Άλλη μια αξίωση του
εγχώριου κεφαλαίου, των μονοπωλίων, έρχεται να υλοποιήσει η συγκυβέρνηση (
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ), όπως την
κατάργηση της Κυριακής αργίας με νομοθετική ρύθμιση.
Πρόκειται για μια ιστορική κατάκτηση των
εργαζομένων, που μαζί με της όλες, μέχρι, τώρα, αντεργατικές ρυθμίσεις, σε
μισθούς, εργασιακές σχέσεις, ασφάλιση, οδηγούν σε ένα σύγχρονο μεσαίωνα τους
εργαζόμενους, για της ανάγκες της κερδοφορίας των μονοπωλίων, των καπιταλιστών.
Αυτή είναι η <<ανάπτυξη>> που ευαγγελίζονται οι θεματοφύλακες του κυρίαρχου
αστικού πολιτικού συστήματος, τα κόμματα τους και τα μεγάλα αφεντικά τους, το κεφάλαιο,
οι καπιταλιστές.
Μισθοί 300 με 250 ευρώ,
δουλειά χωρίς ωράρια, όπως θέλει, όποτε θέλει η καπιταλιστική εργοδοσία,
κατάργηση της Κυριακής αργίας, με συμβάσεις εργασίας άγριας εκμετάλλευσης, της μιας μέρας, του ενός
μηνός, για να μην διαμορφώνει ο εργαζόμενος ώριμα δικαιώματα και να ναι πιο
φθηνός στην μεγαλοεργοδοσία, για την μεγιστοποίηση των κερδών της.
Πρόκειται για πολιτικές
στοχευμένες που έχουν χρόνια επεξεργαστεί στα επιτελεία των Βρυξελών, στην Ε.Ε.
Έχουν την σφραγίδα του << μνημονίου
>>, των << μνημονίων >>, την <<συνθήκη του Μάαστριχτ>>,
που ψηφίστηκε το 1992 από όλα τα κόμματα στην Ελλάδα πλην του ΚΚΕ, που την είχε
καταγγείλει στον λαό, με μια πλατειά εκστρατεία
ενημέρωσης, για το τι σημάνει αυτή η συνθήκη, τι συνέπειες θα έχει για τους λαούς της Ε.Ε και κατά επέκταση για τον λαό μας.
Σήμερα γενικεύονται αυτά τα μέτρα στην
κατεύθυνση της <<συνθήκης του Μάαστριχτ>>, εμπλουτίζονται με νέα,
για να δώσουν διέξοδο από την κρίση του ίδιου του συστήματος, προς όφελος
των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων, μέσα από την καταστροφή παραγωγικών
δυνάμεων ( απολύσεις, διάλυση εργασιακών δικαιωμάτων, κατακόρυφη υποτίμηση της
τιμής της εργατικής δύναμης, διάλυση του συστήματος κοινωνικών παροχών , κ. α) και ελεγχόμενης καταστροφής ενός τμήματος κεφαλαίου, γα να βρει ζωτικό χώρο να επενδυθεί το συσσωρευμένο
κεφάλαιο, για να αναζωογονηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία, να ενισχυθεί
η αυξανόμενη κερδοφορία τους.
Αυτή την στρατηγική υπηρετούν τα << μνημόνια
>>, αυτές οι πολιτικές σε διάφορες εκδοχές διαχείρισης, προβάλλονται σε όλα τα κράτη – μέλη της Ε.Ε,
είτε έχουν << μνημόνια >>, είτε δεν έχουν << μνημόνια
>>.
Αυτές οι πολιτικές που
έχουν ταξικό πρόσημο, έχουν σαν μόνιμο υποζύγιο τους λαούς και δεν μπορεί να
γίνει διαφορετικά, σε πολιτικές στήριξης του κεφαλαίου, του συστήματος, κυρίως
σε περιόδους κρίσης ή ύφεσης της καπιταλιστικής οικονομίας.
Καμιά εμπιστοσύνη στα κόμματα
του κεφαλαίου, του συστήματος, που όταν είναι στην αντιπολίτευση ρίχνουν στάχτη
στα μάτια του λαού και τον κοροϊδεύουν με τον όρο << αντιμνημονιακό
>> κόμμα και αφού καλλιεργούν την αναμονή και την λογική της ανάθεσης,
κατατάσσοντας τον λαό παρατηρητή, όταν έρχονται
στην εξουσία της αστικής διαχείρισης, υλοποιούν όλες της αξιώσεις του κεφαλαίου,
αφού δεν αμφισβητούν την στρατηγική του καπιταλιστικού
δρόμου ανάπτυξης.
Τρανταχτό τελευταίο
παράδειγμα εμπαιγμού του λαού ο ΣΥΡΙΖΑ, που σκόρπισε φρούδες ελπίδες στον λαό,
ότι αν του αναθέσουν σε αυτόν την εξουσία, θα χόρευε με νταούλια της λεγόμενες
<< αγορές >> και θα αποκαθιστούσε χωρίς να αμφισβητήσει την στρατηγική
της οικονομίας της αγοράς, του κεφαλαίου, χωρίς να συγκρουστεί μαζί τους στο
πεδίο της οικονομίας, τα λαϊκά δικαιώματα που υπονομεύτηκαν κυρίως στα χρόνια
από την έναρξη των << μνημονίων>>.
Τέτοια δύναμη αντιλαϊκή,
αντεργατική, αντιδραστική είναι και η << χρυσή αυγή >>, που πέρα με
της σχέσεις της με εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους, γενικότερα με το κεφάλαιο, εχθρεύεται
και τους αγώνες του λαού, προβοκάροντας τους και μειώνοντας τους.
Ο λαός να εμπιστευτεί
την δύναμη του, που βρίσκεται στην οργάνωση του, στους αγώνες που πρέπει να
δυναμώσουν, στην αντεπίθεση του.
Δεν πρέπει να κάνει πίσω από αυτό και να
παραδοθεί όπως επιδιώκουν οι ταγοί του αστικού πολιτικού συστήματος, τότε η
επίθεση που δέχεται δεν θα έχει τελειωμό και τα << μνημόνια >> θα
είναι διαρκές και μόνιμα.
Ο λαός να αγνοήσει την ψευδεπίγραφη λογική, ότι άμα βγούμε στις
<<αγορές>> τέρμα τα << μνημόνια >>, αφού το μόνο που θα
πετύχουν και αυτός είναι ο στόχος τους, είναι να αγοράζουν φθηνό χρήμα, για να στηρίξουν
το κεφάλαιο μέσο των τραπεζών, αλλά και απευθείας με κρατικές παρεμβάσεις, με
τα αντιλαϊκά μέτρα να μην σταματάνε, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και
κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Ο λαός να οργανώσει την πάλη και τον αγώνα του
και να αντεπιτεθεί. Εκεί βρίσκεται η διέξοδο και η προοπτική για αυτόν, να
παλέψει με όρους ταξικής σύγκρουσης, ρήξης και ανατροπής στο πεδίο της
οικονομίας και εξουσίας.
Αυτός να πάρει στα
χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας που είναι η πραγματική εξουσία, για να αλλάξει το ταξικό περιεχόμενο της οικονομίας, τον σκοπό της παραγωγής. Για αυτό πρέπει να πάρει την εξουσία ο εργαζόμενος
λαός, να εφαρμόσει πανεθνικό κεντρικό – επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας –
παραγωγής, με λαϊκή συμμέτοχη από της παραγωγικές μονάδες και κοινωνικό έλεγχο, να παράγει με βάση της
λαϊκές – κοινωνικές ανάγκες και όχι με κριτήριο τα αιματοβαμμένα κέρδη των
καπιταλιστών.
Στην κατεύθυνση αυτής της πάλης θα νικήσει ο
λαός, με την ταξική ενότητα των εργαζομένων, με λαϊκή συμμαχία της πόλης και
του χωριού σε αντικαπιταλιστική –
αντιμονοπωλιακή γραμμή, μπορούμε το κοινωνικά αναγκαίο να το μετατρέψουμε σε
εφικτό, για την λαϊκή ευημερία, την κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη, που δεν
σταματά με την καπιταλιστική βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα.
Γιατί αυτό είναι το
ρεαλιστικό σήμερα, για να προστατευτούν και να διευρυνθούν με βάση της δυνατότητες της εποχής, οι λαϊκές
– κοινωνικές ανάγκες και τα δικαιώματα, να παλέψει οργανωμένα ο λαός για την ανατροπή
του βαρβάρου, απάνθρωπου, εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος που ιστορικά είναι ξεπερασμένο,
που για την μακροημέρευση του, στέλνουν
στην κλίνη του Προκρούστη, λαϊκά δικαιώματα, λαϊκές κατακτήσεις.
Με την ανασύνταξη του
εργατικού κινήματος, την μαχητική μαζικοποίηση
του εργατικού – λαϊκό κινήματος, σε ταξική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση
και την ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, ο δρόμος της λαϊκής αναγέννησης
για την χώρα μας, χωρίς φτώχεια, εξαθλίωση, δυστυχίες, ανασφάλεια, αβεβαιότητα
και τον λαό να κάνει κουμάντο στον τόπο του, θα έρθει ποιο γρήγορα.
Σαββίδης Παναγιώτης
