ιδέα της οποίας η πατρότητα διερευνάται. Θα τα ονομάσουμε ΟΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΠΥΚΝΩΣΕΙΣ. Και θα τα εξαιρέσουμε από τους δασικούς χάρτες μέχρι να βρούμε κάποια λύση γι’ αυτά.
Με την αρ. 34844/11-7-2016 Υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 145/ Α.Α.Π./20-7-2016) καθορίστηκαν τα κριτήρια προσδιορισμού των οικιστικών πυκνώσεων.
Καθορίστηκαν; Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα. Δεν θα επαναλάβω τα κριτήρια, μπορεί εύκολα να τα βρει κανείς. Οι παράγραφοι 1 και 2 μιλούν για αριθμό κτιρίων και έκταση που αναλογεί στο σύνολο των κτιρίων αυτών. Αυτό μπορεί να υποθέσει κανείς ότι εξασφαλίζει μια κάποια πυκνότητα των κτιρίων. Εξάλλου ο όρος οικιστική πύκνωση παραπέμπει σε κάτι που μοιάζει με χωριό. Στην παράγραφο 3 μπαίνει ακόμη ένας όρος. Οι κορυφές του ιώδους περιγράμματος (αυτό είναι το χρώμα τους) πρέπει κατά το δυνατόν να ταυτίζονται με κτίρια.
Και ο νομοθέτης έδωσε την αρμοδιότητα για τον καθορισμό αυτών στους οικείους ΟΤΑ. Οι οποίοι ξεπέρασαν σε εφευρετικότητα τους εαυτούς τους. Και χωρίς να προβλέπει ποιός θα ελέγχει την τήρηση των παραπάνω κριτηρίων. Και το κυριότερο ποιός έχει την ευθύνη για την μη τήρηση των όρων.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
Και φτάνουμε στον Δήμο της Καβάλας. Οι δικές του πυκνώσεις είναι φοβερά πρωτότυπες. Περιμετρικά των νόμιμων ρυμοτομικών υπάρχουν διάσπαρτα μεμονωμένα κτίσματα. Που απέχουν πολύ μεταξύ τους.
Αν σχηματιζόταν ένα εξωτερικό πολύγωνο χρησιμοποιώντας τις γωνίες των κτιρίων για να τα σχεδιαστεί το ιώδες πολύγωνο θα προέκυπτε μια τεράστια έκταση. Τι κάνει λοιπόν; Σχηματίζει μια ζώνη πλάτους 1 μέτρου και μήκους αρκετών χιλιομέτρων που περιβάλλει τα νόμιμα ρυμοτομικά ενώνοντας τα διάσπαρτα κτίρια. Και ικανοποιεί το πρώτο και το δεύτερο κριτήριο.
Όμως το τρίτο καταστρατηγείται βάναυσα. Η λεπτή αυτή ζώνη δεν ταυτίζεται με κτίρια. Φαντάζομαι την δικαιολογία του συντάκτη: Το κριτήριο 3 λέει «πρέπει κατά το δυνατόν να ταυτίζονται με κτίρια» και όχι απαραιτήτως, άρα η γραμμή μπορεί να είναι και έτσι.
Είναι σχεδόν σίγουρο ότι το ΣΤΕ όπου ήδη έχουν γίνει προσφυγές κατά των οικιστικών πυκνώσεων θα τις κρίνει αντισυνταγματικές. Και θα εξαφανιστούν στη συνέχεια. Όμως θα ζητηθούν ευθύνες από τους οικείους ΟΤΑ που δεν δίστασαν να καταθέσουν επίσημα τέτοια πολύγωνα;
Διαμαντής Σταγγίδης
Δασολόγος
https://dasarxeio.com/
